تفریح، پشت ماسک

سمیرا رحیمی ـ روزنامه‌نگار

تکرار مکررات است اگر بگوییم که کرونا و محدودیت‌های ناشی از آن چه بر سر کسب‌وکارها آورده است، به‌ویژه در ایران که شاید تنها کشور جهان باشد که به لطف سوءمدیریت‌ها، تحریم‌ها و ده‌ها دلیل و بهانه دیگر، موج‌های متوالی این همه‌گیری را تجربه کرده است. اما تأثیر محدودیت‌ها بر کسب‌وکارها و ممنوعیت یا ترس از رفت‌وآمد به مکان‌هایی خاص زمانی بیشتر خود را نشان می‌دهند که پای کسب‌وکارهای حوزه مرتبط با اوقات فراغت مردم به میان می‌آید؛ آن هم در فصلی که تا پیش از این ایام تباه، رسم مردم بر این بود که روزهایش را به گردش و دورهمی در رستوران‌ها و رفتن به سینما و سفر بگذرانند؛ به‌عنوان مثال تنها کسب‌وکارهای حوزه گردشگری به‌گفته رئیس سازمان گردشگری کشور 250هزارمیلیارد ریال در اثر همه‌گیری کرونا خسارت دیده‌اند، اما در آن روی سکه این خسارت چندصدمیلیارد تومانی، خلأ بزرگی است که در زندگی گردشگران و عاشقان سفر و طبیعت ایجاد شده است؛ خلائی که شاید در فصل تابستان بیشتر از هر زمان دیگری خود را نشان دهد. روزهای فراغت از تحصیلات کودکان و روزهای مرخصی‌های تابستانی، در تابستان1400و تحت‌تأثیر قرمز بودن وضعیت ایران، قرار است همچنان به خانه‌نشینی و ترس و وحشت از ابتلا به کرونا سپری شود. درصورتی که بسیاری از کشورهای جهان تا به امروز با واکسیناسیون گسترده توانسته‌اند تا حد زیادی روند زندگی را به حالت عادی بازگردانند. برای فرار از رخوت و کسلی چنین روزهایی، با صاحبان کسب‌وکارهایی که خود قربانی وضعیت قرمز کرونایی ایران بوده و هستند و محصولشان تا پیش از کرونا مایه سرگرمی و ایجاد اوقات خوش برای مردم بود، گپی زده‌ایم تا ببینیم چه پیشنهادی برای دومین تابستان کرونایی مردم دارند.



سینما امن است؛ به سینما بروید
سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده سینما- مسلم است که در وضعیت کنونی کشور مردم به‌شدت نیاز دارند که اوقات‌فراغت خود را در شرایطی که دوست دارند بگذرانند اما بحث کرونا باعث شد روزمرگی زندگی همه به هم بریزد و خلائی بزرگ ایجاد شود. مردم دوست دارند این خلأ ایجاد شده را توسط جایگزینی دیگر پر کنند، اما در کشور جایگزین‌های متنوعی وجود ندارد. در حوزه سینما به جز ایامی که دولت اصرار داشت بسته باشند، مردم نسبتا از فیلم‌هایی که اکران شد استقبال کردند. اگر مدتی سینماها به رکود خوردند به این دلیل بود که از زمان اکران فیلم‌ها گذشته بود، فیلم‌ها کهنه شدند و مردم نتوانستند با آنها رابطه عاطفی برقرار کنند. اما امروز تجربه فیلم‌هایی مانند «دینامیت» بسیار خوب بوده است. این فیلم تا به امروز و با وجود محدودیت‌ها مورد‌استقبال زیادی قرار گرفت و در همین جمعه گذشته (18تیرماه) 450میلیون تومان در یک روز فروش داشت. شاید بعضی از فیلم‌ها در شرایط عادی هم این میزان فروش نداشته باشند. در شرایط کرونا این حجم از فروش برای این فیلم موفقیت بزرگی است. این حاکی از آن است که مردم با سینما رابطه خوبی دارند و اگر فیلم خوب اکران شود از آن استقبال می‌کنند اما در این شرایط باید تمهیداتی درنظر گرفته شود؛ یعنی هم مردم و هم سینماداران باید پروتکل‌ها را رعایت کنند تا مانع از تعطیلی سینماها شوند، زیرا در وضعیت کنونی کسب‌وکارهای حوزه سرگرمی شاخص‌ترین عامل پر کردن اوقات فراغت مردم به‌ویژه در فصل تابستان هستند. کسانی هم هستند که به‌طور کلی از رفتن به اماکن عمومی به‌ویژه سینماها واهمه دارند. باید به این دسته از افراد بگویم که سالن‌های سینما در تمامی شرایط، به جز مواقعی که فیلمی به‌شدت سرو‌صدا می‌کند و معروف می‌شود یا شاید در روزهای تعطیل، تنها 10تا 15درصد ضریب اشغال دارند و بخش زیادی از سالن‌ها همیشه خالی هستند. همچنین مطلعم که بیشتر سینماداران تمامی تلاش خود را برای رعایت پروتکل‌ها به‌کار می‌بندند. حال در یک سالن 100نفره وقتی 10تا 15نفر نشسته باشند یعنی همه پروتکل‌ها و مقررات رعایت شده است و خطری کسی را تهدید نمی‌کند اما در نهایت این تصمیم شخصی افراد است که به سینما بروند یا نه. در مجموع در شرایط امروز سینماها هم محیط‌های امنی هستند و هم می‌توانند اوقات خوشی را برای مردم فراهم کنند.

گردشگری مجازی و برنامه‌ریزی برای سفرهای آینده
مهدی پارسا، تور لیدر- گردشگری مجازی تنها کاری است که در این شرایط ممکن است شدنی باشد؛ زیرا حتی اگر بخواهم به مردم مقصدی را پیشنهاد کنم که به‌صورت خانوادگی و به همراه افرادی که با هم زندگی می‌کنند، سفر کنند، بازهم محدودیت‌های رفت‌وآمد میان شهرهای قرمز و نارنجی وجود دارد و عملا ساکنان این شهرها امکان مسافرت و خروج از شهر را ندارند. از این‌رو شاید تنها پیشنهاد قابل‌استفاده‌ای که بتوانم به مردم بدهم، گردشگری مجازی باشد، اگرچه خودم قلبا اعتقادی به این کار ندارم. گردشگری مجازی چگونه است؟ راهنماهای توری هستند که تحت‌پوشش آژانس‌های مسافرتی یا به‌صورت مستقل عمل می‌کنند. این افراد در کشورهای مختلف سکونت دارند، برای مثال راهنماهای ما در ایتالیا یا ترکیه یا آلمان ساکن هستند. این راهنماهای گردشگری برنامه‌ای برای کاربران صفحه شبکه اجتماعی خود می‌چینند و اعلام می‌کنند که امروز قرار است از این اماکن بازدید شود. سپس به‌صورت زنده اما خصوصی روی شبکه‌های اجتماعی بازدید‌های خود را برای افرادی که در تور مجازی ثبت‌نام کرده‌اند پخش می‌کنند. نکته مهم در این نوع تورها تلاش برای روایت داستان سفر است، حتی اگر تور برای موزه‌گردی باشد. اینکه موزه‌گردی داستان داشته باشد و در آن ماجراهای تاریخی و داستان جنگ‌ها بیان شود و در بازدید از موزه هیجان ایجاد شود اهمیت زیادی دارد. لیدرها در این موزه‌گردی‌ها با یک داستان از رویدادی تاریخی بازدید از قسمتی از موزه را آغاز می‌کنند و مراحل مختلف گذر تاریخی را با نمایش اقلام درون موزه توضیح می‌دهند. چنین سبکی از گردشگری را می‌توان به این موضوع بسط داد که خانواده‌ای دور هم جمع شوند و روی تلویزیون یا مانیتور از این سبک گردشگری استفاده کنند. گردشگری مجازی در دوران کرونا می‌تواند به نوعی پیش‌درآمد برای گردشگری‌های آینده تبدیل شود. یعنی شبیه برنامه‌های پیاده‌روی رایگانی که تورهای مختلف برای معرفی مقاصد توریستی برای توریست‌ها برگزار می‌کنند تا اطلاعاتی خلاصه و تیتروار درباره آن مکان در اختیارشان قرار دهند، تورهای مجازی هم می‌توانند در دوران محدودیت به همین شکل عمل کنند. افراد با شرکت در تورهای مجازی نکات مهم و اساسی درمورد مقاصد توریستی مختلف را درمی‌یابند و می‌توانند از این اطلاعات پس از برداشته شدن محدودیت‌ها برای سفرهای حقیقی برنامه‌ریزی کنند. مشارکت در این سبک از جهانگردی علاوه بر اینکه به راهنماهای تور و آژانس‌های مسافرتی برگزار‌کننده که به واسطه آسیب شدید حوزه گردشگری از همه‌گیری کرونا با مشکلات فراوانی دست به گریبانند کمک می‌کند، موجب سرگرمی افراد هم شده و زمینه برنامه‌ریزی برای آینده‌ای بدون کرونا را هم فراهم می‌کند. هر پیشنهاد دیگری به غیراز این در حوزه گردشگری به نوعی تخطی از اجرای مقررات محدودیت و منع تردد خواهد بود.

مردم را واکسینه کنید، کافه‌ها خودشان رونق می‌گیرند
سارا رحمانی، کافه‌دار- در حوزه کاری ما با وجود محدودیت‌ها پیشنهــــاد خاصی نمی‌تـوان داد؛ زیرا افراد هم‌اکنون بـه 2دسته تقسیم شده‌اند؛ یک دسته که تمامی محدودیت‌ها را رعایت می‌کنند و اصلا جایی نمی‌روند و یک دسته همه جا می‌روند، حال یا با حفظ پروتکل‌ها یا بدون توجه به پروتکل‌ها. ازاین‌رو اگر پیشنهادی هم بدهیم آنها که گشت‌و‌گذار را برای خود ممنوع کرده‌اند به آن توجهی نمی‌کنند و آنها که همه جا می‌روند به آن نیازی ندارند. شاید چند پیشنهاد برای افرادی که از خانه خارج نمی‌شوند کاربردی باشد، اما این پیشنهاد‌ها هم در ذات خود تناقض دارند؛ مثلا می‌توانم به عاشقان کافه‌ و رستوران‌گردی بگویم که فضایی شبیه به کافه یا رستوران در خانه ایجاد کنید و نوشیدنی یا خوراکی‌های مورد‌علاقه خود یا دوستان یا اعضای خانواده‌تان را فراهم کنید تا شبیه‌سازی کامل‌تر شود اما نیمی از جذابیت کافه‌ها فضای جمعی است که در آن وجود دارد، افراد برای معاشرت با دوستان و غریبه‌ها به کافه می‌آیند و در خانه این بخش از کافه‌گردی از دست می‌رود. شاید بتوانم پیشنهاد بدهم آنها که به کافه‌ها، حتی کافه‌هایی که فضای باز دارند نمی‌روند، دست‌کم به‌صورت آنلاین و بیرون‌بر به آنها سفارش دهند تا از کسب‌وکار آنها پشتیبانی شود که این پیشنهاد هم صرفا در حمایت از کسب‌وکارها در این حوزه است و کمکی به گذران اوقات تابستانی مردم نمی‌کند. فکر کنم بهترین پیشنهاد برای افراد بالادستی باشد. بهترین پیشنهاد در حوزه کافه و رستوران‌داری از نظر من این است که از این کسب‌وکارها حمایت مالی شود، یا به آنها فضاهای باز و ایمن بیشتری مانند پیاده‌روها اختصاص داده شود،یا با سرعت بخشیدن به واکسیناسیون گسترده، ترس از رفت‌وآمد را در جامعه از بین ببرند، در این صورت دیگر مردم خودشان می‌دانند چگونه روزهای تابستان خود را با کافه‌گردی یا رفتن به رستوران‌های مورد‌علاقه‌شان بگذرانند و موجب رونق این بخش شوند.