بشری که هنوز‌چندان مدرن نشده و ادعای پیشرفته بودن یقه‌اش را نچسبیده بود با وجود تمام مشکلات معیشتی کمتر به بیماری‌های روانی مبتلا می‌شد. ابزار‌ها اما به ظاهر کار او را ساده‌تر کرده‌اند، اما این ابزار‌ها ممکن است با سلامت روحی او سازگار نباشند؛ برای نمونه بشر برای گذراندن وقت، یک چوب ماهیگیری دست می‌گرفت و شاید ساعت‌ها در کنار آرامش رودخانه منتظر توک زدن یک ماهی به طعمه سر قلاب بود؛ اکنون اما کنترل تلویزیون و دستگا‌ه‌های دیگر جای این چوب ماهیگیری را که هر روانشناسی بر آرامش‌بخش بودنش تأکید می‌کند، گرفته است. اگر تصور می‌کنید که کنترل به‌دست گرفتن چندان وقتی از شما نمی‌گیرد به نتایج تحقیقی که در بریتانیا انجام شده توجه کنید. به گزارش سایت میرور، اگر به ساعت‌هایی که یک بریتانیایی جلوی تلویزیون صرف دیدن برنامه‌ها می‌کند توجه نکنیم و فقط به رقم جست‌وجوی برنامه مورد علاقه تمرکز کنیم به رقمی باورنکردی می‌رسیم. بر اساس این تحقیق هر بریتانیایی 100روز کامل از عمرش را فقط صرف به قول ما ایرانی‌ها این کانال آن کانال کردن می‌کند. لازم به ذکر است که زمانی که صرف دیدن برنامه یا برنامه‌های مورد علاقه شده در اندازه‌گیری این زمان لحاظ نشده است. جامعه آماری این تحقیق 2هزار نفر بزرگسالی بوده‌اند که طی 55روز رفتار‌هایشان به‌عنوان مخاطب برنامه‌های تلویزیونی مورد بررسی و اندازه‌گیری آماری قرار گرفته است. در این تحقیق همچنین مشخص شده بیش از 25درصد بینندگان برنامه‌های تلویزیونی بریتانیا برنامه‌های مورد علاقه‌شان را در تکرار دوباره آنها هم نگاه می‌کنند.
گرینویچ/ کنترل تلویزیون و چوب ماهیگیری
در همینه زمینه :
