استرس داشتم، چون جلوی تماشاچی‌ها وزنه نزده‌بودم
لیلی خرسند| ورزش زنان ایران هنوز در مرحله ثبت اولین‌هاست، این که کدام زن اولین مدال آسیایی، اولین مدال جهانی و اولین مدال المپیک را می‌گیرد، در بعضی از رشته‌ها هم این اولین‌ها هنوز در ابتدایی‌ترین مرحله است، مثل وزنه‌برداری، کشتی و ... در این رشته‌ها مهم این است که چه‌کسی برای اولین‌بار روی تشک کشتی رفت و چه‌کسی اولین وزنه را زد. نرگس میرزکی یکی از اولین‌هاست. نرگس در 15سالگی معروف شده، او یکی از 4دختری است که با تیم وزنه‌برداری نوجوانان در مسابقات قهرمانی آسیا وزنه زده. نرگس در وزن +75 کیلوگرم با مجموع 109 کیلوگرم هفتم شد و بعد از الناز باجلانی که در رده پنجم آسیا قرار گرفت، بهترین نتیجه را دارد. نرگس از پای تلویزیون دل‌بسته وزنه‌برداری شده و در حالی وزنه‌بردار شده که قبلا هیچ ورزشی انجام نمی‌داده است.
اولین مسابقه‌ای که شما و دوستانتان دادید، مسابقه قهرمانی آسیا بود، خیلی سخت نبود؟
خیلی خوب بود. ما تجربه مسابقه نداشتیم و بیشترین تلاش را کردیم تا همه حرکات را بزنیم. سخت بود ولی توانستیم.
کسی از شما توقع نتیجه گرفتن نداشت و این کمک می‌کرد تا بدون استرس کارتان را انجام بدهید.
نه استرس داشتیم. استرس بیشتر از همه من را اذیت کرد.
چرا، چه فرقی با بقیه می‌کردید؟
من همین طوری هم استرس دارم. به هر حال اولین مسابقه هم استرس خودش را دارد.
تماشاگران استرس را بیشتر می‌کردند؟
ما قبلا پیش بقیه وزنه زده بودیم، پیش مربیان، داوران و... اما در ازبکستان خیلی وضعیت فرق می‌کرد. سطح مسابقه بالا بود و کسانی که برای تماشا آمده بودند، خیلی زیاد بودند. سالن مسابقه پر بود، نمی‌توانم بگویم چند نفر در سالن بودند، خیلی خیلی زیاد بودند. آنها که نگاه می‌کردند، استرسم بیشتر می‌شد.
برای خیلی‌ها که این سوال است که یک دختر چرا باید وزنه‌برداری را برای رشته ورزشی‌اش انتخاب کند؟
چون خیلی به وزنه‌برداری علاقه دارد.
این علاقه از کجا می‌‌آید، در خانواده کسی وزنه‌بردار بوده؟
نه اصلا خانواده‌ام اهل وزنه‌برداری نیستند. من خودم علاقه داشتم. از بچگی همه مسابقات وزنه‌برداری مردان را نگاه می‌کردم، وزنه زدن همه قهرمانان را در بازی‌های المپیک، مسابقات قهرمانی آسیا و جهان را می‌دیدم.
بلند کردن وزنه برایتان جالب بود یا این که رکورددار باشید؟
اولین هدف که بلند کردن وزنه است و بعدش هم قهرمان شد ولی من بیشتر از هر چیزی آهن و وزنه را دوست دارم.
در دنیا وزنه‌برداری را ورزش مردانه می‌دانند و این نگاه در ایران پررنگ‌تر است. این نگاه را تایید می‌کنید یا این که این ورزش را زنانه هم می‌بینید؟
نه من این نگاه را به وزنه‌برداری ندارم. از نظر من وزنه‌برداری ورزشی است که زنان می‌توانند انجام بدهند و انجام هم می‌دهند.
خانواده نمی‌گفتند ورزش دیگری انتخاب کن؟
من قبل از وزنه‌برداری ورزش دیگری نکرده بودم و اولین ورزش من وزنه‌برداری است. خانواده هم خیلی حمایتم کرده‌اند. خیلی‌ها می‌گفتند این چه ورزشی‌ای است که انتخاب کرده‌ای؟ هنوز هم می‌گویند وزنه‌برداری هیکلت را خراب می‌کند.
نگران زشت شدن هیکل نیستی؟ به هر حال تمرینات این رشته خاص است و بدن را از فرم اصلی خارج می‌کند و حتی بد فرم می‌کند.
اصلا برایم مهم نیست. برای من مهم این است که بتوانم در این رشته باشم و قهرمان شوم.
چه اتفاقی باید بیافتد که دوره بعد وزنه‌برداری زنان ایران بتوانند به قهرمانی در آسیا فکر کنند؟
تلاش و تمرین را بیشتر کنیم و تمرینات را حرفه‌ای انجام بدهیم.
اینها برنامه خاصی می‌خواهد؟
ما قبلا هم هر روز تمرین می‌کردیم ولی نه در حد حرفه‌ای و جدی. اگر قبلا تمرینات را شوخی می‌گرفتیم و هدف این بود که فقط وزنه را بلند کنیم، از این به بعد باید جدی‌تر و با برنامه دنبال تمرین باشیم.
شما در اردوها با مریم امرالله تمرین می‌کردید ولی در مسابقات کنار شما نبودند. نبود مربی اذیت‌تان نکرد؟
خانم طریقت (نایب رئیس فدراسیون که همراه تیم به مسابقات اعزام شده بود) کنار ما بود. من از اول با خانم دکتر کار کرده بودم و به‌خاطر همین هم مشکلی نداشتم.
وزنه‌ها را خانم طریقت انتخاب می‌کردند یا اینکه از مربیان مرد کمک می‌گرفتند؟
خودشان انتخاب می‌کردند.
قبل از این ایران وزنه‌برداری زنان نداشته و طبیعی است که مربی خوبی در این رشته نباشد. در این مدت بهتر نبود از مربیان مرد برنامه می‌گرفتید یا فدراسیون مربی خارجی می‌آورد؟
اگر بشود از این مربیان کمک گرفت که خیلی خوب می‌شود ولی فعلا نمی‌شود.
