مردن ممنوع

بهنام سلطانی

خیلی خوب است که در یک شهر، همیشه زندگی در جریان باشد و اصلاً مراسمی مثل خاکسپاری و سوگواری وجود خارجی نداشته باشد. برای انسان زندگی در چنین شهری یک غنیمت بزرگ است و دریچه‌ای رو به زایش و زندگی. شهر لانگیربین در نروژ درست چنین ویژگی خاص و منحصربه‌فردی دارد و ساکنان آن، مطابق قوانینی که از حدود یک‌قرن پیش به‌طور رسمی و غیررسمی اجرا شده حق دفن اجساد را ندارند. این یکی از عجیب‌ترین قوانین دنیا به‌حساب می‌آید اما شرایط آب و هوایی و سرمای سوزناک این شهر باعث شده تا چنین قانونی را برای حفظ سلامتی ساکنانش وضع کنند. لانگیربین از این نظر یک شهر یگانه و بی‌همتاست و بسیاری از گردشگران برای یک‌بار هم که شده به نروژ می‌روند تا به راز یکی از عجیب‌ترین قوانین روی کره زمین پی ببرند. شهر لانگیربین نروژ در جزیره سؤالبارد، یک شهر قطبی است که کسی حق مردن در آن‌را ندارد اما اینکه اصلاً چرا چنین قانونی در این شهر اجرا می‌شود ماجرای مفصلی دارد.

اجساد دفع نمی‌شوند
حمل اسلحه در بیشتر شهرهای دنیا جرم تلقی می‌شود اما در لانگیربین اجباری است. قانونی عجیب‌تر از این هم در شمالی‌ترین شهر زمین وجود دارد و آن هم ممنوعیت دفن مردگان است. در طول تاریخ شهرهای مختلفی مثل سیلیای در ایتالیا یا لانخارون در اسپانیا بوده که قانون ممنوعیت دفن مردگان در آنها رعایت می‌شده اما چنین قانونی به‌واسطه پر شدن گورستان‌ها و در یک برهه کوتاه اعمال می‌شد. در مورد شهر لانگیربین داستان به کلی متفاوت است، چرا که اساساً مردن در این شهر ممنوع شده و همه شهروندان باید از این قانونی پیروی کنند. اما چرا در این شهر کسی حق مردن ندارد؟ هوای این منطقه به حدی سرد و سوزناک است که اجساد در عمق خاک تجزیه نمی‌شوند و به همین دلیل مرده‌ها بعد از مدت زمان نسبتاً کوتاهی به خوراک خرس‌های قطبی یا سایر گونه‌های جانوری بدل می‌شوند. تجزیه نشدن اجساد در لایه منجمد اعماق زمین، سبب شیوع بیماری‌های واگیر برای ساکنان هم می‌شود و به همین دلیل در سال 1950قانونی در لانگیربین به تصویب رسید مبنی بر اینکه هیچ شهروندی حق دفن مردگان را ندارد. این قانون سختگیرانه برای همه شهروندان لازم الاجراست و حتی کسانی که در آستانه مرگ قرار دارند باید واپسین روزهای عمرشان را در شهر دیگری سپری کنند تا بعد از مرگ همانجا دفن شوند. در این شهر یک قبرستان کوچک وجود دارد اما از 70سال قبل تاکنون هیچ مرده‌ای در آن دفن نشده است.

سرزمین شمالی
لانگیربین، شمالی‌ترین شهر کره زمین است و ساکنان آن در چند قدمی قطب شمال زندگی می‌کنند. طبیعی است که زیستن در چنین جغرافیایی، سبک زندگی مخصوصی را می‌طلبد و زندگی در این شهر تابع یکسری قوانین عجیب و منحصربه‌فرد است. بیشتر ساکنان لانگیربین را افرادی تشکیل می‌دهند که برای کار یا زندگی کوتاه‌مدت به این شهر آمده بودند اما حالا اعتراف می‌کنند که خاک این منطقه دامنگیر است و به شکل عجیبی به زندگی در این نقطه خو گرفته‌اند. خیلی از شهروندان مدام توسط حشره‌های قطبی گزیده می‌شوند و در طول سال باید از قوانین سختگیرانه‌ای که برای کنترل شهر تصویب شده پیروی کنند اما هیچ گله‌ای از این شرایط ندارند و زندگی در شمالی‌ترین شهر کره زمین را به زندگی در جنوب ترجیح می‌دهند. بیشتر کسانی که به این شهر سفر کرده‌اند دست‌کم یک‌بار این جمله را از زبان ساکنان لانگیربین شنیده‌اند که می‌گویند: ما برای زندگی موقت در این شهر برنامه‌ریزی کرده بودیم اما سال‌هاست که اینجا زندگی می‌کنیم.

شنای وال‌ها
زندگی در لانگیربین مثل دو روی سکه است. از سبک زندگی خاص و قوانین سختگیرانه که بگذریم باید زندگی در طبیعت بکر و منحصربه‌فرد و سرگرم شدن با تفریحات هیجان‌انگیز را به‌عنوان مزیت ویژه زندگی در این نقطه از دنیا بدانیم. یکی ازتفریحات هیجان‌انگیز در لانگیربین، سورتمه‌سواری با سورتمه‌هایی است که توسط سگ‌های هاسکی کشیده می‌شوند و شما را به غارهایی یخی می‌برند. تماشای شنای وال‌ها برای افرادی که هنگام استراحت به پنجره لم داده‌اند امری عادی است. در روزها و ماه‌هایی که خورشید طلوع نمی‌کند مردم از کلاه‌های چراغ‌دار استفاده می‌کنند و هنگامی که از خانه خارج می‌شوند با رقص نورهای شمالی در آسمان مواجه می‌شوند. شهروندانی که نیمه پر لیوان را می‌بینند بدون تردید از زندگی در خاص‌ترین شهر دنیا با همه قوانین عجیب و سختگیرانه‌اش لذت خواهند برد.



ورود گربه‌ها ممنوع
از شرایط خاص زندگی در لانگیربین که بگذریم به وضع قوانین عجیب در این شهر می‌رسیم که آن را از همه شهرهای جهان متمایز می‌کند. یکی از قوانین این است که مردم هنگام ورود به هتل‌ها و رستوران‌ها نباید کفش به پا داشته باشند. این سنت که بعدها به قانون بدل شد از روزگار قدیم که معادن زغال سنگ در این شهر فعال بود و گردوغبار بسیاری تولید می‌کردند باقی‌مانده است. از دیگر عجایب این شهر می‌توان به ممنوعیت نگهداری از گربه‌ها اشاره کرد. در لانگیربین پرنده‌های نادری زندگی می‌کنند که ممکن است توسط گربه‌ها شکار شوند و به همین دلیل ورود گربه به شهر ممنوع شده است. ساکنان لانگیربین تصور می‌کنند زندگی عادی و نرمالی دارند اما زندگی در این شهر با مسائل عجیب و ندیده و نشنیده‌ای که درهیچ نقطه جهان وجود ندارد عجین است. ساکنان این شهر به‌دلیل کثرت خرس‌های قطبی همیشه باید با اسلحه تردد کنند و برای تردد در محدوده خارج از شهر، حمل یک اسلحه اجباری است. طبق قانونی که در سال 2012تصویب شد، شهروندان باید اسلحه تهاجمی را خارج از خانه نگهداری کنند، ضمن اینکه هیچ شهروندی اجازه شکار و شلیک به خرس‌ها را ندارد مگر در مواردی که مجبور باشد از خودش دفاع کند.

زندگی با خرس‌های قطبی
اوضاع همیشه بر وفق مراد ساکنان لانگیربین نیست و شرایط سخت زندگی و قوانین سختگیرانه بعد از چند سال خیلی‌ها را به صرافت می‌اندازد تا به شهرهای دیگر کوچ کنند. در این شهر جاده‌های مجزایی برای حرکت ماشین‌های مخصوص روی برف ساخته شده و عبور و مرور در شهر صرفاً از مسیر این جاده‌ها امکانپذیر است. لانگیربین محل زیست گوزن‌های شمالی است و این حیوانات گاهی اوقات وارد محل زندگی مردم می‌شوند. در واقع ساکنان لانگیربین به زندگی با گوزن‌های شمالی خو گرفته‌اند اما این همزیستی مسالمت‌آمیز همواره با خطرات بسیاری همراه بوده است. شرایط آب و هوایی لانگیربین به‌گونه‌ای است که دمای هوا در طول سال از 6درجه سانتیگراد پایین‌تر نمی‌آید که دمای مطلوب برای خرس‌های قطبی است. به همین‌خاطر خرس‌های قطبی این شهر را به‌عنوان زیستگاه انتخاب می‌کنند. نکته عجیب این است که جمعیت خرس‌های قطبی از ساکنان لانگیربین بیشتر است. ما با شهری مواجهیم که 2300نفر انسان و 3000رأس خرس در آن زندگی می‌کنند و می‌توان گفت که خرس‌های قطبی ساکنان اصلی و بومی آن محسوب می‌شوند. عجایبی از این دست در لانگیربین کم نیست. ساکنان این شهر 4‌ماه در سال طلوع خورشید را نمی‌بینند و به تاریکی مطلق فرو می‌روند. این اتفاق ممکن است برای برخی شهروندان هیجان‌انگیز باشد اما برای خیلی‌ها قابل تحمل نیست. یکی از مهم‌ترین اثراتی که این پدیده رقم می‌زند ایجاد تداخل در ساعت خواب بیولوژیک‌ مردم است.

قانون غم‌انگیز
اگر بخواهیم در یک جمله درباره عجیب‌ترین قانون شهر لانگیربین صحبت کنیم باید بگوییم مردن در این شهر ممنوع است. خیلی‌ها وضع چنین قانونی را به سال 1950مربوط می‌دانند اما ساکنان بومی این منطقه معتقدند مردم از یک قرن پیش تا‌کنون برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های خطرناکی که به‌خاطر تجزیه نشدن اجساد به ساکنان سرایت کرده هیچ مرده‌ای را در گورستان شهر دفن نکرده‌اند. آنها می‌گویند در سال 1917ساکنان لانگیربین به نوعی آنفلوآنزا دچار شدند که دانشمندان منشأ آن را گورستان شهر می‌دانستند. از آن موقع تاکنون سالخورده‌ها و بیماران رو به احتضار باید از جزیره سؤالبارد خارج شوند و اگر فردی دچار مرگ ناگهانی شود، جسد آن فرد به خارج از شهر منتقل خواهد شد؛ حتی اگر همه عمرش  در لانگیربین زندگی کرده باشد. این غم‌انگیزترین بخش زندگی در یکی از عجیب‌ترین شهرهای دنیا به‌حساب می‌آید. از نظر علمی هیچ نظریه‌ای مبنی بر اینکه ویروس‌ها و باکتری‌های بدن مردگان باعث شیوع بیماری می‌شود به اثبات نرسیده اما در لانگیربین تصمیم گرفته‌اند قید همه‌چیز را بزنند و مرگ‌ومیر و دفن اجساد را غیرقانونی اعلام کنند.