خداحافظی اینستاگرامی کاپیتان

امیر خوش‌خبر، سرپرست تیم‌ملی والیبال می‌‌گوید: «سعید معروف دیگر به تیم ملی برنمی‌گردد.» چند ساعت بعد خود معروف هم در  پستی اینستاگرامی خبر را تایید می‌کند البته بقیه می‌گویند: «سعید تنها نیست، 2 نفر دیگر هم خداحافظی کرده‌اند.» خداحافظی انگار جدی است، معروف، امیر غفور و محمد موسوی می‌خواهند از تیم ملی والیبال بروند و ما مانده‌ایم با این همه خاطره چه کنیم. هایلایت پاس‌های سعید را می‌بینیم، پرش‌های محمد و ضربه‌های سنگین امیر را؛ و حسرت تنها چیزی است که حسش می‌کنیم؛ یعنی دیگر نمی‌توانیم از تماشای بازی‌هایشان لذت ببریم؟
سعید معروف در بازی آخر تیم در المپیک توکیو مقابل ژاپن، با اشک‌هایش تلخی شکست را برایمان چندبرابر کرد. این آخرین صحنه‌ای است که شاید از والیبال او به یادمان بماند. سعید نه اهل مصاحبه است و نه اهل فضای مجازی اما حالا در صفحه اینستاگرامش نوشته است: «دوست داشتم در سکوت خداحافظی  کنم اما زمان خوبی برای صحبته.» این یعنی خداحافظی قطعی است.موسوی هم که پیش از این بارها از خستگی حرف زده بود، به دوستانش گفته است که دیگر در سطح ملی بازی نمی‌کند. غفور هم در جمع‌های خصوصی گفته است دیگر انگیزه‌ای برای حضور در تیم ملی ندارد.
تیم ملی امروز به ایران برمی‌‌گردد و موسوی خبر داده که معروف همراه تیم نیست. سعید از توکیو به محل زندگی‌اش در آمریکا رفته است. دیروز امیر خوش‌خبر هم به ورزش‌3 گفت: « از حال و هوای سعید معروف اینطور برمی‌آمد که او رفته تا دیگر برنگردد. من به‌دلیل نزدیکی و سال‌ها کار کردن با معروف دلم نیامد پس از حذف و در این شرایط از او سؤال کنم، اما آنطور که معلوم است ترک اردوی تیم ملی و سفر معروف از توکیو به آمریکا برگشتی ندارد.»
معروف، غفور و موسوی بیش از 10سال است که در مسابقات سطح بالا بازی می‌کنند. از مسابقات آسیایی گرفته تا لیگ جهانی، مسابقات قهرمانی جهان، جام‌جهانی و المپیک را تجربه کرده‌اند، در لیگ‌های اروپایی بازی کرده‌اند و... طبیعی است که آنها دیگر شوقی برای ماندن در تیم و رسیدن به تجربه‌های جدید نداشته باشند. این 3بازیکن اگر خداحافظی‌شان جدی باشد، شاید نخستین بازیکنانی در والیبال باشند که در اوج کناره‌گیری می‌کنند. بیشتر بازیکنان والیبال به اجبار از تیم ملی کنار رفته‌اند. بهنام محمودی، محمد ترکاشوند، علیرضا نادی، امیر حسینی، فرهاد ظریف و... به تیم ملی دعوت نشدند و از سر اجبار دیگر پیراهن تیم ملی را نپوشیدند. بعضی‌ از آنها تا آخرین نفس برای تیم‌های باشگاهی بازی کردند و زمانی که دیگر پیشنهادی نداشتند، میدان بازی را ترک کردند.در چند سال اخیر شهرام محمودی و پوریا فیاضی به خواست خودشان از تیم ملی کنار رفتند اما دلیل خداحافظی آنها هم مصدومیت بود. فرهاد قائمی هم که امسال از تیم ملی خداحافظی کرده بود، در آخرین اردوهای قبل از المپیک، دوباره به دعوت فدراسیون نه نگفت. در این چند دهه کسی خداحافظی باشکوهی از والیبالیست‌های ایران به یاد ندارد، مثل خداحافظی سرجیو سانتوس و لپه بازیکنان برزیل بعد از قهرمانی در بازی‌های المپیک ریو یا خداحافظی زاگومونی، ماریوش و لازلی بعد از قهرمانی لهستان در مسابقات قهرمانی جهان2014. شاید معروف، موسوی و غفور هم فرصتی نداشته باشند تا در بازی به‌یادماندنی یا مراسم خاصی از تیم ملی خداحافظی کنند. اما آیا آنها با بازی‌هایشان و لحظه‌های شادی که نصیبمان کرده‌اند، فراموش می‌شوند؟