تنبیه‌شدگان!

با اعلام رأی انضباطی برای آخرین مسابقه‌های برگزارنشده لیگ برتر، پرونده لیگ بیست‌و‌یکم رسما بسته شد؛ فصل پرماجرایی که به‌نظر می‌رسد برگزارکنندگانش ترجیح می‌دادند آن را بیشتر از این ادامه ندهند. آنچه در رقابت‌های این فصل لیگ برتر بیشتر از هر چیز دیگری به چشم آمد، شکسته‌شدن رکورد تاریخ «نتایج انضباطی» در یک فصل از فوتبال باشگاهی ایران بود. «سه- هیچ‌»‌های پرشمار این فصل لیگ برتر، تنوع قابل‌توجهی نیز داشتند. نخستین‌بار در همان هفته‌های نخست بود که شهرخودرو مشهد به‌دلیل امتناع از حضور در زمین مسابقه روبه‌روی مس رفسنجان در اعتراض به مسائل مالی باشگاه، از سوی کمیته انضباطی بازنده اعلام شد. هنوز نیم‌فصل اول به پایان نرسیده بود که رأی جنجالی پرونده بایناما نیز صادر شد و گل‌گهر به‌خاطر استفاده از بازیکن غیرمجاز، نقره‌داغ شد و چند سه- هیچ دردناک را تجربه کرد؛ اتفاقی که جدول را هم تحت‌تأثیر قرار داد و پس‌لرزه‌های آن تا آخرین هفته‌ها همراه لیگ برتر بود. بعد نوبت به ماجرای عجیب مسابقه تراکتور و پرسپولیس و پرتاب سنگ به سمت بازیکن‌ها رسید تا این‌بار پرسپولیسی‌ها با رأی انضباطی برنده شوند. همین تراکتور که در این پرونده بازنده اعلام شده بود، خودش نبرد برگزارنشده روبه‌روی نساجی را 3 بر صفر برد. به هر حال در این فصل کمیته انضباطی پرکارترین کمیته فوتبال ایران بود. فصلی که در آن، پرونده‌ها روی هم انبار می‌شدند، رأی‌ها جدول لیگ را تغییر می‌دادند و رسانه‌ها هم دائما به مرور دعواهای دوطرفه می‌پرداختند. فصلی که در آن، راه‌های سه-هیچ‌شدن بازی‌های فوتبال، به تعداد تیم‌‌های لیگ برتر رسیده بود!
در پایان لیگ برتر بیست‌و‌یکم، مجموعه‌ای از داستان‌هایی با محوریت «خشم» در حافظه هواداران فوتبال باقی مانده است. در طول فصل باشگاه‌ها به‌ندرت همدیگر را تحمل می‌کردند و تنها در مواردی بسیار نادر با هم کنار می‌آمدند. این فصل نه فقط رکورد نتایج انضباطی، که رکورد صادر‌شدن بیانیه از سوی باشگاه‌‌های مختلف هم شکسته شد؛ موضوعی که در آخرین هفته‌ها تأثیرش را روی جو سکوها نیز گذاشت و خودش را در فرهنگ هواداری فوتبال ایران بروز داد. همه ماجراهای این فصل لیگ، نشان دادند که در ایران همچنان به اندازه کافی از فوتبال لذت نمی‌بریم و پدیده‌ای به اسم فوتبال را دستاویزی برای سپری‌کردن ساعتی خوش نمی‌دانیم. فوتبال در ایران، به ابزاری برای جنگ تبدیل شده و ظاهرا در قراردادهای نجومی با ستاره‌های مختلف هم بندی برای آرامش بیشتر وجود ندارد. این عادتی است که باید در فصل‌های بعدی به‌دنبال اصلاحش باشیم. این عادتی است که به همه سطوح و ارکان فوتبال در ایران لطمه وارد خواهد کرد. این بیانیه‌ها، اعتراض‌های مداوم، کنایه‌های تمام‌‌نشدنی باید یک جایی به پایان برسند. البته که کمک‌گرفتن از تکنولوژی و ورود کمک داور ویدئویی می‌تواند بسیاری از اعتراض‌ها را خاموش کند اما فوتبال ایران فعلا حتی نزدیک به استفاده از این فناوری هم نیست و همچنان نمی‌شود زمان پایان‌یافتن انتظار برای چنین اتفاقی در لیگ برتر را تخمین زد.
   این فصل کم‌‌وبیش اتفاق‌های امیدوارکننده‌ای هم داشت که مهم‌ترین‌اش بدون تردید، بازگشت دوباره تماشاگرها بعد از یک فصل تماما سوت‌وکور برای سکوها بود. از نیم‌فصل دوم لیگ برتر به‌تدریج تماشاگرها به خانه واقعی‌شان برگشتند. هر‌چند که این اتفاق در همه شهرها رخ نداد. شور و حال فوتبال با حضور تماشاگرها دیدنی بود و این فصل فینال جام حذفی نیز با ظرفیت تقریبا کامل استادیوم آزادی، بی‌نهایت جذاب به‌نظر می‌رسید. همانطور که جشن قهرمانی استقلالی‌ها نیز بسیار باشکوه بود. تونل‌زدن چند تیم برای تیم قهرمان هم در نوع خودش مثال‌زدنی به‌نظر می‌رسد و سابقه چندانی در فوتبال ایران نداشت. این حقیقت که از 16تیم لیگ برتر 10تیم در طول فصل حاضر به تغییر مربی نشدند هم در نوع خودش جالب توجه بود. خیلی از مربی‌ها به کمک همین ثبات و امنیت شغلی، توانستند جوانگرایی مدنظرشان را در لیگ برتر پیاده کنند و به مهره‌های تازه‌وارد فرصت بازی بدهند. این فصل در بعد فنی، پیشرفت‌هایی را نیز به‌خصوص در چند باشگاه مختلف نمایان کرد. سردسته این باشگاه استقلال بود که تبدیل به نخستین تیم بدون شکست در پایان یک فصل از رقابت‌های تاریخ لیگ برتر شد. آنها قهرمانی را در اوج شایستگی جشن گرفتند. هر‌چند که هواداران این باشگاه خیلی زود ناچار به خداحافظی با سرمربی موفق‌شان شدند.
   در تعطیلات بین 2فصل، کارهای بسیار زیادی برای انجام‌دادن در رده باشگاهی وجود دارد. تیم‌‌هایی که هنوز استادیوم ندارند و در تمام طول فصل گذشته خانه به دوش بوده‌اند، باید ورزشگاه‌شان را تکمیل کنند، استادیوم‌هایی که صاحب گیت ورود هوادارها نیستند، باید اصلاح شوند و روند بلیت‌فروشی اینترنتی نیز به تغییراتی اساسی نیاز خواهد داشت. 
بازگشت 2تیم پرطرفدار ملوان و مس به لیگ برتر، هیجان مسابقه‌ها را بیشتر هم خواهد کرد. با وجود این، اگر ضعف‌های فصل گذشته برطرف نشوند، باز هم سکوها پر از هوادار نخواهند بود. تجربه نشان می‌دهد که در این مقطع از فصل، معمولا مدیران فوتبال ایران واکنش چندانی به مشکلات نشان نمی‌دهند و به استراحت مشغول می‌شوند؛ اتفاقی که معمولا تأثیرش را در طول فصل با ظهور مشکلات مختلف نشان می‌دهد. به هر حال لیگ بیست‌ودوم، یک فصل هیجان‌انگیز برای فوتبال ایران خواهد بود؛ فصلی که کاش سرشار از هوادار، خالی از بیانیه و خشم و همچنین پر از لحظات دلچسب تاکتیکی باشد؛ فصلی که کاش در آن دیگر بدیهی‌ترین امکانات برگزاری یک مسابقه فوتبال، به همین سادگی از دسترس تیم‌ها خارج نشود و هیچ باشگاهی ناچار نباشد مسابقه خانگی‌اش را در زمین تیم مهمان برگزار کند!