وداع با ویتامین

فاطمه عباسی

کمتر کسی باور می‌کرد روزی برسد که برای خرید چند قلم میوه مجبور باشی حساب کتاب کنی و ببینی پول باقیمانده در کارت اعتباری‌ات به‌اندازه هست یا نه، چون حالا دیگر خرید همین چند قلم میوه می‌تواند از درآمد یک روز یک کارگر هم بیشتر شود. عدد اتیکت قیمت میوه‌های رنگ به رنگ تابستانی در میوه فروشی‌ها روزبه‌روز بالاتر می‌رود و برخی از مردم فقط می‌توانند نظاره‌گر باشند و عده‌ای هم برای اینکه بچه‌هایشان میوه بخورند، سراغ وانتی‌هایی که میوه می‌فروشند می‌روند و متأسفانه برخی هم میوه‌های پلاسیده و کهنه را با قیمتی پایین‌تر می‌خرند. همه مغازه‌ها میوه را از یک مکان معلوم به نام میدان مرکزی میوه و تره بار می‌خرند اما قیمت‌ها از جنوب تا شمال شهر چند برابر است.
 میوه‌فروش‌ها براساس اجاره مغازه‌ای که می‌پردازند نرخ میوه‌هایشان را تعیین می‌کنند و مسئولانی که گمارده شده‌اند تا سر و سامانی به این وضعیت بدهند کاری از دستشان بر نمی‌آید. مسئولان معمولا هر‌ماه وعده می‌دهند که قیمت‌ها کاهش پیدا می‌کند اما این وعده‌ها تا امروز عملی نشده است. انگار به زعم بعضی مسئولان، مردم باید به نخوردن، نپوشیدن و درمان نشدن عادت کنند چرا که معمولا پاسخی برای این گرانی‌های افسار گسیخته ندارند.
روز گذشته نماینده اردبیل در مجلس از گرانی میوه گلایه کرد و گفت که «مردم نمی‌توانند بیشتر از نیم کیلو میوه بخرند» اما هیچ راهکاری برای کاهش قیمت‌ها پیشنهاد نشد. واقعیت این است که اگر اوضاع همینطور بماند، مردم دیگر همان نیم کیلو میوه را هم نمی‌توانند بخرند و باید میوه را هم مثل گوشت، مرغ، لبنیات، روغن و... به‌مرور از سبد غذایی‌شان حذف کنند. البته نمی توان این مهم را هم از یاد برد که دیگر خیلی وقت است برای همه مسجل شده است که می توان با خوردن میوه و سبزیجات شرایط جسمانی خود را بهبود بخشید و در مقابل بیماری ها با سپر ویتامین مقاومت کرد. حالا این گرانی ها را بگذارید کنار جولان کرونا و هزار و یک درد دیگر تا متوجه شوید که وقتی از گرانی میوه حرف می زنیم دقیقا از چه حرف می زنیم.