بر و برگ/ رگی مارلی 40سال بعد

شهنام صفاجو

سبک موسیقی رگی (‌Reggae‌) را با نام باب مارلی (‌Bob Marley‌) می‌شناسند؛ ترانه‌سرا، آهنگساز و خواننده جامائیکایی که با صدای خش‌دار و زخمی خود در آغاز دهه 70میلادی، به مردم جهان فراخوان ظلم‌ستیزی داد.در ذات او موسیقی یک کنش اجتماعی بود تا با خُنیاگری‌اش، معنا را در قاموس هنر رمزگذاری کرده و شنونده‌اش، مفهوم را از دل آن رمزگشایی کند.
در بریتانیکا (‌Britannica‌) آمده که رگی براساس اسکا (ska) موسیقی محلی محبوب جامائیکایی پایه‌ریزی شده که در آن صدای مظلومیت با آهنگ‌های احساسی قابل درک بوده است. رگی تکامل‌یافته این ریشه‌هاست و با وزن ترانه سیاسی، به بی‌عدالتی اجتماعی و اقتصادی می‌پردازد.
فلسفه و ریتم موسیقی رگی و ترانه‌هایی که زندگی، عشق و رستگاری را تداعی می‌کند، باعث توجه و جذب مخاطبان جهانی می‌شود و باب مارلی در نقش سفیر رگی، به هم‌آوایی با جنبش‌های آزادیخواهی می‌پردازد. او شعرهای خود را در ستایش صلح و نوع‌دوستی می‌سراید و از آزادی، برابری، فقر، خشونت، تبعیض نژادی و جنگ می‌خواند.
ترانه (No Woman No Cry) یکی از موفق‌ترین کارهای باب مارلی است که یادآور خاطرات او در نزدیکی پایتخت جامائیکا است؛ جایی که هنگام تنگدستی، یکی از دوستانش کمک‌های زیادی به این گیتاریست و خواننده گمنام می‌کند.
آخرین آهنگ باب مارلی هم نغمه رستگاری (Redemption Song)از آلبوم طغیان (Uprising) است؛یک وصیت‌نامه یا مرثیه‌ای خودساخته از هنرمندی صلح‌طلب و عاشق آزادی و رستگاری که در فهرست مجله معتبر «رولینگ استون» در رتبه 66بهترین آهنگ‌های تاریخ موسیقی قرار دارد.
با رگی مارلی، موسیقی دیگر برای شادی و پایکوبی نبود، بلکه صدای مردمی بود که توجهی به آنان نمی‌شد؛ این ویژگی باعث شده که پس از گذشت 4دهه، رگی همچنان طرفداران خود را حفظ کند.باب مارلی روز 11‌ ماه مه 1981 در سن 36سالگی، به‌دلیل ابتلا به سرطان پوست درگذشت.