شمایل‌شکنی جاه‌طلبانه استاد
خاطره اولین تصویر در ذهن ثبت شده عزتالله انتظامی در نمایش فیلم «گاو» داریوش مهرجویی1348در ابتدای پیروزی انقلاب آن‌قدر گنگ و مبهم است که نمی‌شود به حسابش آورد.
نماد بازیگری در سینمای متفاوت
آستانه
عزتالله انتظامی یکی از نمادهای سینمای متفاوت ایران بود. او به همراه جمعی دیگر از بازیگران باسابقه تئاتر، نوع متفاوتی از بازیگری را از دهه40 خورشیدی وارد سینمای ایران کرد که با شمایل مسلط سینمای بدنه و تجاری آن روزها تفاوتی بنیادی داشت. این شکل از بازیگری هم به ریشه‌های ادبی و نمایشی این دیار تکیه می‌کرد.
خاطره اولین تصویر در ذهن ثبت شده عزتالله انتظامی در نمایش فیلم «گاو» داریوش مهرجویی1348در ابتدای پیروزی انقلاب آن‌قدر گنگ و مبهم است که نمی‌شود به حسابش آورد. تماشای مش‌حسن در تلویزیون 14 اینچ سیاه و سفید توشیبا خیلی نمی‌توانست در ذهن بچه‌ای چهار ساله بماند.
«دنیا محل عبرت است، رفتند و ما هم می‌رویم.»؛ قلم علی حاتمی و حنجره عزتالله انتظامی ترکیب ماندگاری برای سینمای ایران به یادگار گذاشته است. فیلم حاجی‌واشنگتن شاید شگفت‌انگیزترین همکاری این دو هنرمند برای خلق دیالوگ‌های ماندگار باشد.
آرتیست بود، به تمام معنا
از لحظه‌ای که با پرسش« نخستین تصویری که از استاد عزتالله انتظامی به یاد دارید؟»مواجه شدم، در ذهنم هزاران تصویر دور و نزدیک نقش بست و به دشواری میتوانم یکی از آنها را انتخاب کنم.
