علی‌اکبرع؛ آتش فروزان مدینه

خداوند به پیامبر اکرم(ص) فرمود: «و به یقین تو بر بلندترین سجایای اخلاقی عظیمی قرار داری» (سوره قلم. آیه 4). ازجمله افرادی که در برخی متون دینی به همین صفات تشبیه شده، ‌حضرت علی‌اکبر(ع)، فرزند ارشد امام‌حسین(ع) است.او صفات ظاهری و اخلاقی جدش پیامبر اکرم (ص) را به ارث برده بود. از ویژگی‌های اخلاقی علی‌اکبر(ع) چنین نقل شده است که هر شب بر بام خانه آتشی برمی‌افروخت تا مستمندان و بیچارگان بی‌پناه، ‌به‌سوی شعله‌های سخاوت او بیایند و پای سفره اطعام و مهمان‌نوازی‌اش بنشینند. علی‌اکبر(ع) آنقدر در این صفت مشهور شد که به «نارالقری؛ آتش‌فروزان» مدینه لقب گرفت و شاعران عرب به مدح او پرداختند» (مقاتل الطالبیین). و نقل است که زمانی معاویه به یاران خود گفت: «چه‌کسی در این زمان بر مسند خلافت، شایسته‌تر است؟» یاران او گفتند شما، اما او گفت: «‌نه، سزاوارترین مردم برای این مقام، ‌علی‌بن‌الحسین‌بن‌علی است که جدش رسول خداست و شجاعت بنی‌هاشم و جمال بنی‌ثقیفه، در وجود اوست» (بحارالانوار).