فرهاد که پیش از انقلاب به پشتوانه انتخاب‌های هوشیار  و کیفیت اجراهایش شاخصی بر  جریان موسوم به «ترانه معترض» محسوب می‌شد، پس از انقلاب و برحسب شرایط اجتماعی و سیاسی، ناگزیر به سکوت شده بود؛ چه آنکه بنا بر محدودیت‌های اجتماعی و سیاسی، نه امکان پیگیری فضای معترضانه کارنامه‌اش را داشت و نه شخصیت فردی و هنری اش، احتمالی را برای اجرای کارهایی مطابق با خوشایندهای رسمی بروز می‌داد؛ اما انتشار سرزده آلبوم «خواب در بیداری» در تابستان1372 وجهه متفاوتی را از او رخ‌نمون کرد که برعکس تصویر برساخته از کارنامه پیشینش، این بار، با نگاه مهربان، عاطفی و سر به تو «کوچ بنفشه‌ها» و «خواب در بیداری» را می‌خواند.