چرا استقلال اینقدر خسته بود؟
تیم شاداب روز اول، در روزهای پایانی فرسوده و کم‌نفس نشان داد
بهروز رسایلی
دوران پرفراز و نشیب استقلال در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا سرانجام با صعود این تیم به مرحله یک‌هشتم نهایی هموار شد. آبی‌پوشان در آخرین بازی مرحله گروهی به لطف تنها گل شیخ‌دیاباته از روی نقطه پنالتی 3امتیاز را کسب کردند و به دور بعد رسیدند؛ جایی که در یک‌هشتم نهایی باید به مصاف الهلال عربستان بروند. این در حالی است که تفاوت سطح فنی و کیفی استقلال در بازی آخر نسبت به مسابقه اول،کاملا واضح بود و توی ذوق می‌زد. اصلا انگار با 2تیم متفاوت طرف بودیم. در مورد اینکه چرا چنین اتفاقی رخ داد، چند فرضیه وجود دارد که آنها را با هم بررسی می‌کنیم.
کمبود نفرات؛ بهانه غیرموجه
اگر استقلال با کمبود بازیکن مواجه بود، شاید می‌شد خستگی بازیکنان این تیم را درک کرد. نکته کلیدی اما اینجاست که اتفاقا فرهاد مجیدی یکی از پرمهره‌ترین تیم‌های ایران را در اختیار داشت و در هر پست می‌توانست از چند بازیکن متفاوت استفاده کند. دست او برای چرخاندن نفراتش از درون دروازه تا دفاع وسط، دفاع راست و چپ، هافبک دفاعی و نفوذی و حتی مهاجمان باز بود. بنابراین بهانه نیروی انسانی ناکافی قابل‌قبول نیست.
فشردگی؟ این هم نه
فرهاد مجیدی این اواخر یکی، دو بار در نشست‌های خبری‌اش در عربستان به فشردگی مسابقات اشاره کرد و این مسئله را عامل کاهش کیفیت بازی‌ها دانست. با احترام به سرمربی استقلال اما این بهانه هم چندان قابل‌قبول نیست. به هر حال همه تیم‌ها در چنین شرایطی به میدان آمدند. همه ناچار بودند هر 3 روز یک‌بار مسابقه بدهند. اگر فشار و فرسودگی بوده، برای تمام آسیایی‌ها وجود داشته و مربیان باید با محاسبه دقیق، تقسیم قوا می‌کردند. استقلال همانقدر تحت فشار بود که رقبای مستقیمش. به‌عنوان مثال به بازی آخر پرسپولیس برابر الریان نگاه کنید یا دیدار السد و النصر که فوق‌العاده تماشایی و پرقدرت از کار درآمد.
گروه دشوار؟ تا حدی
حقیقت آن است که گروه استقلال اصلا ساده نبود. الاهلی با وجود آنکه بعد از 6شکست پیاپی در لیگ عربستان وارد این مسابقه شده بود و در بازی اول هم 5گل از نماینده ایران خورد، اما در ادامه مسیر کاملا رخ عوض کرد. کافی است به 2 نمایش الاهلی در دیدارهای رفت و برگشت برابر استقلال توجه کنید تا سیر پیشرفت این تیم را در تورنمنت ببینید. الدوحیل هم به هر حال تیم پرستاره‌ای است و انرژی زیادی از آبی‌ها گرفت. در این میان الشرطه را هم به‌عنوان یک مثال خاص و پدیده عجیب و غریب داشتیم. تیم عراقی بسیار جان‌سخت بود و با وجود قطعی شدن حذفش، تا آخرین ثانیه در مقابل هیچ حریفی پا پس نکشید. آنها بدون انگیزه موفق شدند الدوحیل را شکست بدهند و معادلات گروه را به هم بریزند. چیزی نمانده بود استقلال هم اسیر همین خاصیت شرطه شود، اما به خیر گذشت.
لغزش برابر دوحیل؟ قطعاً
در این میان اما آنچه مسلم به‌نظر می‌رسد این است که بازی بی‌پروا و سهل‌انگار استقلال در فاز دفاعی در مسابقه رفت با الدوحیل قطر همه معادلات را برای این تیم به هم ریخت. استقلال در حالی به مصاف الدوحیل رفت که بیش از حد تحت‌تأثیر 2پیروزی پرگل ابتدایی قرار گرفته بود. آنها با همان ذهنیت رودرروی تیم خوب قطری قرار گرفتند و با شکست بدموقع، ناچار شدند انرژی بسیار بیشتری برای صعود به‌کار بگیرند. استقلال اگر خیلی منطقی و فکورانه بازی رفت را در مقابل الدوحیل می‌بست و یک امتیاز می‌گرفت، خیلی چیزها در این گروه تغییر می‌کرد. با وجود این اتخاذ استراتژی نادرست و احساسی در آن بازی، استقلال را در 3مسابقه دور برگشت از نظر جسمی و روحی تحت فشار شدید گذاشت.
