تولید تابستانی

فرشته شیخ الاسلام

برای کنترل مدت و کیفیت استفاده از رسانه‌های تصویری 3 راه‌حل را شمردیم؛ انتخاب، گفت‌وگو و تولید محتوا‌.
انتخاب، شامل ملاک‌های هر خانواده و هر فرد می‌شد که باید از کودکی تمرین شود‌. پس باید کودک از طرفی شاهد انتخاب‌های پدر و مادرش و از طرفی مجاز به انتخاب باشد.
درباره گفت‌وگو، این موضوع مهم است که پدر و مادر باید مهارت داشته باشند که درباره تَرَک دیوار هم بتوانند با کودک‌شان از طریق گفت‌وگو، تعامل کنند. همین رفت و برگشت‌های کلامی ساده، هم موجب تقویت رابطه والد فرزندی می‌شود هم کودک را در شناخت جهان پیرامونش یاری می‌کند. و اما راه‌حل سوم برای کم‌ کردن و قاعده‌مند کردن ساعاتی که فرزند ما جلوی تلویزیون یا کامپیوتر می‌گذراند یعنی تولید محتوا.
واقعیت این است که ما بدون اینکه خبر داشته باشیم به شکل‌های مختلف و به‌طور مداوم در حال تولید محتوا هستیم. از محتوای ناهار تابستان که آب، دوغ، خیار باشد بگیر تا مقدمه‌چینی برای گرفتن مرخصی از اداره یا قصه‌ای که شب برای فرزندمان تعریف می‌کنیم. البته اینکه این محتواهای مختلف تا چه اندازه کاربرد، فایده یا اهمیت دارند، بماند. در حقیقت کودک، بیش از ما مشتاق تولید است. ویژگی کودکی موجب می‌شود که او همیشه به‌دنبال کشف و ساختن باشد. کافی است با دانستن این ویژگی و آماده کردن ذهن خودمان، شرایط اولیه برای فعالیت‌های متنوع را که منجر به هرگونه تولیدی می‌شود، برای فرزندمان فراهم کنیم.
کودک ما به تناسب سنش می‌تواند با همان گوشی که بلای جانش شده، فیلم کوتاه بسازد. می‌تواند با بچه‌های همسایه‌ها در مجتمع یا مسجد محله نمایشگاه نقاشی با موضوعات مختلف برپا کند. می‌تواند با همراهی پدر در باشگاه محل یا زمین خاکی ته کوچه یا پارکینگ، مسابقه فوتبال راه بیندازد‌. می‌تواند با کمک مادر ترشی فصلی درست کند و به دوست و آشنا یا بقالی محل بفروشد. می‌تواند به تناسب سنش به کودکان کوچک‌تر از خود، در درس‌هایشان کمک کند و اگر روش تدریسش خوب بود حتی به درآمدزایی برسد. تولید محتوا، بسته به نگاه ما طیف وسیعی از فعالیت‌ها را در بر می‌گیرد. هر محصول یا خدمتی که ارائه شود، می‌تواند بخشی از تولید محتوا باشد. هر چقدر فرزندان ما امکان‌ بیشتری برای تولید داشته باشند، در واقع فرصت بیشتری برای رشد و خلاقیت دارند. البته که حضور کودک پای تلویزیون خیلی راحت‌تر و امن‌تر از این است که مثلاً با دوستانش شربت نذری درست کرده و سر کوچه ایستگاه صلواتی زده‌اند؛ ولی همین انتخاب‌ها و ترجیح‌های ما والدین است که فردای فرزند و شهر و آبادیمان را می‌سازد. به قول استاد عزیزی، توی این دنیا فراغتی وجود ندارد. گول اصطلاحات متداول را نخوریم که هر لحظه فرصت زندگی را باید غنیمت شمرد.