«آدم اول» نوشته آلبر کامو به نوعی زندگینامه‌ای است حاصل تجربه زیسته کامو که در یکی از شهرهای الجزایر بازسازی شده است. این رمان در واقع اجرای نخست است چرا که آلبر کامو به‌دلیل اینکه در تصادف رانندگی از بین رفت، فرصت نکرد آن را دوباره بنویسد. کامو که پیش‌تر رمان «طاعون» را نوشته بود و یکی از جوان‌ترین برندگان جایزه نوبل ادبیات تا بدان روزگار محسوب می‌شد، در همین اجرای اول، تفاوت ماهوی نگاهش را به زندگی و اتفاق‌هایی که در متن آن رخ می‌دهد، با دیگر نویسندگان هم‌عصرش، به تصویر می‌کشد. حتی نوعی نیکی و بدی، شر و فلاکت که به شکلی تحمیلی گریبانگیر بسیاری از انسان‌ها می‌شود، در «آدم اول»، به شکل مجسم به چشم می‌خورد و وجود دارد. باید تأکید کرد که این کتاب اجرای اول یک رمان است که نیمه‌کاره مانده است. از این حیث ترجمه این اثر بسیار دشوار است و منوچهر بدیعی با رعایت امانتداری کامل و تسلط مثال‌زدنی‌اش از عهده این کار برآمده است.
کامو؛ تصویرگر فلاکت تحمیلی
در همینه زمینه :
