سلاخی میزبانی

اميرمحمد يعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

 لیگ بیست‌وچهارم هفته‌های پایانی‌اش را پشت سر می‌گذارد. پرسپولیس اوت‌شده از آسیا و جام حذفی، تا پایان این فصل پرفراز‌و‌نشیب فقط 4‌بازی دیگر فاصله دارد. قطعا انتظار هواداران از تیم‌شان در این فصل بسیار بیشتر بود، اما به هر حال شرایط خوب پیش نرفت و سرخپوشان در آستانه به پایان رساندن فصل، شاید بدون هیچ دستاورد مهمی هستند. حتما عوامل متعددی در رسیدن پرسپولیس به این نقطه دخیل بوده‌اند، اما بی‌گمان یکی از مهم‌ترین آنها که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، مصائب این باشگاه در میزبانی درست و حسابی از مسابقاتش بوده است. هیچ تردیدی نیست که کیفیت میزبانی تیم‌ها از مسابقات‌شان و اینکه راحت، آسوده و منظم بتوانند بازی‌هایشان را در زمین خانگی مورد علاقه‌شان برگزار کنند، تأثیر زیادی روی عملکرد آنها خواهد داشت.
پرسپولیس اما امسال از این موهبت کم‌بهره بود. این تیم (مثل استقلال) تا مدت‌ها ورزشگاه آزادی را در اختیار نداشت و حتی آن اوایل باید جایی خارج از تهران میزبانی می‌کرد. این موضوع حتما اثرش را روی نتایج سرخپوشان گذاشت. تازه از هفتم بهمن سال گذشته و بازی با تراکتور بود که پرسپولیس توانست از آزادی استفاده کند و از قضا در همان بازی دشوار هم با وجود 10‌نفره شدن، 2بر صفر به پیروزی رسید. آیا مثلا در ورزشگاه شهر قدس یا تختی هم چنین امکانی برای سرخپوشان متصور بود؟ نمی‌توان با قطعیت گفت.
آمار می‌گوید پرسپولیس در این فصل 5‌بازی در ورزشگاه آزادی برگزار کرده که در آنها صاحب 4‌پیروزی و یک مساوی شده است. این آمار واقعا چشمگیر است و اهمیت میزبانی در آن استادیوم را به‌خوبی نشان می‌دهد. یکی دیگر از بردهای پرسپولیس در آزادی هم به پیروزی حیثیتی در دربی تهران مربوط می‌شد. با این حال، پذیرایی از رقبا در آزادی هم برای پرسپولیس با موانع زیادی همراه بوده؛ ازجمله محکوم‌شدن این تیم به بازی با استقلال خوزستان تنها با حضور زنان که حالا همین اتفاق در دیدار پیش رو برابر سپاهان هم تکرار خواهد شد. اینکه صدور این احکام عادلانه بوده یا نه، اصلا محل بحث در این مطلب نیست. موضوع، فقط توصیف انبوه مشکلات سرخپوشان در مسیر برگزاری مسابقات خانگی در این فصل است که خیلی به آنها صدمه زد.