نکته بازی/ عالمان بی‌عمل

داستان اینطوری است که یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری با طعنه به استقلالی‌ها می‌گویند: «بهتر است تمرکز هر کسی روی تیم خودش باشد»، بعد دقیقا در اردوی استقلال هم همین مطالب را در مورد حریف دیرینه می‌شنویم. بعد از بازی با گل‌گهر، مهدی مهدی‌پور که شب درخشانی در ترکیب آبی‌ها داشت، در پاسخ به این ادعای کنعانی‌زادگان که استقلالی‌ها بیشتر از پرسپولیس پول گرفته‌اند، گفت: «به دوستان توصیه می‌کنم روی تیم خودشان تمرکز کنند.» خیلی هم خوب؛ فقط ما متوجه نشدیم چطور سرخابی‌ها صبح تا شب همین توصیه را به هم می‌کنند، اما باز اظهارنظرهای آماتور در مورد تیم حریف ادامه می‌یابد؟ آقا نکنید از این کارها. یک سر سوزن حرفه‌ای باشید و به‌کار خودتان بپردازید. عالم بی‌عمل نباشید و آنچه را به زبان می‌آورید، واقعا اجرا کنید.

حقیقی باز هم به لک نمی‌رسد؟

عملکرد امسال علیرضا حقیقی در گل‌گهر بسیار متزلزل بوده است. او آنقدر اشتباه کرده که امیر قلعه‌نویی در چند مقطع ناچار شده از مهرداد بشاگردی در ترکیب اصلی استفاده کند. با وجود این بشاگردی هم گلر ممتازی نیست و به همین دلیل رفت و برگشت بین این دو دروازه‌بان در ترکیب اصلی ادامه دارد. دور رفت حقیقی آنقدر اشتباه کرد که قلعه‌نویی مجبور شد در بازی با پرسپولیس از بشاگردی استفاده کند و البته این دروازه‌بان هم 5 گل خورد. حالا هم بار دیگر در آستانه بازی با پرسپولیس علیرضا حقیقی نمایش بدی مقابل استقلال ارائه داد و بعید نیست در دیدار برگشت هم نیمکت‌نشین شود. تقابل او با حامد لک از این جهت جالب است که حقیقی به حضور این دروازه‌بان در پرسپولیس واکنش طنزآمیزی نشان داده بود.

رفاقت طردشدگان

عادل فردوسی‌پور که به ندرت در رسانه‌ها آفتابی می‌شود، بعد از رسیدن رونالدو به رکورد علی دایی حسابی از او تمجید کرده است. عادل همیشه می‌گفت رابطه‌اش با دایی سینوسی است؛ گاهی خوب و گاهی خراب. الان اما با هم اوکی هستند، فقط حیف که فردوسی‌پور برنامه ندارد تا در آن به شاهکار دایی بپردازد و به بهانه رکوردشکنی رونالدو، از ارزش‌های اسطوره ایرانی سخن بگوید. از قضا عادل و علی کریمی هم این روزها رابطه خوبی با هم دارند. یک دوره تنش بین آنها بالا گرفته بود، اما حالا رفیق فابریک شده‌اند. روابط دایی و کریمی هم در بهترین سطح است؛ به پر و پای هم نمی‌پیچند و اگر فرصت کنند حالی هم به هم می‌دهند. این داستان رفاقت طردشده‌ها در فوتبال ایران است؛ سرمایه‌های اجتماعی که به ناحق منزوی شده‌اند.