دریچه
سختگیری به تک‌سرنشین‌ها و تشویق هم‌پیمایی‌ها
شهاب الدین کرمانشاهی- کارشناس برنامه‌ریزی حمل‌ونقل
به‌طور کلی منابع انتشار‌دهنده آلودگی هوا به 2دسته منابع ساکن و متحرک تقسیم می‌شود و برای کنترل آلودگی هوا باید هر دو عامل مدیریت شود؛ از بحث گرمایش ساختمان‌های مسکونی و غیرمسکونی گرفته تا روشنایی ساختمان‌ها که از نیروگاه‌های حرارتی تامین شده و این نیروگاه‌ها در نیمه دوم سال به‌دلیل افزایش مصارف گاز خانگی، گاز طبیعی برای استفاده در نیروگاه‌های حرارتی ندارند و طبیعتا از گازوئیل و بعضا مازوت در نیروگاه‌ها استفاده می‌شود.
در نتیجه کاهش مصرف گاز خانگی در بحث گرمایش علاوه بر اثر‌گذاری در تولید ذرات معلق، به‌صورت ثانویه گاز مورد نیاز نیروگاه‌ها را برای تولید برق تامین می‌کند و صرفه جویی در مصرف گاز و برق خانگی تولید آلاینده نیروگاه‌ها را می‌تواند کاهش دهد. بنابراین تأثیر منابع ساکن در ایجاد آلودگی هوا نباید نادیده گرفته شود.
علاوه بر این بحث منابع آلودگی متحرک شامل انواع وسایل نقلیه مطرح است. از آنجایی که ناوگان حمل‌ونقل حتی مترو برق مورد نیازش از منابع فسیلی تامین می‌شود باید توجه داشت که حتی اگر تمامی ناوگان حمل‌ونقل عمومی و خودرو‌ها برقی شوند، چندان از آلودگی هوا کاسته نخواهد شد؛ زیرا باتوجه به شیوه تولید برق در کشور ذرات معلق تولید شده
توسط نیروگاه‌ها نهایتا به‌دلیل بن‌بستی که در شمال و شمال‌شرق تهران از نظر ارتفاعات وجود دارد، در هوا باقی می‌ماند. از طرفی وسایل نقلیه همگانی درصورتی که مسافران زیادی را جابه‌جا نکنند و بهره‌وری بالایی نداشته باشند، تأثیر چندانی در مصرف انرژی و انتشار آلاینده ندارند. اگر اتوبوس برای یک سفر ۱۰ کیلومتری زیر ۱۵ مسافر جابه‌جا کند، حتی میزان آلودگی تولید شده‌اش از خودروی شخصی بیشتر خواهد بود. در چنین شرایطی مهم‌ترین اقدام کوتاه‌مدت نسبتا کم‌هزینه مبتنی بر فناوری اطلاعات جهت کاهش آلودگی هوا، توسعه سامانه‌های هم‌پیمایی و استفاده از ظرفیت ناوگان بخش خصوصی است که شامل تاکسی، ون و... می‌شود.
اکنون اپلیکیشن‌های سفرهای شهری کمک می‌کند تا افراد بتوانند از سفرهای اشتراکی بهره ببرند و هزینه سفرشان کاهش پیدا کند؛ یعنی سختگیری نسبت به خودرو‌های تک‌سرنشین و سهل‌گیری و درنظر گرفتن مشوق‌هایی برای کسانی که در طرح هم‌پیمایی شرکت می‌کنند، اقدام مناسبی به‌نظر می‌رسد.
