قضیه بیماری همه‌گیر کووید-19 باعث شده تیم‌های فوتبال نتوانند از مزیت تماشاگر استفاده کنند. تیم‌های ضعیف‌تر هم می‌توانند در برخی موارد در زمین تیم‌های بزرگ‌تر امتیاز بگیرند، چون فشار تماشاگر را حس نمی‌کنند. بارسلونا در زمین خودش 1-4به پاری‌سن‌ژرمن می‌بازد که اگر نوکمپ پر می‌شد، تصور چنین نتیجه‌ای امکان‌پذیر نبود. پریشب هم آرسنال بدون خلق کردن حتی یک موقعیت خطرناک روی دروازه لیورپول در حالی که در زمین خودش از حریف پذیرایی می‌کرد به باخت خفت‌بار 3 بر صفر تن داد و دست‌کم سه چهار گل دیگر هم نخورد. میکل آرتتا بعد از ۵۰بازی به‌عنوان مربی آرسنال ۱۷باخت ثبت کرده؛ درحالی‌که اونای امه‌ری بعد از ۵۰بازی در قامت مربی آرسنال ۱۳باخت داشت. آرتتا بازی داخل و خارج از خانه سرش نمی‌شود و همه بازی‌های مهم را می‌بازد. او شانس آورده که هواداران آرسنال حضور ندارند؛ چون در سال‌های آخر آرسن ونگر با اینکه تیم‌شان مرتب به لیگ قهرمانان صعود می‌کرد و در جمع چهار تیم لیگ برتر جای داشت، هشتگ اخراج ونگر را ترند می‌کردند و با همین تابلو به ورزشگاه می‌آمدند. سرمربی اسپانیایی توپچی‌ها درباره خوش‌شانسی‌اش که لازم نیست به تماشاگران جواب پس بدهد، می‌گوید: «نیازی به حضور تماشاگران ندارم تا احساس لازم بعد از این نتیجه را داشته باشم. می‌دانیم چقدر آنها را ناامید کردیم و چقدر خودمان را ناامید کردیم.» بیشترین امتیازی که آرسنال می‌تواند در این فصل جمع کند ۶۶امتیاز است؛ آن هم درصورتی که همه بازی‌های باقیمانده را ببرد که همین هم ضعیف‌تر از ۲۲فصل دوران باشکوه آرسن ونگر در لیگ برتر است. بدترین امتیاز نهایی آرسنال در لیگ ۲۰تیمی انگلیس ۵۶امتیاز فصل پیش است که نیمی از آن در اختیار همین آرتتا بود. از سال۲۰۰۹ و شروع جمع‌آوری آمار اوپتا، آرسنال فقط در ۴ بازی لیگ سه شوت یا کمتر داشته که تمام این بازی‌ها هم تحت هدایت همین سرمربی بوده. بنابراین نمی‌شود نبود تماشاگران را فقط توجیهی برای نتیجه‌نگرفتن سرمربی اسپانیایی دانست.
میزبانی
تحقیقاتی در واشنگتن نشان می‌دهد که تیم‌های فوتبال با وجود محرومیت از هواداران‌شان باز هم از امتیاز میزبانی بهره‌هایی می‌برند. نخستین مزیت این است که تیم میزبان برای انجام مسابقه‌اش نیازی به سفر ندارد و خستگی سفر و همینطور تغییر ساعت و به‌اصطلاح جت‌لگ شدن بازیکنان در مسیرهای طولانی‌تر چیزی است که میزبان به آن تن نمی‌دهد. مزیت دوم این است که تیم می‌تواند در همان ورزشگاهی که به آن عادت دارد بازی کند و از لحاظ عادت به بلندی یا کوتاهی چمن یا ابعاد زمین یا شرایط آب‌وهوایی نسبت به تیم میهمان دست بالاتر را دارد. یک استاد ورزش در دانشگاه کلن به نام فابین ووندرلیش به خبرگزاری فرانسه گفته: «تأثیری که تماشاگران بر تیم میهمان می‌گذارند کوچک‌تر از چیزی است که در ابتدا تصور می‌کردیم.» تحقیقاتی توسط یک تیم تحقیقاتی در یک‌هزار مسابقه ورزشی بدون حضور تماشاگران در 10لیگ بزرگ در 6کشور انگلیس، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، پرتغال و ترکیه صورت گرفته و نتایج آن با 3500مسابقه مرتبط به پیش از دوران کرونا مقایسه شده که این تحقیقات نشان می‌دهد غیبت تماشاگران تأثیر خیلی زیادی روی تعداد گل‌های ردوبدل شده و نتیجه نهایی مسابقه ندارد. در 10سال گذشته تیم‌ها به‌طور میانگین در حضور تماشاگران خود 45مسابقه از هر 100 بازی را برده‌اند و در بقیه بازی‌ها 28باخت و 27پیروزی به‌دست آورده‌اند. حالا در دوران کرونا تیم‌های میزبان در هر 100 بازی 43برد کسب کرده‌اند و تیم‌های میهمان 32برد. یعنی مثلا تیمی مثل آرسنال اگر پیش از کرونا 45بازی از 100 مسابقه خانگی خود را می‌برد، طبق میانگین باید در غیاب هوادارانش 43بازی را ببرد.
قلمرو
چرا تیم‌ها با یا بدون تماشاگران‌شان در ورزشگاه خودی آمار بهتری دارند؟ جدا از دو دلیلی که گفته شد یعنی عادت به بازی در ورزشگاه و متحمل نشدن خستگی سفر، آشنایی به امکانات ورزشگاه خانگی است؛ بدان معنا که بازیکنان و به‌طور کلی تیم در ورزشگاه خودی احساس مالکیت کرده و تصور می‌کنند در قلمرو خودشان در حال رقابت هستند. دقیقا به همان مفهومی که بین جانوران مرسوم است و حیوانات در قلمرو خودشان پرجرأت‌تر و برنده‌تر هستند. به آرسنال نگاه نکنید اما تحقیقات نشان می‌دهد تیم میزبان در قلمرو خودش احساس قلدری و برتری دارد و تعداد ضربه‌هایی که به سمت دروازه حریف می‌زند بیشتر است.
داوران
از لحاظ داوری هم اوضاع به همین منوال است. داور به بازیکن تیم میزبان کمتر کارت زرد می‌دهد. تا پیش از این تصور می‌شد از واهمه تماشاگران و اعتراض آنهاست که چنین برخوردی صورت می‌گیرد اما در غیاب تماشاگر هم برخورد با میزبان از سوی داور مهربانانه‌تر است. شاید یک دلیل ترس از برخورد هواداران در خارج از ورزشگاه و در شهر یا در فرودگاه باشد اما داور برای میزبان راحت‌تر از میهمان پنالتی می‌گیرد.
نتیجه
اصرار هواداران ایرانی بر گرفتن میزبانی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا یا رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی2022 با وجود اینکه می‌دانند قادر به حضور در ورزشگاه و تشویق تیم‌شان نیستند، ناخودآگاه ریشه در همین تحقیقات دارد. پرسپولیس یا استقلال در ورزشگاه آزادی تیم‌های بهتری هستند و بیشتر احساس اهمیت و امنیت می‌کنند. به این ترتیب باید گفت خوش به حال عربستانی‌ها که در دو گروه از نماینده‌های فوتبال ایرانی میزبانی می‌کنند و خوش به حال بحرین که میزبان تیم ملی ایران و عراق است و در عین حال حتی می‌تواند بخشی از ورزشگاه را در بازی رودررو با این دو رقیب از تماشاگرانش پر کند؛ البته منوط به موفقیت پروسه واکسیناسیون که در این کشور به‌تازگی با سرعتی قابل ملاحظه آغاز شده است.
چرا میزبانی مهم است
تحقیقات علمی نشان می‌دهد تیم‌ها در ورزشگاه خودشان با تماشاگر یا بدون آنها نتیجه بهتری می‌گیرند
در همینه زمینه :
