سریال
داستان ناتمام آدمکها
«خانه عروسکها»؛ خانهای که پوشالی نبود
محمدمسعود احدی
تلویزیون در نخستین سال پیروزی انقلاب نتوانست روند سریالسازی در پیش از انقلاب را دنبال کند و تکرار آثاری مانند سریال خارجی «میشل استروگف»، بخش اعظم کنداکتور پخش سریال را بهخود اختصاص میداد. برنامههای علمی و آموزشی اغلب از شبکه 2و برنامههای عقیدتی- سیاسی عمدتاً از شبکه یک پخش میشدند. در چنین فضایی، جای خالی برنامهای برای کودکان شدیداً احساس میشد تا اینکه شبکه2- که بعدها به شبکه کودک معروف شد- نخستین مجموعه تلویزیونی پس از انقلاب را برای کودکان ساخت. «خانه عروسکها» به کارگردانی جمشید عظیمینژاد، عنوان سریالی بود که همانگونه که از اسمش پیداست، اغلب شخصیتهایش عروسک بودند. عظیمینژاد خود نقش پدری را داشت که با 2فرزندش یعنی پوپک و آریا- که فرزندان واقعی او بودند- زندگی میکرد. مسائل روز جامعه، مشکلات زندگی مردم و موضوعات تربیتی و انسانی، درونمایه داستانهای این مجموعه بود. خانه عروسکها، همچون بسیاری از فیلمهای کودک، طرفداران زیادی در میان بزرگسالان داشت و نظر گروههای سنی مختلف را بهخود جلب کرده بود. این مجموعه در سال1358 ضبط و پخش شد و ادامه آن پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال1359 به روی آنتن رفت؛ اما پخش آن پس از مدتی متوقف شد. آریا عظیمینژاد که بعدها تبدیل به یکی از آهنگسازان مطرح کشور شد، برداشتهای غلط از محتوای برنامه و خطا در تمییز مسائل اجتماعی از مسائل سیاسی را عامل اصلی ممانعت از پخش خانه عروسکها میداند و معتقد است زبان طنزآمیز و رویکرد اجتماعی برنامه بهدرستی درک نشد و پخش ادامه سریال را منتفی کرد.
در همینه زمینه :