یارانه
کاهش فاصله طبقاتی با توزیع یارانه‌های جدید
گزارش‌های کارشناسی مرکز آمار و سازمان برنامه نشان می‌دهد، حذف ارز ترجیحی چشم‌انداز رفاه را بهبود بخشیده است
نتایج بررسی‌های سازمان برنامه و مرکز آمار نشان می‌دهد اجرای سیاست حذف ارز ترجیحی، منجر به بهبود شاخص‌های رفاه در ایران شده است.
نتایج بررسی‌های سازمان برنامه و بودجه و مرکز آمار، برای اندازه‌گیری شاخص‌های رفاه در ایران نشان می‌دهد اجرای سیاست حذف ارز ترجیحی به کاهش ضریب جینی و نابرابری اجتماعی منجر شده است.
به گزارش همشهری، در اردیبهشت ماه سال 1401اجرای طرح اصلاح ساختار توزیع یارانه‌ها، برمبنای مصوبات بودجه‌ای مجلس آغاز شد. دولت با تقسیم‌بندی جامعه به 10دهک، برای 2ماه به دهک‌های اول تا سوم 400هزار تومان و به دهک‌های چهارم تا نهم 300هزار تومان یارانه پرداخت کرد. هدف از اجرای طرح اصلاح اقتصادی دولت توجه به توانمند‌سازی اقشار ضعیف و محروم جامعه و جلوگیری از رانت، فساد و قاچاق کالاهای اساسی به کشور‌های دیگر اعلام شد. به‌دنبال اجرای این طرح، حالا این پرسش به‌وجود آمده است که آیا اهداف مورد نظر محقق شده و دولت توانسته در جهت بهبود معیشت و رفاه مردم به‌ویژه اقشار آسیب‌پذیر گام بردارد؟
بهبود ضریب جینی
یکی از شاخص‌های سنجش نابرابری درآمد جامعه، ضریب جینی است. ضریب جینی عددی بین صفر و یک درصد است که در آن صفر به معنی توزیع کاملا برابر درآمد یا ثروت و یک به‌معنای نابرابری مطلق در توزیع درآمدها یا ثروت یک جامعه است. در واقع ضریب جینی اختلاف هزینه‌ها یا درآمدهای خانوارهای یک جامعه را نشان می‌دهد.
بررسی‌های مرکز آمار، که با همکاری سازمان برنامه و بودجه، انجام شده نشان می‌دهد حذف ارز ترجیحی تا اینجای کار به کاهش ضریب جینی منجر شده است. این بررسی نشان می‌دهد در سال 1395ضریب جینی درکل کشور 0.3866بود. این ضریب که مهم‌ترین شاخص اندازه‌گیری رفاه است در سال 1397به 0.4020رسید. اما از سال 1398ضریب جینی با کاهش مواجه شد و از 0.3958به0.3918درسال 1400رسید. حالا اما با پرداخت یارانه نقدی به 9دهک درآمدی، ضریب جینی مجددا نسبت به سال 1400کاهش یافته و به 0.3816رسیده است. پرداخت نقدی یارانه‌ها موجب شده ضریب جینی از سال 1395نیز کمتر شود.
طبق این یافته‌ها در مناطق شهری ضریب جینی از 0.3730در سال 1395به 3940در سال 1397افزایش داشته و بعد از نوسان‌هایی در سال 98و 99به 0.3757در سال 1400رسیده بود اما این میزان هم‌اکنون به 0.3669رسیده است.
درمناطق روستایی نیز روند تغییرات مانند شهر‌هاست به‌طوری که ضریب جینی از 0.3662سال 1395به 0.3595در سال 1397افزایش یافت و در سال‌های 98و 99دوباره به 0.3594درسال 1400رسید اما تغییرات ایجاد شده به کاهش ضریب جینی به عدد 0.3512منجر شده است.
با توجه به ثابت نگه داشتن مقدار مصرف سال 1400برای خانوارها با فرض افزایش قیمت‌ها بر اثر حذف ارز ترجیحی و اثر تورمی این افزایش بر دهک‌های مختلف، هزینه تولید ناخالص خانوار افزایش یافته و شاخص‌های توزیع درآمد بهبود نشان می‌دهند که به‌دلیل ثابت ماندن مقدار مصرف سال 1400درسال 1401، تمام افزایش در سهم هزینه‌های دهک‌های پایین بر اثر افزایش قیمت‌ها رخ داده است.
کاهش شکاف هزینه‌ای
یکی دیگر از معیار‌های محاسبه میزان رفاه و معیشت مردم اندازه‌گیری شکاف بین درآمدها و هزینه‌های خانوارهاست. طبق بررسی‌های سازمان برنامه و مرکز آمار، با توجه به افزایش درآمدها در سال 1401بخشی از این افزایش هزینه‌ها از طریق درآمد جبران خواهد شد. اما بخش دیگر آن نیازمند پرداخت یارانه
کمک معیشتی دولت به خانوارهاست. طبق این بررسی‌ها، برای اینکه وضع معیشت خانواده‌ها در سال‌جاری در سطح ثابتی مشابه سال قبل قرار بگیرد باید درآمد ماهانه هر نفر بیش از 400هزار تومان افزایش یابد. درصورتی که مقدار افزایش درآمد برای دهک اول یا کم درآمد جامعه صفر باشد، یارانه 400هزار تومانی دولت توانسته تمام افزایش هزینه‌ها را پوشش دهد.در مناطق شهری پرداخت کمک معیشتی دولت به افراد حاضر در دهک اول یا کم درآمد جامعه موجب شده که تمام افزایش هزینه‌ها که معادل 397هزارو698تومان است، با این یارانه جبران شود. در روستاها نیز با توجه به پایین‌تر بودن هزینه‌های خانوار، متوسط افزایش هزینه‌ها درسال‌جاری نسبت به سال قبل برای هر نفر در دهک اول ماهانه 238هزار محاسبه شده که کمک معیشتی پرداختی نه فقط این رقم را برای افزایش هزینه‌های هر نفر پوشش داده بلکه میزان پرداختی باعث بهبود وضع رفاهی خانواده‌های کم درآمد نسبت به سال قبل شده است. در مورد دهک‌های دهم اما اوضاع کمی متفاوت است. طبق بررسی‌های انجام شده خانواده‌های دهک دهم یعنی خانواده‌های پر درآمد در مناطق روستایی هزینه‌هایشان در سال‌جاری ماهانه یک میلیون و 356هزار تومان نسبت به سال قبل افزایش یافته که قطعا این هزینه‌ها بخشی با کمک یارانه معیشتی پرداختی جبران شده و بخش دیگر از افزایش درآمد جبران خواهد شد اما افزایش هزینه‌های دهک دهم در مناطق شهری باید تماما با افزایش درآمدها جبران شود. در واقع افزایش هزینه‌ها برای افراد دهک دهم در مناطق شهری بیش از 2میلیون و 500 هزارتومان است و با توجه به اینکه این دهک یارانه دریافت نمی‌کند برای اینکه قدرت خرید این دهک مطابق با سال قبل حفظ شود باید تمام افزایش هزینه‌ها از محل افزایش درآمد جبران شود.
رفاه از زاویه‌ای دیگر
یکی دیگر از شاخص‌هایی که میزان رفاه اجتماعی را نشان می‌دهد شاخص یا تابعی به نام سن است. بررسی‌های سازمان برنامه و بودجه و مرکز آمار اگرچه نشان می‌دهد میزان نابرابری به‌دلیل پرداخت یارانه معیشتی کاهش یافته اما این کاهش نابرابری زوایای دیگری نیز دارد.
طبق بررسی‌های انجام شده در مناطق شهری در دوره زمانی 1401- 1400شاهد کاهش نابرابری درآمدی به‌دلیل یارانه معیشتی پرداخت شده به 9دهک اول درآمد هستیم اما به‌دلیل تورم ناشی از حذف ارز ترجیحی روی برخی کالاها، کاهش درآمد یا افزایش هزینه خانوار به قیمت ثابت نیز رخ داده است که در نهایت گویای کاهش رفاه مبتنی بر شاخص سن در این دوره است. به‌عبارت دیگر کاهش نابرابری ناشی از پرداخت نقدی، نتوانسته کاهش قدرت خرید ناشی از حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت‌ها را در برخی دهک‌ها خصوصاً دهک دهم به‌طور کامل جبران کند.
در مناطق روستایی نیز در همین دوره وضع مشابهی دیده می‌شود. از یک سو شاهد کاهش ضریب جینی به‌دلیل پرداخت یارانه معیشتی به خانوارها هستیم و از سوی دیگر به‌دلیل تورم ناشی از حذف ارز ترجیحی روی برخی کالاها، کاهش در درآمد یا افزایش هزینه خانوار به قیمت ثابت نیز رخ داده است که در نهایت گویای کاهش رفاه مبتنی بر شاخص سن در این دوره است. به‌عبارت دیگر کاهش نابرابری ناشی از پرداخت نقدی نتوانسته کاهش قدرت خرید ناشی از حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت‌ها را در برخی دهک‌ها به‌طور کامل جبران کند.
