محمدص پیامبر وحدت

احمد مازنی-نماینده سابق مجلس

هفته وحدت و زادروز نبی‌خاتم(ص) و امام جعفر صادق(ع) فرصتی برای بازخوانی سیره و سنت رسول خداست. چه بهتر که در تقویم نظام جمهوری اسلامی ایران از دوازدهم تا هفدهم ربیع‌الاول به‌عنوان هفته وحدت نامگذاری شده است. به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین الزام وحدت در درجه اول تأکید بر اشتراکات است. هر جامعه‌ای برای انسجام و اتحاد باید روی نقاط مشترک تأکید داشته باشد. این نقاط مشترک در مبانی و اهداف هستند و روش‌های رسیدن به آنها باید مورد توافق همگان باشد.
الزام دوم بعد از تأکید بر اشتراکات، گفت‌وگو در موارد اختلافی است. اصرار بر موارد اختلافی و دامن‌زدن به آنها در نقطه مقابل چنین مبنایی است که جامعه را درگیر استثناها می‌کند. قاعده این است که انسان‌ها اهداف و منافع مشترک‌شان بیش از موارد اختلافی است. اگر اصل را بر اشتراکات بگذاریم، طبعا در موارد اختلافی نیز می‌توانیم با هم گفت‌وگو کنیم. برادران اهل سنت و شیعه در مواردی که بر سر آنها اختلاف نظر دارند، چه در رابطه با مذهب، چه فهم از قرآن یا راهکارهای اجرای سنت رسول‌الله(ص)، باید اصل را به‌جای مجادله، تنازع، درگیری و خشونت بر گفت‌‌وگو بگذارند. هدف از گفت‌وگو کشف حقیقت است و هر حقیقتی را که کشف کردند، باید به آن پایبند باشند. آنجایی هم که به نقطه مشترکی در موارد اختلافی نرسیدند، یک واگرایی اتفاق می‌افتد که این واگرایی در صورتی که همراه با احترام به‌نظر مخالف باشد، ارزشمند است.
خاصیت گفت‌‌وگو این است که اگر به نتیجه مشترک نرسیدند، به‌نظر مخالف احترام می‌گذارند. این واگرایی نیز عین همگرایی است و می‌تواند مفید باشد، چون خداوند انسان‌ها را آنطور خلق نکرده که همه یک‌جور و یک نوع بیندیشند. انسان‌ها به عدد نفوس‌شان اختلاف سلیقه و نظر در موضوعات مختلف ازجمله در مسائل مربوط به باورهای دینی و مذهبی دارند. نکته سوم و آخر اینکه مسلمانان باید توجه کنند که دشمنان مشترک دارند و همه در یک کشتی نشسته‌اند.
 امروز شاهدیم که آنها در جهان از طریق 2جریان انحرافی دارند آسیب می‌بینند. نخست جریان انحرافی مدعی اسلام واقعی و اسلام رسول‌الله(ص) است که در قالب القاعده، بوکوحرام و داعش شکل گرفته است. متأسفانه این دسته مخالفان خودشان از هر مرام، ملیت و مذهبی را سر می‌برند و این را به‌نام اسلام تعریف می‌کنند. در نقطه مقابل کسانی هستند که از این آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند و به پیغمبر رحمت، مهربانی و صلح توهین و جسارت می‌کنند. این 2لبه قیچی در مقابل اسلام ناب و واقعی است؛ اسلامی که انسان‌ها را دعوت به شور و مشورت می‌کند. مسلمانان باید توجه کنند که اگر قرار است در مقابل عناصر افراطی سکوت کنند و بی‌تفاوت باشند، آن‌وقت دشمنان مشترک امت اسلام نسبت به پیغمبر ما توهین می‌کنند که کار سخت‌تر و مسئله پیچیده‌تر می‌شود. هفته وحدت گریزگاهی هم به سمت مسائل جامعه ایران دارد. هفته وحدت مربوط به صدها میلیون مسلمان شیعه و سنی در سراسر جهان است، اما ندای وحدت از ایران و جمهوری اسلامی بلند شد، بنابراین رطب‌خورده منع رطب کی کند. اگر در جامعه ایران خودمان با هم وحدت و اتحاد نداشته باشیم، نمی‌توانیم سایر ملت‌ها را دعوت به وحدت کنیم و نقش تأثیرگذاری در صدور اندیشه وحدت در جهان اسلام داشته باشیم. ما به همان اندازه که از امثال داعش در عالم اسلام آسیب می‌بینیم، از کسانی که در داخل کشور با ادبیات موهن با مخالفان‌شان ازجمله رئیس‌جمهور برخورد می‌کنند هم آسیب می‌بینیم. این دسته از افراد بعد از توصیه اکید مقام معظم رهبری در مورد حرام بودن توهین به رئیس‌جمهور، دفعه بعد به 24میلیون ملت رأی‌دهنده به رئیس‌جمهور توهین می‌کنند. این کار با ادبیات و تعبیرهایی که در سایت‌ها و رسانه‌های مجازی یا برخی مراکز رسمی خودشان به‌کار می‌برند، صورت می‌گیرد. توهین، تحقیر و هتک حرمت همان رفتار داعش و القاعده در جهان اسلام را به‌کار می‌برد. این افراد اگر به خیرخواهی مصلحان و عقلای جامعه و نصیحت رهبر فرزانه انقلاب توجه کنند، می‌توانند در کنار بقیه جامعه در قطار وحدت جمهوری اسلامی و کنار ملت ایران جا بگیرند، اما اگر همچنان بر همان ادبیات موهن خودشان پافشاری کنند، ناچار از این قطار پیاده خواهند شد. مردم آستانه تحمل‌شان زیاد نیست، تا آنجایی تحمل می‌کنند که به منافع ملی آسیب وارد نشود. سکوت مردم در بسیاری از موارد به‌خاطر منافع ملی، اصل جمهوری اسلامی و حفظ یکپارچگی ایران عزیز است. این رفتارها باعث می‌شود جامعه دچار انفعال شود. اگر با چنین ادبیاتی در جامعه مماشات شود و اصلاح نشود، دربرابر خدا و پیغمبر رحمت پاسخی نخواهیم داشت. این هفته به‌عنوان الگویی در جامعه ایران می‌تواند تبدیل به هفته وحدت بین طبقات مختلف مردم ازجمله حوزویان و دانشگاهیان و گروه‌های سیاسی با تفکرات گوناگون و گرایش‌های مختلف شود.