از کربلا تا خان‎طومان

 حسن رشوند؛ دبیر گروه سیاسی

نمی‎دانیم این چه رمز و رازی است که در فاصله 14قرن از تاریخ اسلام آنچه در برخی مقاطع تاریخی در سوریه، عراق و ایران، یعنی در این مثلث مهم سرزمینی اتفاق افتاده، نه‎تنها شباهت با هم دارند، بلکه در مواردی عینا تکرار شده‎است. در سال 61هجری کاروانی به دعوت رسمی بزرگان و ذی‌نفوذان کوفه، حجاز را ترک و عازم این سرزمین می‎شوند. این را می‎دانیم که مقایسه هر سرزمینی با کربلا یا هر مناسبتی با عاشورا یا هر شخصیتی با اباعبدالله‎الحسین(ع) قیاسی مع‎الفارق است، اما نمی‌توان از کنار برخی شباهت‎ها که منشأ همه آنها را باید متأثر از فرهنگ عاشورایی دید، بی‎تفاوت گذشت.
آنچه در عاشورای سال 61هجری اتفاق افتاد، هم برای اشقیا الگویی برای جنایت‎های دیگرشان در اعصار پس از آن شد و هم برای پیروان مکتب عاشورا مبنایی برای عمل در مقابل اشقیا و دشمنانی بود که فقط چهره عوض کرده و عمل جنایتکارانه آنها همانی بود که در کربلای سال 61انجام داده بودند.
در تاریخ صدر اسلام جنگ‎های زیادی از جنگ‎های احد، بدر، خندق، خیبر و... در زمان پیامبراسلام(ص) تا جنگ‎های جمل، صفین و نهروان در زمان امیرالمومنین علی(ع) رخ داد و پیروزی‎ها و شکست‎هایی را هم درپی داشت. در این جنگ‎ها زخم و جراحت‎هایی هم بر مسلمین وارد آمده‎است تا آنجا که دندان عزیزترین بنده خدا، پیامبراسلام در جنگ احد می‎شکند و عموی بزرگوارش، حمزه سیدالشهدا به شهادت می‎رسد و امیرالمومنین، علی(ع) نیز مجروح می‎شود، اما همه این اتفاق‎های تلخ تاریخ اسلام در مقابل آنچه در عاشورای سال61در سرزمینی کوچک به لحاظ جغرافیایی و بزرگ به جهت آنکه کل تاریخ و حیات بشریت را در خود جای داده است، برابری نمی‌کند، چراکه ایمان داریم «لَا یوْمَ کیوْمِک یا اَباعَبْدِالله».
در دوران حیات انقلاب اسلامی به جهت دشمنی‎های آشکار و پنهان دشمنان علیه ملت ایران هم هزاران اتفاق و جنایت بزرگ و کوچک افتاده است که جنگ تحمیلی 8ساله در قله آن قرار دارد و در دفاع‌مقدس هم سرآمد همه آنها که شباهت‎های زیادی با صحرای کربلا و حوادث آن ایام دارد را در شلمچه می‌توان سراغ گرفت؛ جایی که شدیدترین نبرد تاریخ جنگ ما در آن رقم خورد و بیش‎از 11هزار شهید و مفقودالاثر، نتیجه ایستادگی آن بود و این ویژگی بود که شلمچه به کربلای ایران مشهور شد.
بیش از 2‌ماه مقاومت جانانه، آن‎هم در زمینی مسطح و بدون جان‎پناه و تا پای جان ایستادن درمقابل دشمنی که همه نیرو و ادوات خود را در این منطقه کوچک استقرار داده بود؛ سخن گفتن درباره‎اش آسان نیست تا چه رسد به اینکه تصور کنیم جوانان ما علی‎اکبر‌گونه در مقابل دشمن چنان جانانه ایستادند که بدن پاک‎شان همچون ارباب‎شان «اربا اربا» شد.
«خان طومان» در سوریه نیز قطعه دیگری از این مثلث سرنوشت‎ساز بود که حتما تاریخ، آن را در حافظه خود ثبت خواهد کرد و هیچ‎گاه فراموش نخواهد شد. در جنگ با تکفیری‎های اجیر‌شده قدرت‎های غربی، از «احرارالشام» گرفته تا «اجنادالشام» و ده‎ها گروه تروریست دیگر در سوریه شاید هیچ‎جا سخت‎تر از مقاومت در «خان‎طومان» نبوده‎است.
میان این همه شهید مدافع حرمی هم که ما در سوریه دادیم در هیچ‎جا به اندازه شهادت 2شهیدمان نسوختیم؛ یکی زمانی که محسن حججی، آن جوان نجف‎آبادی در دستان آن نانجیب داعشی گرفتار آمده بود و با تأسی از حضرت قاسم بن‎الحسن(ع) که وقتی با این سؤال عموی عزیزش مواجه شد که مرگ از نگاه تو چگونه است، پاسخ دادند:«احلا من العسل»، او نیز همچون کوه استوار ایستاد تا سر از بدنش جدا کردند تا نشان داده شود کربلا تکرارشدنی است و همان اشقیای شامی و کوفی که در سرزمین نینوا سر از بدن عزیزترین بندگان خدا جدا کردند، امروز نیز اسلاف ناخلف و خبیث آنها نیز چنان می‎کنند.
قاب دیگر این تصویر از سر بی‎تن پیرمردی «حبیب گونه» در سال93 در فضای مجازی از شهدای خان طومان منتشر شد؛ سری با محاسن سفید و چشمانی آرام که بزرگی و صلابت یک سردار و ددمنشی و حقارت دشمنش را به تصویر می‎کشید. شهید عزیز ما عبدالله اسکندری بازنشسته سپاه بود و 30سال خدمت خود را سپری کرده و وظیفه‎اش را نیز در 8سال دفاع‌مقدس به شایستگی گذرانده و یک‎بار کربلای شلمچه را پشت‎سر گذاشته و علی‎القاعده می‎بایست در این دوران، بی‎دغدغه به زندگی عادی خویش می‎پرداخت اما او همان‎گونه که حبیب بن‎مظاهر، پیرمرد صحابی پیامبر نمی‌توانست مظلومیت امام خویش را ببیند و گوشه‎نشینی و زندگی با عافیت را بر میدان جنگ و مبارزه با کفار شامی ارجح بداند و سر بر نیزه شدن در راه ولی خدا را بر حیات ذلت‎بار ترجیح داد، این شهید عزیز هم زندگی در این دنیای فانی را به حال خود رها و مبارزه با حرامیان شامی را انتخاب کرد تا نشان دهد با گذشت نزدیک به 1400سال از حادثه عاشورا، او نیز می‎تواند حبیب بن‎مظاهر خان‌طومان سوریه باشد و بار دیگر حوادث عاشورای 61هجری را زنده و ترجمان کند. همه این 5سرو بلندی که قرار است امروز مردم تهران با آنها وداع کنند و در شهرهای خود تشییع شوند، علائمی از شهدای کربلا دارند که زندگی شخصی آنها گواه بر این مدعاست و تشییع آنها در ایام عزای سالارشهیدان پاداش مجاهدت‎هایی بوده که امروز با گذشت 8سال پس‎از شهادت خویش از ارباب‌شان حسین بن‎علی(ع) گرفتند و این چه خوش پاداشی برای یک مجاهد فی‎سبیل‎الله است.