شتر، کرونا و سرگشاد سرنا

سامان رضایی

حدود 2سال پیش که کرونا هوس کرد از ووهان چین مثل مارکوپولو به جهانگردی مشغول شود، کسی فکرش را هم نمی‌کرد چندی بعد شتر‌های بیابان‌های خاورمیانه یا پسرعموها و دخترعموهایشان یعنی لاماهای پرو در آمریکای جنوبی به‌عنوان درمان این ویروس منحوس معرفی شوند. البته از آنجا که از قدیم گفته‌اند؛ هرکسی از ظن خود شد یار من در مورد شتر هم هرکسی از ظن خود شد حکیم‌باشی و بنابراین دو تلقی کاملا متفاوت از درمانگری این بیابانگرد صبور (شتر) رایج شد. برخی بر این باور بوده و هستند که درمان شتر به شیوه سنتی و قدیمی آن باید متداول شود و خودشان هم پیشگام شدند و جرعه‌جرعه لیموناد تازه شتری سر را کشیدند و به کارت زرد اخطارآمیز متخصصان هم اهمیتی ندادند. اگر خاطرتان نیست، سری به موتور جست‌وجوی گوگل بزنید؛ چون شرح ماوقع به شکل دقیق آن در روزنامه به‌طور حتم از زیر تیغ تیز و مصحح و... جان سالم به در نخواهد برد.
از لیموناد شتری که بگذریم، تحقیقات دانشمندان در آن سوی دنیا نشان داد که شتر‌ها و لاماها برای درمان کووید-19 مفید هستند؛ با این تفاوت که دانشمندان به جای ادرار شتر، سراغ پادتن‌های این حیوان رفتند و مؤسسه روزالیند‌فرانکلین هم آنطور که در مجله نیچر کامیونیکیشنز منتشر شد، این واقعیت علمی را ثابت کرد. کاری نداریم که این بار هم برخی سرنا را از سر گشاد آن زدند، اما آنچه علم تأیید کرد این بود که پادتن‌‌های شتر‌ها و لاماها، محکم به ویروس متصل می‌شوند و آن را خنثی می‌کنند. حال آنکه تا پیش از این فقط پادتن‌های انسانی با هزینه و دردسر‌های بیشتری علیه ویروس‌ به‌کار گرفته می‌شد.
حالا آنطور که پروفسور ری‌ اووز مدیر تولید پروتئین در مؤسسه روزالیند فرانکلین و نویسنده اصلی این تحقیق‌، می‌گوید: «پس از تولید محصولات دارویی به‌دست آمده از پادتن‌های شتر‌ها می‌توان آنها را مستقیما از طریق دستگاه اسپری بینی به مجاری تنفسی رساند.»