خانه‌ای برای جوانان
از سینمای آماتور تا سینمای جوان ایران
بابک رضاپور
در سال1364 با بروز تغییراتی در معاونت سینمایی و سمعی‌و‌بصری وزارت ارشاد اسلامی و بهمنظور ارتقای سینمای ملی و مقارن با تاسیس مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی در باغ فردوس تهران، تشکیلات مرکز سینمای تجربی و بنیاد سینمایی فارابی و انجمن سینمای جوانان ایران هم راهاندازی شد تا بهعنوان بستری جهت توسعه سینمای ملی از طریق فیلمسازی آماتور 8 و16میلیمتری زمینه‌ساز ظهور و حضور نیروهای جوان و خوش‌فکر باشد. چنین بود که میراث سینمای آماتور و جوان ایران، با همه فراز‌و‌فرودها و همه بیم و امیدهایش، در نوزایی سینمای ملی پساانقلاب رخ‌نمون شد و سینماگران آماتور با پرشی بلند و جادویی، برای نخستین بار و با حمایتهای بیدریغ دولتی، آثار متفاوتی عرضه کردند که به نحو حیرت‌آوری رنگ و بوی جهانی داشت و جایگاه سینمای حرفهای ایران را چنان ارتقا دادکه به مدت بیش از 2دهه، جشنوارههای معتبر جهانی مشتاق و خواهان نمایش فیلمی ایرانی در مجموعه آثار خود بودند. پیدا بود که پس از سالها مهجوری، سینمای پری‌روی ایرانی، بیش از این تاب مستوری نیاورده و از روزن وقایع و تغییرات انقلاب57 سر بیرون آورده و بهخودنمایی پرداخته‌است. در جمع‌بندی این گفتار کوتاه میتوان چنین گفت: امروز و پس از گذشت نزدیک به 35سال از تصمیم هوشمندانه راهاندازی انجمن سینمای جوانان ایران، به مثابه میراث‌دار تاریخی سینمای آماتور و سینمای آزاد ایران، بزرگترین انجمن فیلمسازی ایران و از بزرگترین مدرسههای غیرانتفاعی فیلمسازی جهان، براساس شاخصهایی چون تعداد هنرجو و آثار ساخته شده‌است که در کنار برپایی دورههای فیلمسازی و تک‌درس مهارتی با برگزاری جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه، پرچمدار آموزش فنون سینمایی و تربیت کادرهای سینما در قاره آسیاست. امید است این شعله همچنان پرفروغ بماند و رهگشای جوانان باشد.
