نگاه/ سخنی با سارقان خرده‌پا

حمیدرضا اسلامی- روزنامه‌نگار

اینکه سارقان این مطلب را بخوانند جای تردید جدی دارد، ولی محال نیست. گاهی در خبرها می‌خوانیم که برخی سارقان سرقت‌ها و کلاهبرداری‌های خود را با اتکا به اخبار منتشر شده در رسانه‌ها طراحی می‌کنند. امیدوارم این نکته باعث نشود که اصحاب تحدید به اعتبار این گزاره که معلوم نیست چقدر درست باشد به فکر بستن روزنامه و رسانه بیفتند. ما مرادمان از این نوشته چیز دیگری است. قصدمان خیر است. از ته دل آرزو می‌کنم که دزدها و سارقان هم روزنامه بخوانند. می‌دانم که الان موجی از اعتراض برمی‌خیزد که کجای کاری برادر؟ اینها که در محاکمات دادگاه‌های فساد اقتصادی محاکمه شده و می‌شوند خیلی‌هایشان اهل مطالعه و درس‌خوانده هستند و برخی به اقتضای شغل هر صبح بریده جراید را روی میزشان داشته‌اند و حرف‌هایی از این دست. نه. دست نگه دارید. منظورم دزدها و سارقان بزرگ نیست. اصلا مرا با
آنها کاری نیست. طرف صحبت من دزدها و سارقان محترم‌تری است که دزدی‌های کوچک انجام می‌دهند. خودشان هشت شان گرو نه‌شان است و گاه تمام عایدی‌شان از یک فقره سرقت خرج یک روز و یک ماهشان می‌شود و دور نیست که دستاورد خود را پیش‌خور کرده باشند و به جیب ساقیان برود و تمام.
ای دزدان خرده‌پا، ‌ای سارقان نیازمند، اگر این نوشته را می‌خوانید بدانید و آگاه باشید که سرقت وسیله امرار معاش یک خانواده تنگدست دیگر مثل قتل می‌ماند. آسیب‌رسان و منهدم‌کننده زندگی یک خانواده است. جبران آن برای فردی که مورد سرقت قرار گرفته سخت و گاهی ناممکن است. نه روح و روان یک نفر که گاه سلامت خانواده و به‌ویژه کودکان او را تهدید می‌کند. بی‌مرامی و نامردی تام و تمام است. اگر دزدی نکنید که چه بهتر، ولی اگر خواستید سرقتی بکنید کمی در مورد سوژه تحقیق کنید. راه دوری نمی‌رود. اگر موتورسیکلت کسی را که با آن کار می‌کند و خرج یک خانواده را می‌دهد و احتمالا آن را هم قسطی خریده است بدزدید خودش و خانواده‌اش را نابود کرده‌اید. کمی از کار و کردار طراران بامرام در کتاب‌ها بخوانید هم خوب است و حرف آخر اینکه اگر این نوشته را خواندید دست به‌دست کنید که به سایر همکاران هم برسد. عزت زیاد.