یادداشت
تعلل هزینه‌ساز در انتخاب وزیرآموزش و پرورش
امیرعباس میرزاخانی- کارشناس مسائل آموزشی
بیش از 2ماه است که سیدابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهوری مشغول به‌کار است و از طرفی، یک‌‌ماه قبل از ورود به پاستور، در انتخابات پیروز شده بود؛ به‌عبارتی ایشان بیش از سه‌ماه‌‌‌ونیم فرصت داشته است که فکری برای وزارت آموزش و پرورش بکند. اما با وجود این، وزارت آموزش و پرورش که از نظر بسیاری از افراد، مهم‌ترین وزارتخانه فرهنگ‌سازکشور است، بدون وزیر و با سرپرست اداره می‌شود.
معمولا روسای جمهور، پیش از انتقال قدرت با مشورت و اتاق‌های فکری که تشکیل می‌دهند، گزینه‌های تصدی وزارتخانه‌ها را با افراد امین و تیم انتخاباتی خود روی کاغذ تعیین می‌کنند. بی‌تردید یک‌ماه‌و‌نیم فرصت خوبی بود تا رئیس‌جمهوری منتخب فردی را انتخاب کند که هم مورد قبول عموم سیستم آموزشی کشور باشد و هم مجلس روی او نظر مثبت داشته باشد؛ موضوعی که در دولت سیزدهم اتفاق نیفتاد و بارد گزینه پیشنهادی رئیس‌جمهور، با رأی منفی نمایندگان مجلس روبه‌رو شد. اکنون بیش از یک‌ماه‌و‌نیم از عدم‌رأی اعتماد مجلس به گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش می‌گذرد، اما همچنان این وزارتخانه کلیدی با سرپرست اداره می‌شود؛ اتفاقی که حتی موجب نارضایتی برخی حامیان رئیس‌جمهور شده‌است.
بی‌تردید تأخیر بیشتر در معرفی وزیر موجب خواهد شد تا عناصر قدرت و لابی گروه‌های خاص، مانع از تصمیم‌گیری مستقل رئیس دولت شوند و رئیس‌جمهور هم تحت این فشارها اختیارات خود را از دست دهد. در چنین حالتی ممکن است او مردد شود و این تردید می‌تواند بسیاری از تصمیمات درست قبلی درخصوص معرفی افراد توانمند را با خلل روبه‌رو کند که نتیجه بروز چنین مشکلی این خواهد بود که رئیس دولت خودش هم درخصوص معرفی فرد یا افراد برای اداره وزارتخانه‌ها به نتیجه مطلوب نرسد.
آموزش و پرورش با بیش از ۱۵میلیون دانش‌‌آموز و یک‌میلیون معلم همواره بزرگ‌ترین دستگاه اجرایی کشور از یک‌سو و از سوی دیگر گسترده‌ترین نهاد تأثیرگذار در بخش آموزش و فرهنگ کشور است و هرگونه تصمیم درست یا غلط برای این نهاد، آثار زیادی را در بخش عمده جامعه خواهد گذاشت. وزارت آموزش و پرورش به نسبت دیگر بخش‌های کشور مسائل و مشکلات متنوع‌تری دارد که در حوزه معیشت می‌توان به اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان و در مدیریت منابع انسانی ایجاد سازمان نظام حرفه‌ای معلمان را به‌عنوان مهم‌ترین مطالبات به جای مانده از دولت قبل نام برد و چنانچه موضوع آموزش و پرورش در دولت سیزدهم اولویتی دارد و جناب رئیس‌جمهور بخواهد در این حوزه به توفیقی دست پیدا کند؛ باید هرچه زودتر وزیری قدرتمند، باتجربه، خوشنام و آشنا به سیستم آموزشی، مدیر و مدبر از بدنه این وزارتخانه را به مجلس شورای اسلامی برای کسب رأی اعتماد معرفی کند؛ موضوعی که تاکنون از سوی تیم اجرایی و مدیریتی ابراهیم رئیسی مغفول مانده است.
