استادیوم تاریخ ساز
استادیوم رفتن جزو لاینفک زندگی رزمندگان تهرانی بود که خسته از خط مقدم جبههها برمیگشتند. آنها معمولا در وقت محدودی که بین بازگشت و اعزام مجدد داشتند، بدون درنظر گرفتن جدول بازی‌ها، به 2استادیوم شهید شیرودی و یکصدهزار نفری آزادی میرفتند تا ببینند پرسپولیس، استقلال، پاس و تیمهای دیگر در آوردگاههای ورزشی چه آوردهای دارند و بازی‌ها به کجا میرسد.
خوششانس، رزمندگانی بودند که زمان مرخصی‌شان با شهرآورد پایتخت یکی می‌شد. آنها که گاهی کریخواندنهایشان به جبههها هم می‌کشید، برای تماشای دربی و پیروزی تیمشان با هر وسیلهای خود را به استادیوم میرساندند. معمولا روی سکوها اورکتپوشهای زیادی دیده میشدند که گاهی با پرچم سرخ و آبی میآمدند تا شاهد دربیهای پایتخت، خصوصا شهرآوردهای پرشور 15مهر 1362و 25خرداد 1365 باشند که اولی را آبیپوشان بردند و دومی رنگ سرخ بهخود گرفت.
اما سکوهای استادیوم آزادی تنها در دیدارهای فوتبال، رزمندگان را به خود ندید. آنها برای اعزام به جبهه نیز درحالیکه سر از پا نمیشناختند آذر 1365به استادیوم بزرگ پایتخت رفتند و گردهمایی بزرگی تشکیل دادند تا از آنجا برای عملیات بزرگ کربلای4 عازم جبهه شوند؛ روزی که برای همیشه در تاریخ این ورزشگاه یکصدهزار نفری جاودانه است.
