خدا خیرتان بدهد که ملت را شاد کردید

سیامک رحمانی روزنامه‌نگار


    حضور عادل فردوسی‌‌پور در آخرین برنامه دورهمی خیلی مورد توجه قرار گرفت. اما به‌نظر شما بیشترین بخش این قسمت از برنامه مهران مدیری که دیده و خبرساز شد، غیر از آن تکه بامزه که عادل و مهران درباره «موزه دورهمی» و «موزه لوور» شوخی می‌کنند، چه بود؟ بله، همان بخش حذف شده از حرف‌های عادل فردوسی‌پور. جایی که او با اشاره به خانم‌ها و آقایان تماشاچی و حاضر در برنامه دورهمی گفت ببینید که هیچ اتفاقی نمی‌افتد و بعدش هم گفته بود کاش می‌گذاشتند خانم‌ها به استادیوم می‌رفتند. اما این جمله آخر او حذف شد و اول و آخر حرفش را چسباندند به هم. اما ملت دیگر اوستا شده‌اند و فهمیدند و بلافاصله همین تکه سانسوری و حذف واژه «ویز» از حرف‌های عادل شد سوژه فضای مجازی. یعنی بارک‌الله به بچه‌های تلویزیون. حتی اگر حرف عادل را پخش می‌کردند هم این‌قدر بازتاب نداشت که حالا با حذفش داشته. اما سوال اصلی این است که تلویزیون مگر چند تا مجری و گزارشگر در اندازه عادل و مهران مدیری دارد؟ آن‌وقت یعنی این‌قدر جنبه و ظرفیت ندارد که حرف گزارشگرش را در یک برنامه مفرح پوشش بدهد؟ این است آن فضای خوبی که از آن دم می‌زنید؟ تازه از مهران مدیری و قلع و قمع صحبت‌هایش در بخش‌های مختلف همین برنامه دورهمی که نگوییم.
    ماجرای دورهمی و عادل فردوسی‌پور دو شب بعد از دیدار بارسا با آ‌.اس‌رم و آن ماجراها پیش آمد و نشان داد که بچه‌ها در صدا و سیما خواب و خوراک ندارند. دوستان برای نجات مردم از دست حرف‌ها و واژه‌های مجرمانه و تصاویر مستهجن، باید دست‌شان دائما روی کلید فیلتر و قطع و محو و نابود باشد.  اما از ما بپرسید می‌گوییم دستکاری لوگوی باشگاه رم به آن شکل بامزه قطعا کار یکی از هواداران باشگاه بوده. این هوادار عزیز که دیده رم با وجود این همه افتخار و جان کندن طرفدار زیادی در ایران ندارد و خیلی به آن توجه نمی‌شود، گفته کاری کنم که همه کیف کنند. بعد با یک انگولک در عکس لوگوی باشگاه جوری توجه به تیم رم را بالا برده که کسی 10سال برای تیم تبلیغ می‌کرد نمی‌توانست. الان تمام دنیا و رسانه‌های معتبر به این ماجرا پرداختند و قصه رموس و رمولوس و شیر خوردن‌شان از سینه گرگ توجه کردند و لابد قیمت باشگاه آ.‌اس‌رم در بورس کلی بالا رفته. انصافا کدام آی‌کیوی ایتالیایی می‌توانست برای تیم رم که در مسلخ بارسایی‌ها ذبح شد این‌طور تبلیغ کند. اما یک مساله، استاد و دیگر اساتید در ورزش شبکه سه چرا نمی‌آیند از کارشان دفاع کنند؟ بد نشد که. این همه جوک و کاریکاتور و انیمیشن ساخته شد ملت خندیدند. واقعا چه‌کسی می‌توانست با یک حرکت دو دقیقه‌ای این همه ملت را شاد کند. ملتی که به شادی و نشاط نیاز مبرمی دارند.
    «مشکی‌پوشان هم 4تا گل به استقلال زده و در لیگ‌برتر ماندگار شده. آفرین به بچه‌های مشکی‌پوشان. چی؟ 4تا گل خورده و به لیگ یک سقوط کرده؟ آخی، من ناراحت شدم!» البته این که شوخی بود. اما سقوط مشکی‌پوشان به دسته پایین انگار کسی را هم زیاد ناراحت نکرد و از چند هفته قبل تکلیف تقریبا روشن بود. الان باید برویم از آن دوستانی که فصل قبل و بعد از ماندن تیم در لیگ‌برتر ماجرا را اعتقادی کردند و پای مقدسات را وسط کشیدند و گفتند چون تیم مال مشهد است مورد عنایت قرار گرفته بپرسیم، چی شد. خب چرا امسال تیم‌تان نماند؟ بالاخره مشهد که سر جایش هست و چیزی تغییر نکرده. این درست است که هر وقت برنده شدیم بگوییم تیم ما نظرکرده است اما وقتی باختیم لام تا کام حرف نزنیم؟ آن عزیزان مشهدی که اسم تیم را عوض کردند چی؟ بزرگوارانی که خیلی بابت اسم «سیاه‌جامگان» شاکی بودند و فکر می‌کردند این اسم دین و دنیای مردم را به خطر انداخته و خواب و خوراک نداشتند تا آن را به «مشکی‌پوشان» تغییر دادند، الان نظرشان درباره سقوط تیم چیست؟ یعنی ممکن است غصه‌دار شده باشند؟ یا وضعیت تیم و شرایط فوتبال شهر و هوادارانش اصلا برایشان اهمیتی ندارد و فقط بابت اسم باشگاه نگران بودند. دست‌تان درد نکند واقعا. خیلی کمک کردید.
    الان اوضاع اینجوری است که یوونتوس تقریبا از لیگ قهرمانان حذف شده و ما حق داریم از آلگری بابت اشتباهاتش مقابل رئال انتقاد کنیم. اشتباه مرگبارکیه‌لینی هم جای حرف باقی نگذاشت. یووه در نیمه‌دوم فینال پارسال هم مقابل رئال افتضاح بود. الگری مربی بزرگی است و کلی افتخار برای یووه آورده و امسال هم ما را قهرمان سریA می‌کند، اما کمتر کسی در ایتالیا و بیرون از آن به خاطر این افتخارات و بالا آوردن یوونتوس تا یک چهارم لیگ قهرمانان به آلگری آوانس می‌دهد. طرفداران یوونتوس یاد گرفته‌اند که وقت پیروزی تشویق کنند و وقت شکست بازخواست. اما طرفدار فهیم، فقط طرفداران داخلی خودمان هستند که وقتی از یک مربی دفاع می‌کنند تا تهش می‌روند. یعنی ببازد، اشتباه کند و فاجعه هم به بار بیاورد، می‌گوییم ایول! فکر می‌کنیم هواداری یعنی این که بگوییم، نه! مربی بزرگ ما اشتباه نمی‌کند. باخته چون دستش بسته بوده. چون بازیکن نداشته. چون زمین کج بوده. مربی ما کارش درست است و مو لای درزش نمی‌رود و نازکتر از گل نباید بهش گفت. طرفداران افراطی کی‌روش و برانکو از این دسته‌اند. خدا خیرتان بدهد. الان آلگری و پپ گواردیولا به مربیان ما حسودی‌شان می‌شود. می‌گویند خوش به حالتان در ایران هواداران فوتبال آن‌قدر فهمیده و باکمالات‌اند. در انگلیس و ایتالیا و آن‌طرف‌ها، هواداران فوتبال یک مشت آدم مفنگی‌اند و هر را از بر تشخیص نمی‌دهند و به هر مربی بزرگی ایراد می‌گیرند. شعور فوتبال هم فقط تولید داخلی.