خوشه‌چینی از مشهد تا اصفهان

حمیدرضا محمدی

یکی‌شان در مشهد، ‌زاده شد، دیگری در اصفهان؛ هردو اما ادبیات فارسی خواندند؛ یکی در دانشگاه تهران، دیگری در دانشسرای عالی. اولی در همان دانشگاه و همان رشته، دکتری‌اش را دریافت کرد و آن یکی به دانشگاه ولزِ انگلستان رفت و زبان‌شناسی کاربردی خواند. هردو اما امروز، دهم بهمن، زادروزشان است؛ یکی 92ساله شد، دیگری 84ساله. صحبت از دو استاد نامدار و نام‌آور و نامور است؛ - به‌‎ترتیبِ توصیف‌شان - مهدی محقق و مجدالدین کیوانی.
هردو اما بنیان‌هایی را بنا نهادند که بنیادِ فکر و فرهنگ بود؛ نهال‌هایی که حالا، از پسِ بیش از نیم‌قرن، به درختانی تنومند و تناور تبدیل شده‌اند که خیلِ متعدد و متنوعی را متنفع ساخته و می‌سازند. محقق در سال1347 مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران - دانشگاه مک گیل را ایجاد کرد و به طبع و نشر آثاری در حوزه ادبیات و اندیشه ایران و اسلام همت گماشت و کیوانی در سال1352به زاهدان رفت و با راه‌‌اندازی شعبه دانشسرای عالی، آموزش عالی را در آن خطه پی افکند.
هردو سال‌هاست به تدریس و تألیف و تصحیح مشغولند و آثار بسیاری به رشته تحریر درآورده‌اند اما فصل مشترک‌شان علقه و علاقه به وطن است. محقق اگرچه سال‌ها در دانشگاه‌های سوآس، آکسفورد و مک‌گیل معلمی کرده اما حالا در ایران خانه دارد. کیوانی هم اگرچه در ایران خانه دارد و نیمی از سال در مغرب‌زمین زیست می‌کند، ذره‎ای از وابستگی و دلبستگی‌اش به ایران فرونکاسته و شاید بیشتر از بعضی هموطنان، با محافل علمی و ادبی ایران مرتبط باشد. خوشا به حال ما که هنوز و همچنان می‌خوانند و می‌نویسند و می‌پژوهند و می‌توانیم در کهنسالی‌شان، خوشه‌چینِ خوانِ موسعِ دانش و تجربه‌شان باشیم. تولدشان مبارک ایران‌زمین و مردمش.