اخراج، تنبیه، انصراف، بایکوت

ترکش‌های سوپرلیگ که با خیانت باشگاه‌های انگلیسی به‌سرکردگی منچسترسیتی به این پروژه فعلا معلق مانده است، همچنان ادامه دارد. طراحان این لیگ می‌گویند در آینده این پروژه به نتیجه می‌رسد؛ فیفا و یوفا به تهدید علیه رئال‌مادرید، بارسلونا و یوونتوس ادامه می‌دهند.

   تحریم شبکه‌های اجتماعی
پس از آنکه تیری آنری و یکی دو ستاره دیگر فوتبال در اعتراض به بی‌اخلاقی کاربران و دنبال‌کننده‌ها صفحه‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی تعطیل کردند، باشگاه‌های 4لیگ فوتبال در انگلستان هم در اقدامی هماهنگ و نمادین تصمیم گرفتند از تاریخ 30 آوریل به‌مدت 4روز همه فعالیت‌های خود در شبکه‌های اجتماعی را به‌حالت تعطیل و تعلیق درآورند و توییتر و اینستاگرام و فیسبوک را بایکوت کنند. دلیل این اقدام گسترش توهین و نفرت‌پراکنی و رفتارهای تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه کاربران فضای مجازی است. آنها در این 4روز هیچ فعالیتی در فضای مجازی نخواهند داشت و حتی نتیجه مسابقات خود را هم اطلاع‌رسانی نمی‌کنند. البته این اقدام نه پیشگیرانه و نه تنبیهی است و صرفا تلنگری خواهد بود برای هواداران وگرنه کسی نمی‌تواند دهان کامنت‌گذاران و منتشرکنندگان پست که خودشان را همه‌چیزدان می‌دانند و دیگران را از موضع بالا قضاوت می‌کنند ببندد.

   سری‌آ علیه سوپرلیگی‌ها
11باشگاه ایتالیایی حاضر در سری‌آ علیه3تیم داوطلب شرکت در سوپرلیگ با هم متحد شدند و از فدراسیون فوتبال این کشور خواستند 3باشگاه میلان، اینتر و یوونتوس را مجازات کند. باشگاه‌های درخواست‌دهنده اینها بودند؛ رم، تورینو، بولونیا، جنوا، سمپدوریا، ساسولو، اسپتزیا، بنونتو، کروتونه، پارما و کالیاری اما باشگاه‌هایی نظیر ناپولی، لاتزیو، فیورنتینا، آتالانتا و هلاس ورونا ترجیح دادند پرافتخارترین باشگاه‌های ایتالیا را با خود دشمن نکنند و وارد این بازی نشوند.

   تبعیض مالی
اشپیگل، چاپ آلمان فهرست مبالغی را که قرار بود به هر یک از باشگاه‌های حاضر در سوپرلیگ تعلق بگیرد، منتشر کرد. همانگونه که فلسفه سوپرلیگ کسب درآمد بیشتر توسط باشگاه‌های بزرگ‌تر بود، در همین جمع بزرگانه هم چنین فلسفه‌ای وجود داشت و بزرگ‌ترها قرار بود بیشتر گیرشان بیاید. ابتدا گفته می‌شد هر تیم در بدو ورود 350میلیون یورو دریافت می‌کند اما اشپیگل مدعی است که توزیع پول براساس سطح‌بندی تیم‌ها صورت گرفته بود و به‌طور مثال به رئال و بارسا این مبلغ می‌رسید اما به تیم‌های سطح دو مثل یوونتوس که رئیس آن جزو طراحان سوپرلیگ بود بین 225تا 300میلیون یورو تعلق می‌گرفت. گویا اینتر، میلان، اتلتیکومادرید و بروسیا دورتموند جزو تیم‌های حاضر در سطحی بودند که تنها 100میلیون یورو به‌دست می‌آوردند که البته اعتراضی هم نداشتند. موفقیت‌ها و نتایج ورزشی تنها 20درصد در توزیع ثروت تأثیرگذار بود و شهرت باشگاه‌ها و میزان محبوبیت آنها در فضای مجازی و بین هواداران فوتبال در جهان درآمد بیشتری را نصیب آنها می‌کرد. حتی تیم‌های متوسط هم اگر به این جمع راه داده می‌شدند بین 55تا 270میلیون یورو سود می‌کردند.

   حراج منچستریونایتد
فشار هواداران ناراضی به تصمیم خودسرانه باشگاه‌های لیگ برتری در پیوستن به سوپرلیگ همچنان ادامه دارد. ناراضی‌ها در آرسنال برای اخراج کرونکه فشار می‌آورند و در منچستریونایتد هم خواهان کناره‌گیری خانواده گلیزرهای آمریکایی از مالکیت این باشگاه هستند. گویا فشارها جواب داده و گلیزر می‌خواهد باشگاهش را به فروش برساند. جوئل و آورام گلیزر برای در اختیار قرار دادن کل سهام باشگاه، 4میلیارد پوند می‌خواهند. شاید این خبر که هنوز تأیید رسمی نشده، محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان را بار دیگر برای باشگاه‌داری در لیگ برتر وسوسه کند. او یک‌بار برای خرید همین باشگاه و بار دیگر برای خریدن نیوکاسل اقدام کرده بود که هر بار شکست خورد. آخرین پیشنهاد بن‌سلمان3میلیارد بود. شاید گلیزرها که در سال2003منچستریونایتد را با 790میلیون پوند خریده بودند، ترجیح بدهند از ترس اعتراض گروه‌ها و نهادهای حقوق بشری خریدار دیگری برای باشگاه خود پیدا کنند.

   رومینیگه و سیرک فوتبال
کارل‌هاینس رومینیگه اسطوره و رئیس باشگاه بایرن‌مونیخ که از اتفاقات رخ داده پس از اعلام رسمی سوپرلیگ به اعتبار بیشتری دست یافته و در یوفا و اتحادیه باشگاه‌های اروپا نفوذ زیادی پیدا کرده، به بیلد گفت که از سوپرلیگ اطلاعی نداشته است. او اعتراف کرد که روش سوپرلیگی‌ها قانونی بوده اما آنها واکنش دیگران را دست‌کم گرفته بودند. او البته ادعا کرد که باشگاهش در هیچ پروژه مشابهی شرکت نمی‌کند:«نمی‌شود با هزینه دیگران مسابقات خود را طراحی کرد و خود را از خانواده فوتبال جدا ساخت.» او این رویداد را به سیرکی تشبیه کرد. نسخه رومینیگه برای جلوگیری از زیان‌دهی باشگاه‌ها صرفه‌جویی است؛ یک نسخه کاملا آلمانی: «همه ما مرتکب اشتباه بزرگی شدیم، از رئال و بارسلونا گرفته تا یوونتوس، منچسترسیتی، بایرن‌مونیخ و دورتموند، ما هر سال هزینه‌های پرداختی بابت دستمزد بازیکنان را افزایش می‌دهیم و مبلغ زیادی را بابت نقل‌وانتقالات می‌پردازیم چون روح شیطانی مشترک داریم و آن بازار نقل‌وانتقالات است.»

   فرمت جدید لیگ قهرمانان
با لغو سوپر لیگ قرار است از سال2024لیگ قهرمانان با فرمت جدیدی برگزار شود؛ البته اگر به قول پرس تا آن زمان چیزی از باشگاه‌های بزرگ باقی‌مانده باشد. قرار است در دور اول هر تیم با 10تیم دیگر بازی کند، 5بازی در خانه و 5بازی در خارج خانه. تیم‌ها براساس نتایجی که در این 10مسابقه گرفته‌اند رتبه‌بندی می‌شوند و 8تیم اول از جدول 36تیمی به دور یک‌هشتم پایانی راه می‌یابند و رده‌های نهم تا بیست‌وچهارم راهی پلی‌آف می‌شوند تا 8تیم هم از میان آنها برگزیده شود. از یک‌هشتم به بعد فرمول برگزاری تورنمنت مثل فرمول فعلی خواهد بود. کمی گیج‌کننده است چون توضیح زیادی درباره آن داده نشده اما با فرمت جدید هر تیم در مرحله گروهی به جای 6بازی 10بازی خواهد داشت و کل بازی‌ها از 125به 225بازی می‌رسد و این یعنی درآمد بیشتر برای تیم‌های شرکت‌کننده و البته تعداد بازی بیشتر و خستگی و افزایش احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنان. اگر سوپرلیگ با بازیکنان مثل عروسک خیمه‌شب‌بازی رفتار می‌کرد، لیگ قهرمانان فرمت جدید هم همین رفتار را با آنها خواهد داشت و پول بیشتری را به جیب مدیران یوفا سرازیر خواهد کرد. انگار تنها مشکل با کسب درآمد باشگاه‌های بزرگ بدون واسطه‌ای به نام یوفا بود.

   احتمال برخورد با کودتاچیان
الکساندر چفرین، رئیس یوفا هنوز از وسوسه تنبیه طراحان اصلی سوپرلیگ بیرون نیامده است. او معتقد است که با 6باشگاه غیرانگلیسی باید برخوردی قهرآمیز صورت گیرد: «آنها باید عواقب کارشان را به‌عهده بگیرند. تیم‌های سوپر لیگی ممکن است از مسابقات فصل بعد لیگ قهرمانان محروم شوند. آنهایی که باوردارند سوپر لیگ هنوز از بین نرفته باید پیش روانشناس بروند. با 3 تیمی که هنوز در سوپر لیگ باقی مانده‌اند، سخت‌ترین برخوردها می‌شود.» او از دولت بریتانیا هم در منصرف کردن باشگاه‌های انگلیسی تقدیر کرد. انگار نه انگار سیاست غیرقابل‌تغییر فیفا و یوفا جدایی فوتبال از سیاست بوده و به بهانه آن کشورهایی را برای مقاطعی تحریم کرده‌اند.