رؤیای ما در این سالن‌های تاریک محقق می‌شود

خسرو معصومی، کارگردان سینما امیدوار است؛  امیدوار به گذر از وضع موجود و متعهد به کار در سینما. او ازجمله کسانی است که به این تولیدات نیز خوش‌بینانه نگاه می‌کند و این خوش‌بینی از عشق او به سینما نشأت می‌گیرد. معصومی که در روزهای درگیری با ویروس کرونا در خانه فیلمنامه‌هایش را به اتمام می‌رساند، می‌گوید پس از این باید به فکر ساختن آنها باشد. او معتقد است فیلمساز هم مانند دیگران در محل کار خود است که حیاتش معنا پیدا می‌کند. از او درباره دلیل این خوش‌بینی به تولید هر روزه فیلم با وجود نیمه تعطیل شدن اکران پرسیده‌ایم.


وضعیت اکران فیلم‌های سال گذشته چندان خوب نیست. صف منتظران هر روز بیش‌تر می‌شود و نشستن پوستر فیلم‌های تازه روی پرده کم و کم‌تر. چرا ما همچنان در فکر تولید هستیم، وقتی اکران به‌موقع آن در پرده‌ای از ابهام است؟
آنچه پیش از شیوع ویروس کرونا تولید شد، امید بود امروز در مرحله اکران قرار بگیرد. اما پروانه‌های صادر شده امسال، فیلم‌های روی پرده سال‌های بعد خواهند بود. از این‌رو فیلمسازان با دورنمایی دست به تولید زده‌اند. گرچه آثاری مانند «شنای پروانه» که امسال قرار بود رقم فروش را جابه‌جا کنند، به ‌علت نگرانی مردم از ابتلا به کرونا در سالن‌های سینما، با مشکل فروش رو‌به‌رو شد، اما تولید امروز فیلمسازان برای سال آینده است که امید است تا آن زمان محدودیت‌های مردم برای حضور در سینما از میان برداشته می‌شود. باید به روزهای آینده امیدوار بود.
بخشی از سرمایه سرمایه‌گذاران در این بین صرف تولید آثاری خواهد شد که مشخص نیست تا چه زمانی بلوکه می‌شود و بازگشت هزینه‌ها با توجه به شرایط فعلی خوش‌بینی به ‌نظر می‌رسد. به ‌نظرتان اینطور نیست؟
چرخه تولید نباید متوقف شود. این عشق است که باعث می‌شود عده‌ای با وجود چنین وضعیتی سرمایه‌گذاری کنند. تا کی باید منتظر تغییر وضعیت ماند؟ هنوز چندان از روزهایی که یک میلیارد رقم بالایی محسوب می‌شد نگذشته است، اما حالا یک میلیارد فقط 35هزار دلار است. ارزش ریالی پول از دست رفته. اما من معتقدم کسانی که پول دارند و سرمایه خود را به جای منافع شخصی در این زمینه به‌ کار می‌گیرند، به سینما کمک کرده‌اند. آنها شاید بازار فیلم خود را در بخش بین‌الملل پیدا کنند. مثل آنچه برای فیلم مجید مجیدی در ونیز رخ داد. این فیلم حتما به درآمد مناسبی دست پیدا می‌کند و بارها بیشتر از فروش خوب در ایران خواهد فروخت. هرچند این نگرانی برای فیلم‌های اکران شده محدود به ایران صادق است.
پس به ‌نظر شما تولید بی‌توجه به اکران یا آینده آن نگران‌کننده نیست؟
برای سرمایه‌گذار رقمی که برای تولید فیلم هزینه می‌کند، چندان بالا نیست. دست روی دست گذاشتن برای اینکه کرونا روزی رخت بربندد منطقی به ‌نظر نمی‌رسد. به ‌نظرم سینماگران به‌کار کردن نیاز دارند. آدم‌ها در محل کارشان است که احساس زنده بودن می‌کنند.
آیا شما هم مشغول تولید شده‌اید؟
یک سال است در خانه مشغول نوشتن چند فیلمنامه‌ام. احساس می‌کنم این هم بخشی از کاری است که باید انجام دهم. پس از اتمام این کار نمی‌توانم به فیلمنامه نوشتن ادامه دهم، چون نویسنده نیستم. من فقط فیلمسازی هستم که به‌عنوان فیلمساز مولف، آثارم را خودم تالیف می‌کنم.
به‌نظرتان اکران به روزهای پررونق خود نزدیک خواهد شد؟
با توجه به اینکه جشنواره فجر به ‌احتمال زیاد برگزار می‌شود، من به آینده امیدوارم. همچنین به شرایط حال سینما در آینده خوش‌بینم. از یاد نبرید که بخشی ازرؤیای ما در این سالن‌های تاریک محقق می‌شود. کرونا واقعیتی است که ما را مجبور به خانه‌نشینی کرده، اما چاره آن نیست که خانه‌نشین شویم. باید زیست با این ویروس را بیاموزیم. هنوز سینماها فیلم‌هایی را هر چند محدود و با مخاطب کم‌تر، اکران می‌کنند و تعطیل نشده‌اند. این روزها سپری می‌شود. امیدوارم به سلامت از این روزها گذر کنیم.