راه‌اندازی کارگاه تراش بلور در محله عباسی
رقابت با «چک» در زیر زمین مسجد
مریم شریفی| خبرنگار:
منطقه 11
از 11سالگی که کنار دست عمویش الفبای تراش روی ظرف‌های بلوری را یاد گرفت، مدام در فکر نوآوری و پیشرفت بود. نتیجه‌اش هم صدرنشینی در میان طراحان عرصه تراش بلور و کریستال و موفقیت در تولید محصولات چشمنوازی است که نمونه‌های خارجی مشابه را به چالش کشیده است. صحبت از «حسین فلاح‌مراد» کارآفرین 40ساله محله عباسی است که به عشق کمک به صنعت و تولید کشور، قید پیشنهاد ویژه ایتالیایی‌ها را زده و با اشتغالزایی برای بچه‌محل‌های گرفتار اعتیاد کاری کرده کارستان.
نخستین کارگاه مستقلش را با حدود 20میلیون تومان سرمایه راه‌اندازی کرد و پس از سال‌ها تلاش بنای کارگاهی متفاوت را در ملک مسجد رضوی در محله عباسی گذاشت.
«حسین فلاح‌مراد» درباره اتفاق مهمی که در این کارگاه رقم خورده، می‌گوید: «از آنجا که متولد و بزرگ شده محله عباسی هستم از 2سال قبل تصمیم گرفتم به بچه‌محل‌هایم که گرفتار اعتیاد شده‌اند، کمک کنم. سراغ‌شان رفتم، به کمپ ترک اعتیاد فرستادم‌شان و بعد به این کارگاه آوردم تا مشغول کار شوند و به زندگی برگردند. در ادامه خود آنها هم به سراغ دوستان همدردشان رفتند و آنها را به کارگاه آوردند.»
محو تماشای ظروف زیبای تولید کارگاه هستیم که حسین آقا می‌گوید: «همین ظروف تولید ما در بازار به نام محصول چک و آلمان با قیمت‌های گزاف فروخته می‌شود. این حاصل کم‌لطفی رسانه‌هاست که کار و هنر ما را به مردم نشان نداده‌اند تا بدانند هنرمندان و صنعتگران ایرانی به سطحی رسیده‌اند که تولیدات آنها با محصولات خارجی رقابت می‌کند.»
او می‌افزاید: «تاجر، کریستال خام ارزان‌قیمت را به ما می‌دهد تا با تراش و طلاکاری روی آن یک محصول زیبا آماده کنیم. اجرت ناچیزی به ما می‌دهد و هنر دست ما را با چسباندن یک مارک به‌عنوان کالای خارجی با چند برابر قیمت می‌فروشد. اما اگر من به‌عنوان تولیدکننده به لحاظ مالی دارای پشتوانه باشم خودم می‌توانم آن کریستال اولیه را تهیه کنم و محصول نهایی را هم خودم به‌عنوان کالای ایرانی و با قیمت بسیار کمتر به‌طور مستقیم به مردم بفروشم. به این‌ترتیب هم کارگر ایرانی سود می‌برد و هم مردم.»
آماده اشتغالزایی با کمترین هزینه
«تا 2ماه مانده به پایان سال1396 حدود 30نفر در این کارگاه مشغول کار بودند که نیمی از آنان افراد بهبودیافته بودند. با توجه به وسعت و امکانات کارگاه، سال گذشته با هدف افزایش تعداد کارگران به 40تا50 نفر و خودکفایی کارگاه در تولید، از نهادهای مختلف تقاضای وام اشتغال کردم. در بازدیدی که شهردار سابق تهران از کارگاه داشتند، موضوع را شفاهی و کتبی با ایشان مطرح کردم. نامه‌ای هم به دفتر دکتر نوبخت، سخنگوی دولت دادم. با توصیه ایشان به صندوق مهر امام رضا(ع) مراجعه کردم، اما آنجا گفتند به کاری که قرار است از صفر شروع شود 100میلیون تومان وام داده می‌شود،
اما به شما که قصد توسعه کارتان را دارید، 15میلیون تومان وام تعلق می‌گیرد. حتی در بنیاد برکت هم گفتند فقط اگر در مناطق محروم یا روستاها کارگاه راه‌اندازی کنم، مشمول دریافت وام می‌شوم. اما وقتی می‌بینم بچه‌محل‌های خودم به کار نیاز دارند، فکر می‌کنم باید از همین‌جا شروع کنم.»
کارآفرین جوان محله عباسی می‌افزاید: «برای اشتغال هر فرد بین 200تا250میلیون تومان بودجه مورد نیاز است، اما من می‌خواستم برای 20کارگر جدید، برای هرکدام با حدود 20میلیون تومان اشتغالزایی کنم، یعنی با یک دهم سرمایه مورد نیاز، اما کسی حمایتم نکرد. این‌طور بود که به جای افزایش نیروهایم تعداد آنها به مرور کمتر هم شد و در 2ماه پایانی سال تعداد کارگرها به 14نفر رسید. در حال حاضر هم 8دستگاه ما خاموش است، در حالی‌که روی هرکدام از آنها 2کارگر می‌تواند کار کند.»
خرابکارانی که تولیدکننده شدند
«هر کدام از ما برای خراب کردن یک شهر کافی بودیم.» «مهدی» که 20سال گرفتار اعتیاد بوده و حالا یکی از اعضای کارگاه تراش بلور و کریستال محله عباسی است، ادامه می‌دهد: «اما حالا داریم کار می‌کنیم. وقتی یادمان می‌آید که یک نفر به دادمان رسیده و دارد کمکمان می‌کند، سعی می‌کنیم درست زندگی کنیم. هیچ توقعی هم نداریم جز اینکه شرایطی فراهم شود که بتوانیم کار کنیم.»
«علیرضا» هم که پا به پای مهدی زندگی‌اش را پای مواد مخدر سوزانده بود، می‌گوید: «ما را با آن سابقه هیچ‌جا قبول نمی‌کردند، اما حسین آقا بچه‌محل‌مان بود و در این کارگاه به ما کار داد. ما هم وظیفه خودمان دیدیم مثل او دست دیگران را بگیریم چون 80درصد بهبودی امثال ما با اشتغال به کار حاصل می‌شود. پارسال 8 ـ 9 نفر از افرادی را که تازه قطع مصرف کرده بودند به کارگاه آوردیم. زندگی‌شان سامان گرفته بود، اما متأسفانه شرایط نامناسب مالی کارگاه بیشتر از همه به آنها صدمه زد و جوانانی که تازه از اعتیاد رها شده بودند متأسفانه ناامید شدند و دوباره به شرایط نامناسب قبل برگشتند. اگر مسئولان کمی از ما حمایت می‌کردند، الان آنها هم زندگی سالمی داشتند. البته الان هم اگر حمایت کنند ما دوباره سراغ آنها می‌رویم.»
«حسین رمضانی» عضو هیئت امنای مسجد رضوی با تقدیر از عملکرد کارگاه تراش کریستال می‌گوید: «با اینکه فضای کارگاهی مسجد را برای مشاغل مختلف و با اجاره‌های بالاتر می‌خواستند، اما وقتی متوجه شدیم آقای فلاح‌مراد می‌خواهد برای جوانان محله ایجاد اشتغال کند کارگاه را به ایشان اجاره دادیم.
امیدواریم مشکلات مالی رفع و این کارگاه در تولید خودکفا شود. از همین طریق اعلام می‌کنم مسجد در زمینه برگزاری نمایشگاه و فروشگاه برای عرضه محصولات این کارگاه آمادگی دارد.» «شهباز دولت‌نژاد» دبیر شورایاری محله عباسی هم می‌گوید: «بافت محله ما مسکونی و فضای سبز و از جنبه تجاری ضعیف است. اگر می‌خواهیم محله رشد کند باید به لحاظ اقتصادی پویا شود. حالا که کسی مثل فلاح‌مراد برای رشد اقتصادی محله پیشقدم شده باید از او حمایت کرد.»
فکر می کردیم کالاها خارجی است
«زهرا محمدابراهیم» که با دقت مشغول تماشای یکی از ظروف به نمایش گذاشته شده در شبستان مسجد است، می‌گوید: «اگر این ظروف را در مغازه می‌دیدیم واقعاً فکر می‌کردیم خارجی است. باورمان نمی‌شود تولید همین جوانانی باشد که درکارگاه مسجد فعالیت می‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «اینکه در نمازجماعت به معرفی این کالای ایرانی پرداختند و حجت‌الاسلام اسلوب درباره‌اش صحبت کردند، خیلی جالب و تأثیرگذار بود. اگر بزرگان و مسئولان ما خودشان از کالای ایرانی استفاده کنند و تبلیغ‌کننده آن باشند، قطعاً مردم هم از تولید ایرانی حمایت می‌کنند. البته کیفیت بالا و قیمت مناسب هم در اقبال مردم به کالای ایرانی بسیار مؤثر است.»
خانم «خدیجه غلامرضایی» هم با اشتیاق می‌گوید: «واقعاً کارهای زیبایی بود و باعث افتخار است. ما مردم ایران باید برای تولیدات داخلی و کار این جوانان ارزش قائل باشیم و از آنها حمایت کنیم.»
کوتاهی در حمایت از جوانان مایه شرمساری است
نقطه عطف تهیه گزارش از کارگاه تراش بلور و کریستال محله عباسی، اعلام حمایت از تولیدات این کارگاه توسط یک روحانی است. حجت‌الاسلام «محمد اسلوب» در جمع نمازگزاران با اشاره به اهمیت خودکفایی اقتصادی کشور می‌گوید: «شایسته نیست که امروز شاهد رواج فرهنگ استفاده از کالاهای خارجی در کشور هستیم و در مواردی تبدیل به مصرف‌کننده کالاهای خارجی شده‌ایم. به‌عنوان مثال، برای ما مایه شرمساری است که با وجود نیروهای جوان مستعد و داشتن دانشگاه و علم نساجی در کشورمان، حتی پوشش چادر زنان محجبه ما، تولید کشورهای خارجی است.»
وی با اشاره به ظروف زیبای تولید کارگاه تراش محله عباسی که توسط کارگران به شبستان مسجد آورده شده، می‌گوید: «خوشبختانه بخشی از جوانان کشور در عرصه تولید به خودباوری رسیده‌اند. در کارگاهی که در همین مسجد راه‌اندازی شده، کالاهای نفیسی تولید می‌شود. خود من فکر نمی‌کردم این ظروف زیبا تولید جوانان خودمان باشد و تصور می‌کردم خارجی است و این باعث شرمندگی ماست و از سوی دیگر شرمنده می‌شویم از اینکه مسئولانی که وظیفه تبلیغ و ارائه این محصولات را دارند، چرا کوتاهی کرده‌اند. امیدواریم امسال مسئولان، فعالان محله وهیئت امنای مسجد یک بازاریابی و تبلیغ خوب برای معرفی این کالاها
داشته باشند.»
