مرد اول صحنه باش

مخالفان سرسخت دراگان اسکوچیچ، اصرار دارند که بود و نبود او در اطراف تیم ملی تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند و این «بازیکنان» هستند که تیم ملی را در مسیر پیروزی قرار می‌دهند. خود بازیکنان تیم ملی اما اینطور فکر نمی‌کنند و پس از جدال با سوریه، بارها به تأثیر منفی نبودن سرمربی روی نیمکت اشاره کرده‌اند. اسکو، کرونا و سوریه را با هم شکست داده و حالا دوباره به اردوی تیم ملی برگشته است. همه توقع دارند تا روز مسابقه با عراق، متفاوت‌ترین تصویر ممکن را از این مربی شکار کنند. همه می‌خواهند که او، مردِ اول این صحنه نمایش باشد. با جدیت به تمرین برگردد، تیم‌اش را آماده کند و با جنب و جوش در کنار زمین، به 3‌امتیاز مسابقه تعیین‌کننده سه‌شنبه‌شب هجوم ببرد.
سرمربی تیم ملی تا همین‌جا هم، کارهای بزرگی انجام داده است. نخستین برد تاریخ در خاک منامه، 4‌پیروزی متوالی در نبردهای حساس مرحله پیشین و البته رسیدن به رکورد تاریخی 8‌برد پیاپی روی نیمکت تیم ملی ایران، دستاوردهای کوچکی نیستند. مهم‌تر از همه اینکه، او اشتباهش را در چینش ابتدایی دیدار با سوریه پذیرفت و به جای لجبازی روی ایده‌های بی‌ثمر، تغییر مؤثری در ترکیب تیم ایجاد کرد. اگر تورنمنت قهرمانی غرب آسیا را درنظر نگیریم، ایران در «بیست سال» گذشته هرگز موفق به شکست دادن عراق در 2 مسابقه «رسمی» متوالی نبوده است. این، چالش جذاب دیگری است که سرمربی کروات تیم ملی، در پیش خواهد داشت. مردی که در نخستین رویارویی با عراقی‌ها، یک پیروزی نزدیک را جشن گرفته است.
مسابقه با عراق، نشان خواهد داد که تیم ملی چقدر برای سپری کردن این مرحله آماده است. آنها حریفی منسجم هستند که شناخت بسیار خوبی از تیم ملی ایران دارند. تیمی که 2 اردوی متوالی در اسپانیا و ترکیه برگزار کرده، بیشتر نفراتش را در اختیار داشته، فرصت محک‌زدن مهره‌ها را به سرمربی جدیدش داده و در مسابقه با کره‌جنوبی، به خوبی توانایی دفاعی‌اش را به رخ کشیده است. اگر آنها توانسته‌اند جلوی فوق‌ستاره‌ای مثل سون هیونگ مین را بگیرند، حتما می‌توانند برای خط حمله تیم ملی ایران هم مشکل درست کنند. این را هم نباید فراموش کرد که ستاره‌های تیم ملی عراق، استاد بازی‌های ذهنی، وقت‌کشی و رفتن روی اعصاب حریف هستند. برخورد با چنین تیمی، سطح فعلی تیم ملی را نشان می‌دهد. اگر برنده این مسابقه باشیم، یک قدم بلند به طرف جام جهانی برداشته‌ایم. تساوی، نتیجه مثبتی برای تیم ملی به‌نظر می‌رسد، اما شکست می‌تواند دوباره همه‌‌چیز را به هم بریزد. عراقی‌ها همیشه با انگیزه قابل توجهی روبه‌روی ایران قرار می‌گیرند و انتظار می‌رود این بار که پای جام جهانی هم وسط است، خودشان را برای گرفتن حتی یک ‌امتیاز به آب و آتش بزنند. کنار زدن سوریه در نخستین نبرد، نتیجه مثبتی برای تیم ملی بوده، اما عراق و کره، رقبای به‌مراتب مهم‌تری در مسیر رسیدن به جام جهانی2022 هستند. همزمان با شکست و لغزش سامورایی‌ها در گروهِ دیگر، بردنِ عراق درست همان نتیجه‌ای است که ایران را دوباره به قدرت اصلی قاره آسیا تبدیل می‌کند.