موسیقی
باران عشق
ساخت باران عشق در روزهای ممنوعیت کار کردن ناصر چشمآذر
حسین عصاران
آن روز سال1371 که بهرام بحرینی در ایام ممنوعیت کار کردن ناصر چشمآذر، سرزده به خلوت سخت و آزاردهندهاش وارد شد و باتعهد به برآورده کردن خواستههای او (از جمله پرداخت فوری قبض آب و برق خانهاش) ساخت یک آلبوم موسیقی بیکلام را سفارش داد، هر دو آنها چنین عاقبتی را برای موضوع قراردادشان تصور نمیکردند؛ «تصور اولیه من این بود که عدهای از دانشجویان فلسفه و هنر و ادبیات از این آلبوم استقبال خواهند کرد و در بهترین حالت خانواده آنها هم یک نسخه از آن میخرند و در نهایت فروش آن با پنج‌شش‌هزار عدد تمام شود.» اما نتیجه کار با پیوندی ملودیک و هارمونیک بین قطعات و ساختاری منسجم از مجموعه آنها، فضای شنیداری تازه و روزآمدی را بارور کرده بود که کمترین شباهتی با تجربیات پیشین موسیقی ایرانی نداشت و در میان خیل آثار غمزده و جنگزده و خوشیزده، اینبار آرامش را به شنوندهاش هدیه میکرد؛ «خودم که بهشدت و حدت احتیاج به آرامش روحی روانی داشتم. این نیاز به آرامش را هم در وجود تکتک ایرانیها میدیدم.» از این روی استقبال کمنظیر و مداوم از «باران عشق»، از یکسو می‌تواند نشانهای ازبرآورد درست و تحلیل مناسب چشمآذر از احوالات زیر پوست جامعه پیرامونش باشد و از سوی دیگر هم نمایهای بر کیفیت مناسب ساخت و پرداخت چنین ایدهای.
باران عشق اوج بروز مهارت، توانایی و خلاقیت سازندهاش بود که این بار فارغ از بندهای دست و پاگیر «کلام» یا «تصویر»، مجال پرداخت به موسیقی توصیفی مورد علاقهاش را پیدا کرده بود. برآیند توانایی آهنگسازی و نغمهپردازی چندصدایی او در کنار پیشرویی و مهارت کمتایش در اجرا و بهرهگیری از موسیقی الکترونیک و شبیهسازها، آلبومی بود که از گفتوگوی درونی یک آهنگسازِدرخود فرو رفته، به سمت فضایی پر از رنگ و نغمه و عاطفه و تازگی و عشق پیش میرفت.
در همینه زمینه :
