«تاراج» 40سال بعد

گروه 24

این هفته مجله تصویری 24، میزبان سعید مطلبی بود تا از 40سالگی «تاراج» بگوید. دیر و ناعادلانه است که ۴۰سال بعد از نوشتن موفق‌ترین فیلمنامه‌های یک دوران، مورد توجه رسانه‌هاقرار بگیرید. ‌مردم برای دیدن فیلم‌هایی که براساس نوشته‌هایت  ساخته شده‌اند، صف بکشند اما مسئولان حضور مؤثرت را تاب نیاورند و منتقدان موفقیت غیرقابل‌انکارت را منکر شوند. اما سعید مطلبی مانند بسیاری از هم‌نسلان، خانه  را ترک نکرد و در اتاقش ماند و همچنان نوشت. ‌مطلبی در این سال‌ها‌ با شور و شوق نوشت بی‌آنکه به‌دنبال شهرتی باشد. مطلبی همیشه منتظر ماند تا روزی از راه برسد که شاهد پیروزی عشق بر برزخ باشد وستاره روزی شود که ستایش‌اش بی‌بهانه باشد.  این همه سال‌ها‌ نوشتن باید به یاد همه بیاورد که یک سپاس جامانده به تو بدهکارند.

انتخاب بازیگران «تاراج» همیشه بحث‌برانگیز بوده است؛ شما با انتخاب 2نقش اول قادری مخالف بودید اما به‌نظر در طول کار تصویربرداری راضی شدید؟
وقتی قرار شد که ایرج قادری در «تاراج» بازی نکند، برای ما انتخاب هنرپیشه یک مسئله بزرگ شد. ایرج قادری، جمشید آریا را معرفی کرد. من او را نخستین‌بار در دفتر دیدم؛ یک فرد کم‌حرف‌، مظلوم و نجیب بود. به قادری گفتم مخالف حضور او در فیلم هستم اما حرفم را گوش نداد. 
در طول همکاری 2بار مخالف انتخاب بازیگرش بودم و خوشحالم که او حرف مرا گوش نداد، یکی هم نقش حشمت در ستایش بود؛ مخالف داریوش ارجمند بودم و حرفم را گوش نداد؛ الان اما برای هر دو خوشحالم. در «تاراج» صحنه‌های لب مرز را خودم کارگردانی کردم و وقتی هاشم‌پور را در دوربین دیدم به قادری گفتم که او اکران  پرکن است. هاشم‌پور بازیگر بزرگی است. باورتان می‌شود از هواپیما می‌ترسید اما در فیلم «نیش» خودش آویزان هلیکوپتر شده بود. هاشم‌پور بسیار محجوب و بازیگر توانایی است.
اگر الان قرار بود «تاراج» را بازسازی کنید نقش سروان و زینال را به چه‌کسی می‌دادید؟
نقش افسر را به پرویز پرستویی می‌دادم اما درباره نقش زینال باید ببینم چه‌کسی می‌تواند بازی کند. شاید باز سراغ هاشم‌پور می‌رفتم و البته علیرضا کمالی هم برای بازی در این نقش 
خوب است.
بخش فنی فیلم «تاراج» خیلی عالی است؛ ‌از تدوینی که شما انجام دادید، فیلمبرداری‌اي که انجام شده و موسیقی ناصر چشم‌آذر که همه و همه با کارگردانی ایرج قادری یک فیلم به‌یادماندنی را به یادگار گذاشته است.
زمانی که «تاراج» را می‌ساختیم، ‌سعی کردیم به تمام آدم‌هایی که کار می‌کنیم، ‌شرایط را بگوییم. به همین دلیل همه با ما همدلی می‌کردند. در زمان تولید همه می‌دانستند که ایرج قادری در بازیگری ممنوع‌الکار است و من نمی‌توانم با اسم بنویسم. «تاراج» فیلمی بود که خودباوری را به همراه داشت و به همین دلیل کسی برای فیلم کم نگذاشت و همه همپای ما تا پایان فیلم آمدند.