حق مادرزاد

کودکی، دوران تأثیرات ماندگار در همه عمر است. خوب یا بد، شادمانه یا غمبار، هرچه باشد، تا آخر عمر همراه و همزاد ماست؛ چون منبعی از الهام یا زنجیری ستبر بر پای که همراهی‌مان می‌کند و سرچشمه زاینده و انگیزه و میل به حرکت، یا سنگ پیش پایمان می‌شود. ازجمله تجربیات ماندگار کودکی نحوۀ ارتباط با طبیعت است؛ سنگ و خاک و آب و گِل، حیوان و گیاه، تجربۀ بازی زیر باران و برف، بودن در محیط‌های باز و بسیاری از هم‌کنشی‌های دیگر با عناصر طبیعت، به‌تنهایی یا با دیگر هم‌بازیان، چیزی است که در شکل‌گیری این تجربه نقش بازی می‌کند. به همین دلیل تجربه کردن طبیعت در کودکی را باید یک حق مسلم مادرزاد دانست؛ همچون حق برخورداری از والدین، سرپناه، آب و غذای سالم، چرا که عینا مانند آنها تأثیر بود و نبودش بر زندگی دیرپاست و کمبودش را در بزرگسالی به‌دشواری، آن هم ناقص، شاید بتوان جبران کرد. استیون کلرت در کتاب «حق مادرزاد» با بهره‌گیری از مهم‌ترین یافته‌های علمی، همراه با تجربیات و نظرگاه شخصی خود، نسبت طبیعت را با اساسی‌ترین مفاهیم حیات انسانی همچون خرد و نفرت و بهره‌کشی و معنویت و کودکی و جز آنها می‌کاود و بر این باور است که تمایل ذاتی ما به طبیعت محصول نیاز ذاتی ما به آن است که طی تاریخ تکاملی‌مان شکل گرفته است. اما این تمایل ذاتی نیز باید آموخته شود تا کارکردش به چشم بیاید.
«حق مادرزاد» نوشته استیون کلرت را عبدالحسین وهاب‌زاده، سیدمصطفی چشمی و روشنک شهریاری به فارسی برگردانده‌اند و به‌تازگی از سوی نشرنو در ۳۸۴صفحه مصور، به بهای 140هزار تومان منتشر شده است.