نطق پیش از دستور
سهم اندک زنان از پست‌های مدیریتی
زهرا نژادبهرام: در آستانه ۸مارس «روز جهانی زن» قرار داریم. هدف از این نامگذاری، به‌رسمیت‌شناختن نقش زنان در تلاش‌های صلح، توسعه و پایان‌دادن به تبعیض‌های جنسیتی و افزایش حمایت از مشارکت کامل و برابر زنان در کشورهای عضو است. براساس گزارش شکاف جنسیتی مجمع جهانی اقتصاد در سال۲۰۲۰، دنیا هنوز ۱۰۰سال تا دستیابی کامل به برابری جنسیتی راه در پیش روی خود دارد. این برآورد ماحصل بررسی 4شاخص مشارکت اقتصادی، امکانات آموزشی، بهداشت و توانمندسازی سیاسی است. اگر‌چه وضعیت ایران در 2 شاخص امکانات آموزشی و بهداشت امیدوارکننده و رو به رشد است، اما در کمال تأسف باید بگویم رتبه کلی ایران ۱۴۸ از ۱۵۳کشور مورد بررسی است و حتی در کشورهای منطقه و شمال آفریقا رتبه ۱۶ از ۱۹ دارد. پیام این آمار برای ما این است که برای نزدیک‌شدن به صدر جدول و کاهش شکاف جنسیتی در ایران باید روی 2 شاخص مشارکت اقتصادی و توانمندسازی سیاسی متمرکز شویم. دردآور است که بگویم سهم زنان از بازار کار ایران حدود ۱۶درصد است. چرا بیش از ۵۰درصد از کرسی‌های دانشگاهی برای زنان است، اما تنها حدود ۳۰در صد از آنان هیأت علمی هستند؟ چرا از میان همه مراکز آموزش عالی تنها یک مرکز با مدیریت زنان اداره می‌شود آن‌هم به‌دلیل آنکه دخترانه است؟ چرا سهم مدیریتی زنان در کشور کمتر از ۵درصد است؟ چرا با وجود اینکه بیش از ۸۵درصد زنان ایران باسوادند، اما بیش از 2میلیون زن سرپرست خانوار ثبت‌شده در مشاغل پایین‌دستی به‌دنبال کار هستند؟ چرا با وجود حضور پرشور و مؤثر زنان در پیروزی انقلاب و انتخابات‌های متعدد کشور، سهم زنان از مجلس شورای اسلامی تنها ۴درصد است؟ چرا بعد از گذشت ۱۰ سال لایحه امنیت زنان به مجلس رفته اما وصول نشده است؟ چرا با تحول انقلابی در جریان سیاسی اصلاح‌طلبی از سال۹۴ به بعد بیش از ۳۰ درصد سهمیه لیست‌ها به زنان اختصاص یافته اما آثار آن در بدنه مجلس و هیأت رئیسه و کمیسیون‌ها قابل مشاهده نیست؟ چگونه است که از میان ۲۹۴حزب و تشکل سیاسی به جز احزاب زنانه تنها یک حزب دبیرکل زن دارد؟ چگونه است که از میان ۳۳هزار دهدار تنها ۲5۰۰تن زن، از میان ۱۳00شهردار تنها ۱۰زن، از میان ۱۰۹هزار عضو شورا در شهر و روستا تنها ۲۸۰۰تن زن هستند؟ گره کجاست؟ گره آنجاست که هنوز نتوانسته‌ایم در سایه جمهوریت نظام سیاسی کشور و اسلامیت آن به یک رویکرد واحد نسبت به زنان دست یابیم. تمامی نهادها و مجموعه‌ها همچون جزئی از یک پازل کلان می‌بایست رفع شکاف جنسیتی را سرلوحه کار خود قرار دهند تا ایرانی اسلامی و رو به رشد و توسعه را تجربه کنیم. ما اعضای پنجمین دوره شورای شهر تهران، مدیریت شهری پایتخت را در حالی به‌دست گرفتیم که براساس رنکینگ بین‌المللی مؤسسه لگاتوم رتبه ایران ۱۰۸ از ۱۴۹ بود و امروز در سال آخر فعالیت رتبه ۱۱۹ از ۱۶۷ را داریم. هرچند امیدوارکننده است که ۷۲۰ زن در شهرداری تهران پست مدیریتی دارند، اما آرمان ما کلان‌تر بوده و هست.
