کاری کنید جانبازان شیمیایی راحت‌تر زندگی کنند

انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت، نخستین انجمنی است که در زمینه دفاع از حقوق  مصدومان شیمیایی در سال 80مجوز گرفت تا مسائل مصدومان شیمیایی را پیگیری کند.
رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت به مناسبت سالروز حمله شیمیایی عراق به این شهر در تاریخ 7تیر سال 66به همشهری می‌گوید: قبل از سال 80بنیاد شهید امور ایثارگران، فقط حدود 200نفر از جان‌باختگان حملات شیمیایی را به‌عنوان شهید معرفی کرده و آمار بنیاد جانبازان از بیماران شیمیایی زیر100نفر بود، اما با تشکیل‌ انجمن و افزایش مراجعه‌ها توانستیم کمیسیون‌های پزشکی را احیا کنیم. تا سال 83مرکز کمیسیون‌های پزشکی عملکرد قابل ‌قبولی داشت، اما بعد از آن با تغییر آیین‌نامه‌ها بار دیگر مشکلاتی پیش آمد. رحیم واحدی  با بیان اینکه از 8هزار مصدوم شیمیایی فقط 1600نفر تحت پوشش خدمات بنیاد شهید و امور ایثارگران هستند، اظهار می‌کند: از این تعداد جانبازی دوم سوم از افراد زیر25درصد محاسبه شده است و فقط حدود 400نفر بیش از 75درصد جانبازی دریافت کرده‌اند. متأسفانه بنیاد شهید و امور ایثارگران به جای اینکه معضل این افراد را حل کند، فراخوان دیگری داده تا افراد‌ مدعی جانبازی خودشان را معرفی کنند. در حال حاضر 13هزار نفر دیگر اسم نوشته‌اند و همین موضوع گره ماجرا را بزرگ‌تر کرده است. وی ادامه می‎دهد: باید مشکل افراد گروه اول را حل می‌کردند.
 الان هنوز مرحله اول تمام نشده، وارد مرحله بعدی شده‌اند. اصلا فرض کنیم افراد جدید جانباز نیستند، آیا نباید برای همین 1600نفر که شناسایی شده‌اند، امکاناتی فراهم شود؟ در سردشت عوارض شیمیایی بیشتر در ریه، چشم و پوست مردم دیده می‌شود، 34سال است مردم بیمارند و در این فاصله  زمانی مشکلات روحی و روانی هم به دردشان اضافه شده است. رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت با بیان اینکه این مردم زندگی عادی ندارند، می‎افزاید: آیا نباید چند پزشک متخصص ریه، داخلی، چشم و... در سردشت داشته باشیم؟ پزشکان ما در سردشت پزشک مختص جانبازان نیستند، می‌آیند با شبکه بهداشت قرارداد می‌نویسند، ولی کاری از دستشان برنمی‌آید.
 الان اگر کوچک ترین مشکلی پیش بیاید، باید 230کیلومتر مسیر طی کنیم و به مرکز استان برویم. این همه در حالی است که به‌گفته او، سردشت 3جاده خروجی به سمت کردستان دارد که هیچ‌کدام اوضاع خوبی ندارند و جاده مرگ هستند. واحدی که یکی از برادرانش را در مسیر سردشت به ارومیه از دست داده است، ادامه می‌دهد: همه این موارد را به مشکلات معیشتی، بیکاری و... اضافه کنید. در ‌ سال‌های بعد از حمله شیمیایی هم همچنان چالش های بسیاری در منطقه وجود دارد. او ادامه می‌دهد:  مگر این افراد تا کی زنده هستند؟ کاری کنید راحت‌تر زندگی کنند، زنده، زندگی کنند.