قصه زنی که همه‌اش یأس‌های فلسفی داشت*

مسعود میر ـ روزنامه نگار

سی‌و‌دومین جشنواره فیلم فجر در حال برگزاری است و آقای پرسر و صدا که فیلم« چ» را در بخش مسابقه دارد برای تماشای «مش الفت» روی پرده در سینمای اهالی رسانه در صف می‌ایستد. حضور ابراهیم حاتمی‌کیا و حمایت تمام قد او از شیار 143و البته بازی مریلا زارعی در این فیلم و کارگردانی نرگس آبیار آن سال‌ها حسابی خبرساز شد. 2 سال بعد وقتی آبیار فیلم نفس را ساخت خیلی‌ها بازگشت او به دلمشغولی قدیمی او یعنی داستان را مورد توجه قرار دادند و فیلم را تماشا کردند. «نفس» هرچند به خاطر طولانی بودن برخی را هنگام تماشا خسته کرد اما فیلمی قابل اعتنا و متفاوت بود و نشان می‌داد که آبیار به خوبی در مسیر ساخت فیلم‌های ضدجنگ نقشه راه را کشف کرده است. موفقیت مریلا زارعی در شیار 143و شکار سیمرغ به خاطر بازی در این فیلم در دوره سی و چهارم جشنواره برای پانته‌آ پناهی‌ها و شبنم مقدمی تکرار شد. بازیگران نفس 2 سیمرغ نقش اصلی و مکمل زن جشنواره را با خود به خانه بردند تا نام نرگس آبیار به‌عنوان کارگردان زن نوظهور سینمای ایران بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
آبیار در این سال‌ها البته با محمدحسین قاسمی تهیه‌کننده 2 فیلم شیار 143و نفس ازدواج و زندگی شخصی خودش را هم به سیاقی جدید کارگردانی کرد.
شمایل فیلمسازی آبیار در «شبی که ‌ماه کامل شد» تکمیل شد. خانم کارگردان به سراغ سوژه‌ای سیاسی و ملتهب رفته بود و می‌خواست از دل تروریست‌ها و مردان ایدئولوگ، عشق و جنون را کشف کند. زندگی فائزه و عبدالحمید با عشق آغاز و به جنون، انتقام و خون ختم می‌شد و آبیار می‌خواست این مسیر بی‌بازگشت را با سلیقه زنانه خود روایت کند. فیلم، موافقان و مخالفان بسیاری داشت اما هر چه بود توانست سیمرغ بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر زن جشنواره سی و هفتم فیلم فجر را به نام خود ثبت کند.
درحالی‌که نرگس آبیار در چند‌ماه گذشته تنها با یک مصاحبه با بی‌بی‌سی و البته انتشار خبر ساخت فیلم جدیدش با نام بی‌وقتی در خبرها برای خود جایی دست و پا کرده بود یک انتخاب غیرمنتظره سبب شده تا این کارگردان در آستانه 50 سالگی خبرساز شود.
ماجرا از انتخاب آبیار به‌عنوان یکی از اعضای جدید آکادمی اسکار شروع شد و اینکه نام او چطور توانسته در این انتخاب به ثبت برسد آن هم درحالی‌که بسیاری از کارگردانان تحسین شده و ممتاز ایرانی عضو آکادمی نیستند.آبیار البته کمی خوش‌شانس هم بوده چون در سال‌های اخیر برگزارکنندگان اسکار توجه ویژه‌ای به فیلمسازان زن داشته‌اند و در تکاپو برای تغییر بافت یکدست اعضای آکادمی گزینه‌های دور از ذهنی را به عضویت آکادمی اسکار درآورده‌اند. با همه اینها اما عضویت نرگس آبیار در آکادمی موضوع قابل اعتنایی است و باید آن را با دیده مثبت نگریست. آبیار با ادبیات آغاز کرد و به راه سینما رفت و حالا پله‌های ترقی را با سرعت بیشتری بالا می‌رود. کارگردانی که روزگاری چندان مهم نبود و به خاطر همین دیده نشدن تلاش‌هایش گویی دچار یاس فلسفی شده بود حالا چشم و چراغ فیلمسازان فعال زن در سینمای کشور است.

* عنوان مجموعه داستانی از نرگس آبیار



آبیار با ادبیات آغاز کرد و به راه سینما رفت و حالا پله‌های ترقی را با سرعت بیشتری بالا می‌رود. کارگردانی که روزگاری چندان مهم نبود و حالا چشم و چراغ فیلمسازان فعال زن در سینمای کشور است