عصر آبرنگ‎‌‎ در گالری‎‌‎های تازه

    حافظ روحانی 

 از سال1367 و پایان جنگ کم‎‌‎کم مجالی برای کار هنری به‎‌‎وجود ‎‌‎آمد. به این ترتیب که پس از بازگشایی چند نگارخانه هنری در سال‎‌‎های پایانی دهه1370 که از میان‎‌‎شان امروز تنها گالری گلستان فعال است، در سال‎‌‎های ابتدایی دهه1370 تعداد بیشتری گالری تأسیس شدند. این روند تا اوایل دهه1390 هم ادامه پیدا کرد چنانچه در دهه1390 بر تعداد نگارخانه‎‌‎های هنری به شکل مشخصی افزوده شده بود. اما اهمیت نگارخانه آریا و گالری والی که هر دو در سال1371تأسیس شدند، تداوم‎‌‎شان تا امروز است. مژگان والی‎‌‎پور گالری والی را در محله ونک بازگشایی کرد و آریا شکوهی اقبال نگارخانه آریا را در محله عباس‎‌‌‎آباد. اهمیت مکان هر دو گالری مهم است؛ میدان ونک لااقل تا پیش از همه‎‌‎گیری گالری‎‌‎ها در دهه1390 یکی از مراکز مورد توجه گالری‎‌‎های هنری است و چند گالری هنری کارشان را در این محله آغاز می‎‌‎کنند که از میان‎‌‎شان گالری والی همچنان به شکل مستمر فعالیت می‎‌‎کند. محل نگارخانه آریا فاصله اندکی با گالری سیحون دارد و در ابتدا از این نزدیکی بهره می‎‌‎برد. خرید و فروش آثار هنری هم در این دوران افزایش می‎‌‎یاید. چنانچه در دهه1370 با افزایش آثار آبرنگ تحولی در بازار کوچک هنر ایران رخ می‎‌‎دهد. نتیجه این تحول بعدتر به تأسیس نگارخانه آتشزاد به سال1380 در محله ونک هم منجر می‎‌‎شود که به واسطه موفقیت اقتصادی مؤسس‎‌‎اش، محمدرضا آتش‎‌‎زاد، نقاش موفق آبرنگ، اوضاع اقتصاد هنر در این دهه را نمایش می‎‌‎دهد.