مظلوم‌نمایی پس‌از سهل‌انگاری

بیمارستان لاکچری و خصوصی گاندی پنجشنبه(5بهمن) طعمه حریق شد و یک‌بار دیگر پایتخت‌نشینان لحظات دلهره‌آوری چون حادثه پلاسکو را تجربه کردند. یکشنبه(8بهمن) قدرت‌الله محمدی، مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی شهر تهران در صحن شورا حاضر شد و گزارشی از آتش‌سوزی و عملکرد به‌موقع آتش‌نشانان و نجات 93بیمار بستری در بیمارستان داد. او برای چندمین‌بار تأکید کرد که این بیمارستان 5اخطار داشته است که متأسفانه مسئولان بیمارستان به آنها بی‌توجه بوده‌اند.
آخرین اخطار هم آبان امسال صادر شده بود اما 8بهمن رئیس بیمارستان گاندی با حالت حزن و اندوه فیلمی را تهیه و منتشر کرد که در آن ملتمسانه از دولت و شهرداری و قوه قضاییه درخواست کمک داشت. این فیلم با واکنش‌های زیادی مواجه و سبب خشم شهروندان شد؛ چراکه مدیران بیمارستان خصوصی گاندی در زمان پذیرش بیماران هزینه‌های زیادی دریافت می‌کرد و اگر بخش اندکی از دریافتی‌ها را برای ایمن‌سازی‌ بیمارستان هزینه کرده بودند قطعا آسیب‌های کمتر به‌بار می‌آمد.
مسئولان این مرکز درمانی با انتشار این فیلم احساسات شهروندان را به بازی گرفتند و به نوعی شعور و فهم و درک مردم را نادیده پنداشتند. بیمارستانی که درآمدهای میلیاردی داشت، حالا چطور مسئولان آن کاسه چه‌کنم چه‌کنم در دست گرفته‌اند و انتظار دارند دولت و سایر نهادها چشم به روی سهل‌انگاری آنها ببندند و خسارت‌هایشان را جبران کنند.
برای مشخص‌شدن اصل ماجرای فیلم منتشرشده از سوی مسئولان بیمارستان گاندی و به‌طور کلی مالکان و ذی‌نفعان ساختمان‌های ناایمن (که امروز تعداد آنها در تهران به 75مورد می‌رسد) که در پی وقوع حادثه چهره حق‌به‌‌جانب و مظلوم به‌خود می‌گیرند، بهتر است با هم مواردی را مرور کنیم.
سال 1402: بیمارستان گاندی در لیست مراکز درمانی خصوصی قرار دارد و بخشی از آن برای ارائه خدمات به همراهان بیماران تبدیل به هتلینگ شده بود و قطعا شهروندان در قبال دریافت خدمات، هزینه‌های زیادی پرداخت می‌کردند. این بیمارستان با وجود ظاهر و اتاق‌های لوکس، به لحاظ ایمنی فاقد کمترین تجهیزات بود. براساس گفته‌های مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی شهر تهران فایرباکس‌های بیمارستان آب نداشت. کپسول آتش‌نشانی به اندازه کافی در بیمارستان موجود نبود. سیستم اعلام و اطفای حریق فعال نبود. در نمای ساختمان از کامپوزیت استفاده شده بود و مسئولان بیمارستان اخطارهای داده‌شده را نادیده گرفتند و بی‌تفاوت از کنار آنها عبور کردند. پس، امروز بهتر است مسئولان این بیمارستان به جای قرار‌گرفتن مقابل دوربین، حداقل امکانات و تجهیزات ایمنی را با حداقل هزینه تامین می‌کردند.
حریق بیمارستان گاندی نخستین حادثه نبوده و اگر به اخطارهای آتش‌نشانی بی‌توجهی شود، قطعا آخرین مرکز درمانی که طعمه آتش می‌شود هم نخواهد بود. مشابه این حادثه در سال 1399 در مرکز درمانی سینا اطهر در پی بی‌توجهی به اخطارهای آتش‌نشانی رخ داد و تعدادی از خانواده‌ها داغدار شدند.
اگر قرار باشد مسئولان نهادها و دستگاه‌های مختلف مسئولیت خود را در قبال شهر و شهروندان انجام ندهند و پس از وقوع حادثه‌ای، مقابل دوربین قرار بگیرند و تقاضای جبران خسارت از بیت‌المال داشته باشند، قطعا اجحاف بزرگی در حق و حقوق سایر شهروندان خواهد بود.
براساس اظهارات قدرت‌الله محمدی، مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی شهر تهران در خرداد1402 اگر ساختمان‌های ناایمن که اخطار دریافت کرده‌اند، بنا به هر دلیل دچار حریق شوند، می‌بایست خسارت آتش‌نشانی را پرداخت کنند.
چرا مسئولان بیمارستان گاندی‌ در مقابل دوربین از وضعیت معیشت 700پرسنل و 200پزشک خود ابراز نگرانی می‌کنند اما از وضعیت مأموران آتش‌نشانی که دچار سوختگی و دودگرفتگی شدند، حرف نمی‌زنند؟ چرا درخصوص خسارت‌های وارده به تجهیزات آتش‌نشانی اظهارنظر نمی‌کنند؟ چرا دغدغه سلامت بیماران را ندارند؟