تلخ مثل گرانی شیرینی

فرهاد یلدا
 
 باید به همین بهانه‌های ساده دل خوش کرد، همان برق زدن چشم‌ها به وقت رویت یک جعبه شیرینی جذاب که تعارف می‌کنند به شما و باید به سهم خود اکتفا کنید و شیرین کام شوید. همین اول هم بگوییم که کیفوری شیرینی به دوقسم است: اول چشیدن آن شیرینی و دوم و مهم‌تر، آن ذوقی که انگار شیرینی همیشه با خودش دارد، همان حال خوشی که سبب می‌شود حتی با ابتلا به دیابت هم از پخت و خرید و فروش و تعارف شیرینی خوشتان بیاید. با این تفاسیر است که شیرینی اصولا برای ما مترادف است با خوش یمنی و مبارکی. حالا همه اینها را نوشتیم تا برسیم به اینکه اوضاع و احوال شیرینی این روزها خیلی خوب نیست.چرا؟ چون شکر گران است و روغن نایاب. و خلاصه شیرینی‌های محبوب ما تا به ویترین یخچال برسند حسابی در تنگناهای اقتصادی چلانده شده‌اند و ما هم برای رفاقت با آنها و شیرین شدن کام‌مان باید 2برابر گذشته هزینه کنیم. حالا با پول خرید 2کیلو شیرینی مرغوب در سال گذشته می‌توان یک کیلو شیرینی خرید، اما دروغ نمی‌شود گفت و باید اعتراف کرد که شیرینی هنوز هم از معدود دلخوشی‌های دسته‌جمعی ماست. هنوز پدری که شب‌ها با یک جعبه شیرینی به خانه می‌آید پر است از حال خوش و مادری که در خریدهای روزانه‌اش یک جعبه کوچک شیرینی را فراموش نکرده دلخوشی‌های بیشتری را در خانه به فرزندانش هدیه می‌کند. شیرینی حالمان را شیرین می‌کند. ما فراموشش نمی‌کنیم و بالادستی‌ها هم هوایش را داشته باشند.