رحیم آب‌فروش-دبیر بخش هیئت
هیئت، کهن‌نهاد اجتماعی شیعه در طول قرون گذشته بوده است؛ گنجینه‌ای گران و گنجی نهان که شاید آنان که از بیرون نظاره‌گر تعاملات و تطورات جامعه ایرانی بوده‌اند، بیش از مایی که در متن و بطن این تحولات بوده‌ایم، قدر آن را فهمیده‌اند و برایش نقشه‌ها کشیده‌اند.
در تمام سال‌هایی که نهادهای متولی امر فرهنگ، خوش‌بینانه، بلکه ساده‌دلانه و یا... این عرصه را رها کرده و به حال خودش واگذار کرده بودند و توقع داشتند تمام ضعف‌ها و نقص‌های حوزه فرهنگ را یک دهه محرم بیاید و بشوید و ببرد و تمام گره‌های کوری که به کلاف فرهنگ خورده است، گاه با دستان بیگانه و گاه با دستان خودی، به دستان حضرت ابوالفضل(ع) باز شوند، دشمن زیرک در تدارک و برنامه‌ریزی بود برای این میدان؛ میدانی که ظرفیت‌های عظیمی را در خود پنهان داشت.
هیئت پدیده‌ای است حلو و هامض، سهل و ممتنع، ترش و شیرین، پیچیده در اوج سادگی، دارای ساختاری بی‌نظیر، مطلوب عوام و خواص توأمان. هیئت الگوی اصیل، کهن، بومی و مبتنی بر طراحی اهل‌بیت علیهم‌السلام است برای کنش‌گری اجتماعی مردم در متن جامعه، برای به میدان آمدن همه مردم، برای آن‌که همه مردم، در میدان افاده و استفاده، فعال باشند.
هیئت نهادی اجتماعی است، قبل از تولد تمام ان‌جی‌اوها و سمن‌ها و کانون‌ها و مؤسسات...؛ متفاوت‌ترین NGO روی کره خاکی. اجتماعی مؤمنانه، حول محور ثقلین، برای احیای امر اهل‌بیت علیهم‌السلام. امر اهل‌بیت هم تنها مناسک و آیین عزاداری و احیای شعائر نیست، که این‌ها هست و فراتر از این‌ها هم هست؛ از ذکر توسل و بکاء و ابکاء و روضه‌خوانی و سینه‌زنی تا رسیدگی به حال محرومان و مستضعفان و تعلیم و تعلم و تعالی، تا دفع و رفع فساد و مفسده و مُفسد تا برقراری قسط و قیام لله و برپایی حاکمیت الله، تا امامت و ولایت الهی که همانا اصل امر اهل‌بیت(ع) ولایت است، برپایی نظام امامت است.
هیئت همان‌طور که در صدر آیین‌های دینی و فرهنگی ما می‌نشیند، آن‌قدر کارکردهای فراآیینی و اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی و سیاسی دارد که در صدر نهادهای اجتماعی مردمی می‌نشیند.
حال دشمن قدار بیدار، با آگاهی کامل از این ظرفیت بی‌بدیل تلاش می‌کند کارکردهای هیئت را به حداقلی‌ترین آن‌ها فرو کاهد. اگر هیئت محدود به سینه‌زنی و عزاداری و اشک ریختن شود، اما برای او ضرری نداشته باشد، مطلوبش خواهد بود، اما اگر این اشک‌ها و سینه زدن‌ها، انرژی متراکمی شود برای گرفتن یقه ظالمان و دفاع از مظلومان و ابعاد اجتماعی هیئت، بروز و ظهور یابد، برای او خطر خواهد داشت. پس طبیعی است که تلاش کند این ظرفیت عظیم را در الگوی اول محدود کند؛ بدیهی است که برای این الگو هزینه بدهد و عجیب نیست اگر بانی این هیئت شود؛ بی‌واسطه یا باواسطه... برای هیئتی که ابعاد اجتماعی خود را از دست بدهد و کم‌کم در هیبت یک دخمه یا خانقاه، گوشه‌ای باشد برای یک مراسم آیینی صِرف، برای تخلیه احساسات و بروز عواطف و یا در حالت خوش‌بینانه محلی برای آرامش‌یافتن و فراموشی غم‌ها و غصه‌ها!
از این سو وظیفه دلسوزان و دغدغه‌مندان این عرصه، نشان دادن حقیقت هیئت و معرفی هیئت اصیل و کارکردهای اجتماعی آن است. قاعده شکر نعمت، شناخت صحیح نعمت و معرفی دقیق آن به جامعه تشنه امروز است. باید کاری می‌شد و طرحی نو درمی‌افتاد تا در حد توان این ظرفیت فوق‌العاده به خوبی معرفی می‌شد. باید در این وانفسای دنیای رنگارنگ پلشتی‌ها و زرنگی‌ها، وسط جناح‌بازی‌ها و منفعت‌طلبی‌ها، لابه‌لای همه سیاست‌بازی‌ها و سیاسی‌کاری‌ها، رایحه خوش برادری و خیرخواهی و اخلاص و صفا و عطر دل‌انگیز صداقت بی‌لکنت و خدمت بی‌منت به مشام جان‌های خسته می‌نشست.«هوای نو» آمد تا این هوای تازه را در سطح جامعه به جریان بیندازد و به جان‌های تشنه برساند تا شاید نفسی تازه کنند. امید که به این مهم نزدیک شده باشیم....
هیئت گنجینه‌ای گران و نهان
در همینه زمینه :
