مظلوم‌نمایی‌کلوپ

یورگن کلوپ مدتی است مثل دوران اوج مورینیو علیه سایر باشگاه‌ها و مربیان حرف می‌زند و به‌نوعی در کارشان دخالت می‌کند. سرمربی آلمانی لیورپول که خودش زمانی ویرجیل فان‌دایک و آلیسون را به‌عنوان گران‌ترین مدافع و دروازه‌بان تاریخ برای لیورپول خریده بود و خیلی زود رکوردش توسط مگوایر و کپا شکسته شد، حالا به خریدهای منچستر‌یونایتد و سیتی گیر داده است. بعد از متلک انداختن به گواردیولا و خرید 100 میلیون پوندی گریلیش با این جمله که «معلوم نیست چرا آنها می‌توانند از این خریدها بکنند و ما نمی‌توانیم»، این‌بار نوبت بند کردن به منچستریونایتد بود که چرا این باشگاه نزدیک 120میلیون پوند برای جذب واران و سانچو هزینه کرده است. دفعه اول گواردیولا جوابش را به این شکل داد و به سودجویی مالکان لیورپول طعنه زد: «مالکان ما اهل سود بردن مانند برخی مالکان دیگر نیستند! برای فیرپلی محدودیت داریم. اگر قانع نشده‌اند می‌توانند شکایت کنند تا ما در دادگاه دفاع کنیم.» این‌بار هم سولسشایر از او خواست که سرش به‌کار خودش باشد و در مسایل باشگاه‌های دیگر دخالت نکند.
خود کلوپ در پاسخ به خبرنگاری که پرسیده بود چرا در این فصل نقل‌وانتقالات بازیکن نخریده، پاسخ داده بود: «شما بگویید در کدام پست باید بازیکن بخرم؟» منظورش این بود که تیمش در تمام پست‌ها بازیکن باکیفیت به‌اندازه کافی دارد. فان‌دایک و گومز و ماتیپ از مصدومیت طولانی برگشته‌اند، بازیکن خاصی تیم را ترک نکرده و حتی جیمز میلنر با 35سال و 7‌ماه سن در هفته اول لیگ برتر مقابل نوریچ 7/12کیلومتر دوید که بیش از هر بازیکنی در هفته اول لیگ برتر بود. تازه؛ لیورپول در همین پنجره نقل‌وانتقالاتی بازیکنی به نام ایبراهیما کوناته را با مبلغ 36میلیون پوند از لایپزیش خرید که برای یک مدافع رقم بالایی به‌حساب می‌آید. سولسشایر در جواب همتای آلمانی‌اش گفت: «ما باشگاهی هستیم که از لحاظ اقتصادی روی دور قرار دارد. هواداران زیادی اینجا و در خارج کشور داریم و اسپانسرهای خوبی از ما حمایت می‌کنند. به‌عنوان مربی خیلی کم پیش می‌آید از مالکان باشگاه پاسخ منفی بشنوم. باشگاه‌های دیگر ممکن است جور دیگری خود را اداره کنند.» او برای پاسخ به کلوپ از یک مثال غیرفوتبالی هم استفاده کرده و گفته مردم این روزها به‌خودروهای برقی روی آورده‌اند و این یعنی شرایط زمانه فرق کرده و دیگر نمی‌شود به روش‌های سنتی در بازار نقل‌وانتقالات فعال بود. منچستریونایتد ترکیبی در اختیار دارد که خرید تک‌تک آنها هزینه بالایی روی دست باشگاه گذاشته و بازار را هم خراب کرده است. 3/89میلیون پوند برای پل پوگبا، 90میلیون پوند برای هری مگوایر، 75تا برای لوکاکو، 73میلیون برای سانچو، 47میلیون فرد و همین مقدار برای خرید برونو فرناندز، 42میلیون واران، 40تا ماتیچ، 39تا فان‌دبیک و 50میلیون ون‌بیساکا.
منچسترسیتی هم بیشترین ریخت‌وپاش را در دهه اخیر برای خرید بازیکن داشته؛ ادرسون 9/34میلیون پوند، کانسلو 60میلیون، مندی 3/49، روبن دیاز 5/64، آکه 40، فرناندینیو 30، گوندوغان 4/20، جک گریلیش 100، رحیم استرلینگ 49، ریاض محرز 60، فران تورس 8/20و احتمالا هری کین به‌زودی150میلیون پوند. غیراز مورد آخری، بقیه نام‌هایی که فهرست شد ترکیب 11نفره این تیم مقابل تاتنهام بود که سیتی این بازی را در هفته اول لیگ برتر با 530میلیون پوند بازیکن (623میلیون یورو) باخت و این اتفاق در حالی رخ داد که پپ 300میلیون پوند هم بازیکن روی نیمکت داشت. این گران‌ترین ترکیبی بود که یک تیم در تاریخ فوتبال با آن به مصاف حریفان رفته است. کلوپ با اینکه پس از آغاز کارش در لیورپول از تعدادی بازیکن ضعیف و گمنام ستاره ساخت، بازیکنان زیادی را هم با هزینه‌های بالا خرید. ویرجیل 19/76میلیون پوند، آلیسون بکر 25/56میلیون، نبی کیتا 54میلیون، فابینیو 40، ژوتا 40، صلاح و مانه هر کدام 37، کوناته 36، چیمبرلین 34، واینالدوم 24و تیاگو 19بازیکنی هستند که او در این سال‌ها خریده یا آنها را در اختیار داشته. تفاوت وجود دارد اما نه در آن حد که کلوپ مظلوم‌نمایی کند. داستان این رجزخوانی‌ها شبیه نمونه‌های ایرانی است که هر فصل مربیان و مدیران و مالکان باشگاه‌ها ادعا می‌کنند کم‌هزینه‌ترین تیم را بسته‌اند اما ارقام زیرمیزی چیز دیگری می‌گوید. خوبی لیگ برتر این است که دست‌کم رقم‌ها شفاف است و کسی نمی‌تواند خودش را نسبت به دیگران مظلوم جلوه دهد. حق پخش در لیگ برتر به‌گونه‌ای است که اجازه این ریخت‌وپاش‌ها را به مربیان و مالکان می‌دهد.