چاله دیگران، دردسر خودمان

فاطمه عباسی

ساکن تهران که باشید، حتما با پدیده کنده‌شدن آسفالت بخشی از کوچه محل زندگی‌تان و ایجاد چاله‌های عمیق و سطحی آشنا هستید. بارها هم به شوخی و جدی شنیده‌ایم که مردم از شهرداری گله می‌کنند که چرا این چاله‌ها را آسفالت نمی‌کنند و چرا هر روز یک بخش از کوچه و خیابان کنده و موجب سخت‌شدن رفت‌وآمدها و همچنین آلودگی محیطی می‌شود. واقعیت ماجرا اما این است که شهرداری پایتخت سال‌هاست نهضت آسفالت را در کوچه‌ها و خیابان‌ها اجرا می‌کند و هر جا چاله‌ای کنده شده باشد، بعد از 2،3 روز آسفالت می‌شود. اما یک روز شرکت آب برای فاضلاب و لوله‌کشی آسفالت کوچه را می‌کند، یک روز دیگر شرکت گاز برای گاز‌کشی وسط کوچه یک چاله درست می‌کند و روزهای دیگر هم شرکت برق و مخابرات این وظیفه را بر‌عهده می‌گیرند. بعد از هر بار‌کندن یکی از این چاله‌ها و اتمام کار هم، شهرداری به سرعت چاله را پر می‌کند اما روز دیگر یک گودال بزرگ‌تر همان جا حفر می‌شود. مردم هم از همه جا بی‌خبر فکر می‌کنند شهرداری در وظایفش کوتاهی کرده، در حالی شهرداری بیش از آنچه باید کوچه‌ها را آسفالت می‌کند!
در بیشتر نقاط دنیا الگوی تاسیسات یکپارچه زیرزمینی این مشکلات را حل کرده و تمامی شرکت‌ها و سازمان‌ها به‌صورت هماهنگ کار می‌کنند تا مجبور به صرف هزینه بیشتر نشوند و نارضایتی هم برای شهروندان پیش نیاید. مدیریت واحد تاسیسات زیرزمینی باعث می‌شود چاله‌کندن‌ها و آسفالت‌کردن‌ها پشت سر هم اتفاق نیفتد و کارهای تاسیساتی در نوبت‌های مشخص انجام می‌شود و در نهایت هم شهرداری آن کوچه یا خیابان را آسفالت می‌کند. اگر این الگو در کشور ما هم عملیاتی شود، هم کار شهرداری راحت‌تر می‌شود و هم مردم برای رفت‌وآمدشان به دردسر نمی‌افتند و کوچه و خیابانشان هم با آسفالت‌های مکرر و روی هم، صاف نمی‌شود.