فوران همزمان دو حس متناقض

محمد عدلی ـ روزنامه‌نگار

 روبرتو بنینی، کارگردان ایتالیایی طوری به جنگ جهانی دوم نگاه کرده است که هیچ‌کدام از هم‌صنف‌هایش در دنیا تجربه نکرده‌اند. اگر فیلم‌های ساخته شده در مورد جنگ جهانی که تعدادشان بی‌شمار است، دسته‌بندی شوند، یک دسته تنها یک فیلم در خود جای خواهد داد. «زندگی زیباست» نگاه یک کمدین به جنگ است اما محصول او از تمام آثار تراژیک حول جنگ جهانی، ‌غمبار‌تر است. اگر یکی از دلایل فیلم دیدن، تخلیه احساسات باشد، زندگی زیباست به نقطه طلایی در این ویژگی رسیده است. او لحظاتی را در این فیلم خلق کرده است که لبخند و اشک به‌طور توامان روی صورت نقش می‌بندند. روبرتو بنینی که خود نقش اصلی این فیلم را بازی کرده با هنرمندی تمام این دو حس متفاوت را به‌صورت همزمان برمی‌انگیزد. این فیلم در سال1998 سه جایزه اسکار دریافت کرد؛ یکی برای بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان، یکی برای موسیقی متن و دیگری برای نقش اول مرد. فیلم «بچه‌های آسمان» ساخته مجید مجیدی در آن سال به‌عنوان رقیب در بخش اسکار غیرانگلیسی زبان با زندگی زیباست حضور داشت. فضای فیلم روبرتو بنینی و موقعیت‌سازی ویژه‌اش این امکان را می‌دهد که بارها آن را تماشا کرد. داستان فیلم درباره مردی یهودی است که طی جریان عاشقانه‌ای با یک مسیحی ازدواج می‌کند و یک فرزند به دنیا می‌آورند. بعد از آغاز جنگ جهانی دوم مرد یهودی و پسر کوچکش به اردوگاه‌های کار اجباری به اسارت می‌روند. او در تمام این دوران سعی می‌کند واقعیت را برای فرزندش طور دیگری جلوه دهد تا او متوجه نشود که به اسارت آمده‌اند. او همه‌‌چیز را برای پسرش به یک بازی تشبیه می‌کند و زندگی زیبایی برایش می‌سازد.