آینده کرونا؛ تبدیل‌شدن به بیماری فصلی

متخصصان می‌گویند ویروس کرونا مسئول بیماری کووید-19، در دهه آینده همچنان مزاحم ما خواهد بود اما احتمالا با علائمی شبیه به سرماخوردگی با سرفه‌های شایع و آبریزش بینی. این آینده احتمالی توسط مدل‌های ریاضی پیش‌بینی شده و شامل درس‌هایی است که از همه‌گیری کنونی در مورد چگونگی تغییر ایمنی بدن ما در طول زمان گرفته شده است. این تحقیق دانشمندان دانشگاه یوتا اکنون در مجله ویروس‌ها منتشر شده است.
فرد آدلر، دانشجوی دکتری و استاد ریاضیات و علوم زیستی در این دانشگاه می‌گوید: این تحقیق آینده احتمالی را نشان می‌دهد که هنوز به‌طور کامل به آن پرداخته نشده است. طی دهه آینده، با افزایش ایمنی در جمعیت، ممکن است از شدت بیماری کووید-19 کاسته شود. یافته‌ها حاکی از آن است که تغییرات در این بیماری می‌تواند ناشی از انطباق پاسخ ایمنی بدن ما باشد نه تغییرات ویروس. اگرچه ویروس کرونا با نام علمی SARS-CoV-2 هم‌اکنون، شناخته شده‌ترین عضو از خانواده کرونا ویروس‌هاست، اما باید بدانید که ویروس‌های کرونا به‌طور فصلی در جمعیت انسان گردش می‌کنند و به نسبت ویروس عامل     کووید-19 بسیار خوش خیم‌تر هستند. برخی شواهد نشان می‌دهد که یکی از بستگان این ویروس که عامل سرماخوردگی است، ممکن است روزگاری ویروسی کشنده و باعث شیوع بیماری آنفلوآنزای روسی در اواخر قرن19 باشد. این شواهد دانشمندان دانشگاه یوتا را به این فکر انداخته که آیا شدت SARS-CoV-2 می‌تواند به‌طور مشابه با گذشت زمان کاهش یابد؟

بررسی با مدل‌های ریاضی
برای آزمایش این ایده، آنها مدل‌های ریاضی را با استفاده از شواهد در مورد پاسخ ایمنی بدن به SARS-CoV-2 براساس یک‌سری داده‌ از همه‌گیری فعلی ساختند. داده‌ها به این شرح هستند:
 1- به‌احتمال زیاد بین قرار گرفتن در معرض دوز معینی از ویروس و شدت بیماری، ارتباط مستقیمی وجود دارد.
2- فردی که در معرض دوز کمی از ویروس باشد، احتمال دارد به شکل خفیفی از کووید-19 مبتلا شود.
3- افراد بزرگسالی که در معرض دوز زیادی از ویروس قرار دارند به‌احتمال زیاد به بیماری شدید مبتلا می‌شوند.
4- استفاده از ماسک و فاصله اجتماعی باعث کاهش دوز ویروسی می‌شود.
5- بعید است کودکان به بیماری شدید مبتلا شوند.
6- بزرگسالانی که کووید-19 داشته‌اند یا واکسینه شده‌اند در ابتلای شدید محافظت می‌شوند.
اجرای چندین نسخه از این سناریوها نشان داد که 3مکانیزم به‌صورت ترکیبی شرایطی را ایجاد می‌کنند که نسبت فزاینده‌ای از جمعیت در طولانی‌مدت مستعد بیماری خفیف می‌شوند.
آدلر توضیح می‌دهد: در ابتدای همه گیری، ویروس برای همه ناشناخته بود. سیستم ایمنی بدن ما برای مواجه با آن آماده نبود. این مدل‌ها نشان می‌دهد که هرچه افراد بزرگسال تا حدی ایمن می‌شوند -چه از طریق عفونت قبلی و چه از طریق واکسیناسیون- عفونت‌های شدید در دهه بعدی ناپدید می‌شوند. سرانجام، تنها افرادی که برای نخستین بار در معرض ویروس قرار می‌گیرند کودکان خواهند بود که به‌طور طبیعی کمتر دچار نوع شدید بیماری‌ می‌شوند.
الکساندر بیمز، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در گروه ریاضیات و بخش اپیدمیولوژی در دانشگاه بهداشت یوتا، می‌گوید: رویکرد جدید در اینجا تشخیص میزان ماندگاری محافظت سیستم ایمنی بعد از عفونت شدید و خفیف است. در مدل ریاضی ما، مشخص شده است که عفونت‌های خفیف پیروز در این نبرد پیروز می‌شوند و محافظت پس از آنها طولانی‌تر است، چراکه نوع خفیف، سیستم ایمنی بدن ما را برای مبارزه با عفونت‌های شدید آموزش می‌دهد.
این مدل‌ها البته برای هر تأثیر بالقوه دیگری در مسیر بیماری حساب نمی‌شوند. به‌عنوان مثال، اگر انواع جدید ویروس بر ایمنی جزئی غلبه کنند، کووید-19 می‌تواند روند بدتری داشته باشد.
آدلر می‌گوید: گام بعدی ما پاسخ به این سؤال است که آیا نسبت موارد خفیف در حال افزایش است؟ دانستن این نکته ممکن است در تصمیماتی که به‌عنوان یک جامعه می‌گیریم تأثیر بگذارد.