حمل‌ونقل در دست‌انداز هزینه

خبر: داریوش باقرجوان، مدیرکل دفتر حمل‌ونقل مسافری سازمان راهداری به باشگاه خبرنگاران گفته است: هزینه اتوبوس‌های فعال در حمل‌ونقل مسافر بین‌شهری بسیار افزایش داشته و مشکلات زیادی برای فعالان این حوزه ایجاد کرده، ضمن اینکه هزینه رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیز به این مخارج اضافه شده؛ آن‌هم در شرایطی که در دوره کرونا، تعداد مسافران با کاهش 30درصدی مواجه بوده است.
نقد: ناوگان حمل‌ونقل مسافر بین‌شهری با آتیه‌ای ناخوشایند روبه‌رو شده است؛ از یک‌سو تعداد مسافران در دوره کرونا به‌شدت کاهش یافته و از سوی دیگر هزینه تعمیر و نگهداری اتوبوس‌ها سر به فلک گذاشته و کار به‌جایی رسیده که می‌گویند دخل‌وخرج آنها با هم نمی‌خواند. رشد بی‌مهار قیمت خودروهای سبک و سنگین در دو سه سال اخیر باعث شده قیمت یک اتوبوس بین‌شهری به حوالی 4میلیارد تومان برسد و همزمان هزینه قطعات و لوازم مصرفی آن نیز چندین‌برابر افزایش پیدا کند. در این وضعیت، خبر ناامیدکننده بر صنف دارندگان و رانندگان اتوبوس این است که تعداد مسافران نیز حداقل 30درصد کاهش پیدا کرده و خرج و هزینه رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ضدعفونی کردن متناوب هم به ماجرا اضافه شده است. در حقیقت این صنعت که در سال‌های گذشته با حاشیه سود معقول توانست بازسازی قابل‌قبولی را تجربه کند و بخش عمده ناوگان آن روزآمد و مدرن شود، حالا در وضعیتی قرار گرفته که خرج و دخلش به هم نمی‌خواند و گویا قرار است دوباره با سرکوب قیمت‌گذاری در آستانه بحرانی قرار بگیرد که سال‌ها پیش برای شرکت‌های هواپیمایی رخ داد و صنعت هوایی ایران را به انباری از هواپیماهای فرسوده تبدیل کرد. در این میان به‌نظر می‌رسد متولیان دولتی هم به‌دنبال جبران این وضعیت با اعطای قطعه و لاستیک یدکی هستند؛ اما نکته اینجاست که آیا این کار می‌تواند برای بلندمدت بحران این حوزه را پنهان کند یا باید واقعی‌سازی قیمت بلیت اتوبوس نیز در دستور کار قرار بگیرد؟