اول یا چهاردهم؟ فرقی ندارد

یکی از عجیب‌ترین نکات لیگ برتر فوتبال ایران آن است که اینجا قرار گرفتن در هیچ جایگاهی در جدول، فرقی با پله بالایی و پایینی ندارد. فقط کافی است در این لیگ 16تیمی، شما پانزدهم یا شانزدهم نشوید و به دسته پایین‌تر سقوط نکنید؛ در غیراین صورت دیگر فرقی نمی‌کند اول شده‌اید، دوم یا سوم شده‌اید یا روی پله‌های چهارم تا چهاردهم ایستاده‌اید.
باز خدا پدر AFC را بیامرزد که فرمت فعلی لیگ قهرمانان آسیا را با همه کاستی‌هایش طراحی کرد و باعث شد بالای جدول جنگ سهمیه داشته باشیم وگرنه از نظر قوانین داخلی، هیچ فرقی بین تیم‌های اول تا چهاردهم نیست. نه به قهرمان و نایب‌قهرمان پاداشی داده می‌شود و نه تیم‌های وسط جدول نسبت به هم برتری خاصی دارند. این درحالی است که در لیگ‌های معتبر اروپایی، گاهی بین عواید یازدهم یا دوازدهم شدن چند میلیون یورو اختلاف وجود دارد و به همین دلیل تیم‌ها تا روز آخر برای ارتقای جایگاه خود نبرد می‌کنند.
شاید بهترین نمود و جلوه بی‌اهمیت بودن جایگاه تیم‌ها در جدول رده‌بندی لیگ ایران در همین تابستان باشد؛ جایی که 3تیم برتر و آسیایی‌شده لیگ باید ریزش ستاره‌های خود را تحمل کنند، اما تیم‌های دیگر همچون گل‌گهر سیرجان و مس رفسنجان کلی تکاپوی نقل‌وانتقالاتی دارند. طبیعتا اگر لیگ ایران بهره مالی داشت و تیم‌های بالای جدول به شکل قابل‌توجهی سود می‌کردند، راحت‌تر می‌توانستند موجودی‌شان را حفظ کنند یا بهبود ببخشند. امسال پرسپولیس در شرایطی که پنجمین قهرمانی پیاپی‌اش را به‌دست آورده، بازیکنانی همچون محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو را از دست داده است. سپاهان به‌عنوان نایب‌قهرمان لیگ پیام نیازمند، احسان حاج‌صفی و محمد محبی را از دست داده و استقلال هم شاهد جدایی محمد نادری بوده است. در این تیم قائدی هم روز گذشته رسماً از جمع آبی ها جدا شد. وقتی 3تیم اول لیگ حتی قادر نیستند بازیکنان قبلی خود را حفظ کنند، موفقیت یا عدم‌موفقیت در فوتبال ایران چه تفاوتی دارد؟ تمام این بالا و پایین نشستن‌ها، فقط خوراکی برای کری‌خوانی به هواداران می‌دهد، همین و دیگر هیچ!