مداوای اهالی هلیلان در استان همسایه

حمیده پازوکی - خبرنگار

 هلیلان آنطور که مسئولان استانی می‎گویند شهرستان جدیدی نیست؛ کهره سال‌هاست روی نقشه ایلام وجود دارد و توحید هم چند سالی می‌شود که به آن اضافه شده است. این دو بخش روی هم حدود 17هزار نفر جمعیت دارند و سال‌هاست مردم‌شان به‌دلیل نداشتن مرکز درمانی مجهز راهی شهرهای دور و نزدیک می‎شوند. یک سال بیشتر است که کرونا مردم را ناچار کرده به مراکز درمانی مراجعه کنند، حادثه هم که خبر نمی‌کند و هر لحظه ممکن  است شرایط اورژانسی پیش آید. در این وضعیت ساکنان هلیلان سختی بسیاری را تحمل می‌کنند تا خود را به بیمارستانی برسانند و بتوانند از درمان بهره‌مند شوند.

درمان در کرمانشاه
یک شهروند اهل هلیلان و ساکن ایلام درباره این شهرستان به همشهری می‌گوید: «حدود 35سال پیش در کهره که آن زمان روستا بود، یک درمانگاه ساخته شد و تا امروز امکانات درمانی دیگری به این بخش اضافه نشده است. فقط در سال‌های گذشته بعضی از جوانان منطقه که در رشته‌های مختلف پزشکی و درمانی تحصیل کرده‌اند، در این درمانگاه شروع به‌کار کرده‌اند.»
سهراب سیدمرادی که معتقد است در یک سال گذشته هلیلان به شهرستان تبدیل و امکانات منطقه کمی بیشتر شده است، درباره نبود امکانات درمانی می‌گوید: «توحید، بخش دیگر هلیلان جدیدتر است و از نظر شهری شرایط بهتری دارد؛ به همین دلیل قرار بود درمانگاه کهره را تعطیل و درمانگاهی در توحید باز کنند که با مخالفت مردم مواجه شد. درست است که هلیلان در تقسیمات کشوری جزو استان ایلام است، اما مردم به‌دلیل نبودن امکانات بهداشتی به کرمانشاه می‌روند که به‌خاطر وجود آزادراه 45دقیقه با آنها فاصله دارد.»

مشکلات بی‌پایان مردم هلیلان
علی الماسی در بخشداری مشغول به‌کار و ساکن هلیلان است. او که خبرنگاری هم می‌کند، درباره وضعیت این شهرستان به همشهری می‌گوید: «مشکلات هلیلان به نداشتن بیمارستان محدود نمی‌شود؛ زیرا درمانگاهی که امکانات درمانی کافی داشته باشد هم اینجا وجود ندارد. یک مرکز سلامت در توحید هست و در کهره هم امکانات در حد ویزیت عمومی است و مردم باید برای مسائل جدی به کرمانشاه بروند.» او درباره نبود آمار بیماران کرونایی در این شهرستان هم می گوید: «بیشتر کرونایی‌ها به اسلام‌آباد و کرمانشاه می‎روند و آماری هم از آنها منتشر نمی‌شود. شهرهایی که امکانات دارند، وضعیتشان قرمز است و ما که امکانات و آماردهی نداریم نارنجی هستیم. به‌نظرم این موضوع نمی‌تواند درست باشد.»
الماسی اما همین شرایط هلیلان را خوب توصیف و تصریح می‌کند: «باید زردلان را ببینید. محروم‌ترین دهستان کشور است. بخش گرمسیری‌اش یک مرکز سلامت دارد که فقط ساختمان است و امکاناتی در آن نیست. بخش سردسیر هم همین شرایط را دارد و مسیر هم کوهستانی و صعب‌العبور است. اگر کسی را عقرب بزند تا کرمانشاه هم نمی‌توانند بروند و ممکن است بمیرد.»
این شهروند اهل هلیلان که در فضای مجازی و همینطور در همکاری با صدا‌وسیما کار خبری می‌کند، می‌افزاید: «هرجا بتوانیم مشکلات را انعکاس می‌دهیم، ولی فایده‌ای ندارد. همانطور که گفتم مشکل فقط درمان نیست و 31روستای منطقه آب آشامیدنی ندارند. بعضی‌شان آب را با لوله از چشمه به روستا برده‌اند؛ آن هم چشمه‌ای که حیوانات وحشی از آن آب می‌خورند و بیماری‌های مختلفی تهدیدشان می‌کند. جایی که آب نیست، چطور ممکن است امکانات درمانی باشد؟»

ساخت بیمارستان محلی در هاله‎ای از ابهام
محمد کریمیان، رئیس علوم‌پزشکی استان ایلام در گفت‌وگو با همشهری از ساخت یک بیمارستان محلی در زمینی اهدایی با 5هزار مترمربع مساحت خبر می‌دهد؛ مرکزی که در اصطلاح به آن درمان-بستر می‎گویند و بنیاد مستضعفان قرار است
آن را بسازد.
ساکنان هلیلان اما درباره این مرکز می‌گویند که بهمن سال 99کلنگ‌زنی شده و هنوز چیزی در این زمین ساخته نشده است و خبری از آغاز کار هم نیست. از طرف دیگر بنیاد مستضعفان چنین طرح‌هایی را با مشارکت سازمان‌های دولتی می‌سازد و برای این مرکز درمانی هم علوم پزشکی باید سهم خود را بدهد تا کار به نتیجه برسد.

پیگیر هستیم
فرماندار هلیلان درباره اقدامات این نهاد برای بهبود شرایط درمانی شهرستان به همشهری می‌گوید: «اینجا یک سال است که شهرستان شده و زمانی که من به فرمانداری آمدم، یک درمانگاه بیشتر نداشت. هم‌اکنون با تفاهم‎نامه بین بنیاد مستضعفان و علوم‌پزشکی استان کلنگ یک درمان-بستر زده شده است.»
سعید شهبازی می‌افزاید: «با اینکه مشکلات شهرستان زیاد است، در اواخر کار دولت قرار داریم و انتخابات هم به‌زودی آغاز خواهد شد، موضوع مرکز درمانی هلیلان فراموش نشده است و به‌شدت پیگیر ساخت آن هستیم.»